Breiðfirðingur - 01.04.1945, Síða 31

BREIÐFIRÐINGUR
29'
daginn á opnum bátum. Ég vann ekkert þennan dag,
vildi ekki þreyta mig, ef ske kynni að svo lægði, að
við gætum lagt af stað til Arnevjar, en þangað var við-
búið að ég þyrfti að róa, þar sem vélin í bátnum vildi
ekki ganga, þó að skipt væri um kerti, bellt á benzíni
og nýrri smurningsolíu og fleira reynt.
Um miðjan daginn gengum við yfir í Stekkjarey og
upp í Klifið milli Ivlakkanna, en alltof hvasst var til
þess að ætla sér að fara upp á þá, sér til nokkurrar
skemmtunar. Við gengum síðan um alla eyjuna og fund-
um töluvert af kolluhreiðrum, en fleiri svartbakshreið-
ur. Við höguðum okkur þarna sem aðrir varpeigendur
og löghlýðnir borgarar og eyddum tilvonandi svartbök-
um í tugatali. Um kl. 8 e. h. fórum við að sofa i tópt-
inni, eins og nóttina áður, enda var þá orðið enn lcald-
ara, þegar sólarinnar hætti að njóta.
Morguninn eftir vorum við á fótum ld. 8. Nú var kom-
ið sæmilega gott veður, þó að sólskinslaust væri og kalt,
en vindinn hafði lægt til muna og var nú aðeins austan
kaldi. Eftir árbít fórum við að tína saman dótið okk-
ar og bera á bátinn. Við sáum, að okkur mundi ekki
auðnast ]iað, að sjá húsið rísa af grunni i þetta skipti
og eftir liverju var þá að híða í kulda og tjaldleysi?
Við lögðum af stað til Arneyjar kl. 9, og: þar sem vélin
vildi enn ekki fara í gang, var ekki um annað að gera
en róa, þar eð ekkert var seglið. Við fórum okkur hægt
og komum eftir rúman klukkutíma til Arneyjar. Þar
var tekið hið bezta á móti okkur. Við hárum af bátn-
um og fengum það geymt af farangrinum, sem eftir
átti að skilja til notkunar seinna í Klakkeyjum. Við
ákváðum líka að skilja bátinn eftir i Arnej7, þótti það
öruggara en að hafa hann við hryggju í Stykkishólmi,
þar sem hætt var við að hann yrði sem í hershöndum.
Eggert, sonur Björns hónda tók að sér að flytja bát-
inn þangað, sem betur færi um hann og réri honum
því af stað. Rétt á eftir sáum við, að hann var farinn