Breiðfirðingur - 01.04.1991, Page 41
í SNÓKSDAL
39
smíðinni, og var innanbyggingin hans verk. Annar smiður er
nefndur Guðmundur Jónsson, sem kynni að vera Guð-
mundur bóndi á Ormsstöðum, sem segir frá í ævisögu Frið-
riks Eggerz, að var við ytra smíði kirkjunnar á Staðarhóli
1849, en hafði áður smíðað 4 kirkjur.69 Fá er að sjá af bygg-
ingarreikningi, í kirkjustól sem síðar getur, að Jónatan á
Hörðubóli hafi smíðað skrá til kirkjunnar.
Sumarið eftir vísiteraði héraðsprófasturinn, séra Jón
Gíslason, og hafði þá verið sett loft í framkirkju, og einnig
var komið nýtt altari, „farfað með olíufarfa,“ með tveim
hurðum að framan með lömum og skipt í tvö hvolf með hillu
og því efra aftur skipt með skilrúmi þversum. En á grátunum
stóð grindverk með gegnskornum pílárum, hverjum við
annan, 35 að tölu. Eru allar líkur til þess að Jóhannes Isleifs-
son hafi smíðað altarið, sem mun vera það sama sem enn er
í kirkjunni.
Húsið virtist prófasti vel gert, og var þó súðin þegar orðin
vatnsrunnin og nokkuð gisin, enda ekki bikuð nema að
sunnanverðu og nokkuð af kórnum norðantil. Var svo
komið að hún hélt engri skúr. Taldi prófastur að hún þyrfti
við góðrar bikunar hið bráðasta, og einnig vildi hann láta
leggja yfirtimburþak á kirkjuna, ekki seinna en á næsta
hausti. Jón Sveinsson lýsti sig reiðubúinn til þess eftir ýtrustu
kröftum, og bauðst Jóhannes snikkari til að vinna verkið.
Ekki vildi prófastur láta leggja torfþak á kirkjuna, og var
sóknarprestur sömu skoðunar og fleiri með þeim. Voru þar
komnir saman menn sem máttu hafa vit á, séra Daníel í
Skörðum sjálfur smiður, en prófasturinn Jón Gíslason hafði
þrem árum áður sent frá sér bækling á prenti „um haganleg-
ustu kirknabyggingar á fslandi, einkum í fjalldala regna-
plássum.“
Næstu árin gekk í þófi. 1842 var fjalagólfið, einkum að
sunnanverðu, orðið vatnsrunnið af leka, en veggir aðgæslu
verðir, sá syðri „snaraður frá húsinu að ofan,“ en norður-
veggurinn kominn of nærri. Varð loks úr sumarið 1844 að
lagt var timburþak á kirkjuna, og einnig var moldarveggj-