Breiðfirðingur - 01.04.1945, Blaðsíða 26

24
BREIÐFIRÐINGUR
inn undir húsiö i Klakkeyjum. Tveir eða þrir bændur
höfðu tekið að sér verkið, en það hafði æxlast svo, að
aldrei komust þeir til þess. Einn veiktist og var varla
búinn að ná sér enn. Og hinir komust ekki frá búum
sínum vegna vorkuldanna. Fé var enn hýst og engum
öðrum á að skipa til fjárgæzlunnar, og þá var grunn-
urinn auðvitað látinn eiga sig. En á 3. i hvítasunnu átti
að taka til óspilltra málanna.
Loks snerum við heim á leið með mjólkina og geng-
um til bátsins. En jafnvel þarna út frá var það svo, að
við urðum að stjaka bátnum langt út áður en liann kæm-
ist afmennilega á flot. Nú var siglt yfir til Klakkevja,
en þegar þangað kom, héldum við fyrst að við hefðum
villzt. Þarna var engin vör sjáanleg og enginn vogur
heldur, og svo langt til flóðmarks i fjörunni, að fanga-
línan náði ekki nema stuttan spöl af þeirri veg'alengd.
Til allrar hamingju átti ég heila hespu af línu uppi
við tjald og fór nú að sækja hana og bætti við fang'a-
línuna, svo við þurftum ekki að vaka yfir bátnum. Yið
komumst í svefnpokana kl. 1 um nóttina, eftir 6 klukku-
stunda mjólkursókn.
Ég svaf heldur óvært og fór út um 4-leytið, til þess
að gá að bátnum og draga hann inn í voginn. Ég gaf
honum nokkuð langa línu, til þess að hafa hann sem
lengst á floti, þótt út félli, og sofnaði síðan á ný. Um
morguninn, þegar við komum á fætur, gaf heldur á að
líta. Vogurinn var aftur þurr, en háturinn, uppi á kletta-
hillu öðrum megin og furða, að hann skyldi hanga þar.
Afturstafninn stóð upp í loftið og var mannhæð upp
að kilinum. Við þorðum ekki að koma við bátinn af
ótta við, að hann mundi detta og mölbrotna.
Ég fór nú að vinna að kálgarðsgerð og gekk fremur
seint. Um kl. 3 e. h. tókum við okkur upp og gengum
út í Stekkjarey. Þurrt er á milli hennar og Bæjareyjar
um fjöru, en djúp sund um flóð og heitir aðalsundið
Guðnýjargat. En nú var byrjað að falla að og gerðum