Breiðfirðingur - 01.04.1945, Page 20

18
BREIÐFIRÐINGUK
vasann. Hærra var nú ekki á þvi risið, en „það er Iak-
ur skúti, sem ekki er betri en úti“, segir máltækið. Ég
valdi hússtæðið i Bæjareynni, og markaði fyrir því með
steinum. Vilmundur landlæknir var með mér í þess-
ari eyjaför og fann þá spendýr i Bæjareynni, annað
en seli á skerjum, og kvað þann fund auka verðmæti
landareignarinnar. En ég lét mér fátt um finnast, því
að þetta var bara liagamús og ég liefi alla tíð verið
hræddur við mýs og var að vona að Klakkevjar væru
músalausar, eins og sagt er um margar Breiðafjarðar-
eyjar. Einu sinni var því jafnvel haldið fram, að mýs
þrifust ekki í eyjum, en þarna var sjón sögu ríkari.
Nú samdi ég við hónda í nálægri eyju að smíða fvrir
mig húsið, og átti það að vera komið upp í maí næsta
ár. Hann er góður smiður og liefir margt húsið reist
í nágrenninu. En liann er líka bátasmiður, jafnvel betri
smiður á báta en hús, og því skvldi liann nú líka smíða
mér hát, 16 feta langan og vera búinn að því fyrir
sama thna.
Ég er orðinn nokkuð þungur til róðurs og þvi afréð
ég að fá mér vél í bátinn. En livernig vél átti ég nú að
kaupa, utanhorðs eða innan? Utanborðsvélar eru nú
orðuar npkkuð algengar, sérstaklega i smábátum, og
eru þeir i daglegu tali kallaðir rasstrillur. Það er ef
(il vill nafninu að kenna, að mig langaði ekki til þess
að eignast rásstrillu og ekki bætti það úr skák, þegar
fréttist um ráðherrann, sem missti vélina aftan úr sér
í Þingvallpvatn. Ég réð því af að kaupa innanborðsvél
og gerði strax ráðstafanir til þess að panta liana. Nú
leið pg beið og oft spurði ég eftir vélinni og alllaf var
þcnnar yon með næstu ferð frá Ameríku og stundum
var hún Ipgð af stað þaðan og, viti menn, i aprílmán-
uði kóhi hún loksins, eftir 9 mánaða bið. Þetta var mesta
kríli, enda ekki nema 214 hestöfl, sem hún framleiddi.
Skönnnu seinjui lagði hún af stað vestui- í Stvkkishólm,
enda frettisl þá, að smíði bátsins væri langt komin.