Breiðfirðingur - 01.04.1991, Blaðsíða 101

í SKILARÉTT
99
að skepnum neðan túns. Fram hjá honum varð ekki komist
án þess að eiga við hann orðastað. Ég var kunnugur fólkinu
í Bessatungu. Það hafði komið í sveitina að vestan. Þar voru
strákar á mínu reki.
Eftir að hafa greint Þórði bónda frá ferðalagi mínu og af-
þakkað boð hans um að koma heim og þiggja góðgerðir
kvöddumst við með virktum. Um leið og ég hvatti hestinn
sporum leit ég heim að bænum. Hann var lágreistur, kúrði
upp við fjallsræturnar með glugga til vesturs. Úr þessum
gluggum hafði ég stundum greint ljóstýru heiman frá mér á
skammdegiskvöldum. Innan þeirra orti skáldið frá Hvítadal
sum bestu ljóða sinna. Hann var bóndi í Bessatungu síðustu
ár ævinnar og dó þar 1933.
Svínadalur er dalskora sem liggur milli SaUrbæjar og
Hvammsfjarðar, fjölfarin Ieið að fornu og nýju. Áður voru
býli í dalnum og sel. Minnist ég þess að afi minn sagði mér
frá því að þegar hann var vetrarmaður á Fremri-Brekku um
1890 annaðist hann fjárgæslu í Hvolsseli sem liggur vestan ár
innarlega í dalnum. Daglega vitjaði hann fjárins. Það hefur
stundum verið strangur gangur í vondum veðrum.
Þetta og fleira rifjaðist upp í huga mínum meðan ég lét
klárinn lötra suður götuna. Ég var einn með hesti mínum,
hundi og hugsunum.
Hugurinn reikaði til sögunnar. Það hefur verið löng lest
sem sjá mátti á Svínadal síðla vors árið 1238. Þá fóru þeir
kumpánar Gissur og Kolbeinn með 1200 manna lið og meira
en 2000 hesta vestur dalinn á eftir Sturlungum. Þeir dvöldu
í Saurbænum í nokkra daga. Síðan hefur slíkt fjölmenni
aldrei gist Saurbæinn. Hér fór líka Kjartan Ólafsson um í
síðustu ferð sinni er hann kom frá vinafólki sínu á Hóli.
Fyrirsát þeirra Ósvífurssona og Bolla var gerð í Hafragili
sem liggur austan ár í sunnanverðum dalnum. Um þetta
hafði ég lesið en sá nú þessa atburði Ijóslifandi fyrir mér. Ég
sá Þorkel bónda á Hafratindum og smalamann hans hlaupa
inn brúnirnar og fylgjast með viðureigninni. Smalinn vildi
gera Kjartani viðvart en bóndi aftók það með öllu. Sá skratti