Breiðfirðingur - 01.04.1945, Síða 36

34
BREIÐFIRÐINGUR
Hann liafði ekki setið lengi á skólabekk, er hann tók
að skara fram úr öðrum námssveinum að lærdómi og
gáfum, og eftir tveggja vetra nám var svo komið, að eng-
inn stóð honum á sporði. Hinn glæsilegi námsferill og
miklir mannkostir liöfðu það í för með sér, að hugir
húsbænda Magnúsar bræddu af sér ldakann og þar
kom, að þau féllust á að gifta honum dóttur sína. Urðu
þau, Guðrún og Magnús, glaðari við það en orð fái lýst,
eins og nærri má geta.
Líða nú fram tímar, og er Magnús að ljúka námi.
Hann á aðeins einn vetur eftir og að námi loknu næsta
vor stendur honum opið eitt bezta brauðið i Vestfirð-
ingafjórðungi. Svo hafði verið ráð fyrir gjört, að hann
kæmi heirn í áttliagana um jólin þennan vetur, og skyldu
þau Guðrún þá gera lieyrinkunna trúlofun sína. Þótti
engin ástæða til að draga það lengur, með þvi að Guð-
rún var tekin að þykkna undir belti og kenndi Magnúsi.
Nokkrum dögum fyrir jól tekur Magnús sig upp, á-
samt fleiri skólapiltum, og ætla þeir að ganga lieim til
sín. I þann tíð voru vetrarferðir hér á landi oft mjög'
torsóttar og hættulegar, eius og kunnugt er. Flestir ferð-
uðust fótgangandi, enda voru þá engir vegir til og engir
bílar, engar brýr og fá og smá skip.
Færð var góð fyrstu dagana og sóttist þeim félög'-
um ferðin greiðlega. En á Þorláksmessu tók að kingja
niður snjó og liélt svo fram þann dag allan og nóttina
eftir. Að morgni aðfangadags var komin afarmikil fönn,
og var þá frost nokkurt, fjúk í lofti og' þungbúið. Er
þeir félagar tóku sig upp úr náttstað, skildust leiðir,
enda áttu þá flestir skammt eftir ófarið, hver til síns
heima. Lengsta leiðin beið Magnúsar, en þó ekki lengri
en röskar þrjár bæjarleiðir. Að skilnaði tókust þeir i
hendur og óskuðu hverjir öðrum gleðilegra jóla og allra
heilla, unz spor þeirra lægju saman á ný, að loknu jóla-
leyfi.
Á aðfangadaginn var allt búið undir jólahátiðina og