Breiðfirðingur - 01.04.1991, Page 187
LAUSAVÍSUR EINARS
185
Á leið norður yfir Laxdárdalsheiði:
Þreyta í baki þjáir mig,
það ei gleður sansa,
Hrómundar við ána eg
ætla nú að stansa.
Hér áður fyrr var alsiða að gefa öllum ám nöfn. Fjár-
mennirnir þekktu kindurnar með nöfnum engu síður en
fólkið. Árið 1912 setti Einar nokkur ærnöfn í vísur, en ef-
laust hefur hann átt fleiri ær á þessum tíma:
Gráleit, Skessa, Gulrófa,
Gribba, Dimma, Þunnhyrna,
Langleit, Hönk og Lágfóta,
Léttræk, Flekka, Smáhyrna.
Gulbrá, Vígla, Gulhyrna,
Grábrún, Egla, Skakkhyrna,
Læða, Rönd og Loðhnakka,
Lúpa, Kríma, Brúskhyrna.
Grána, Ofeig, Gulfóta,
Gul, Smá, Spök og Einhyrna,
Sáma, Stygg og Svarthyrna,
Sauðarhyrna, Loðkúpa.
Fáséð, Rösk og Forusta,
Flenna, Heppni, Bjartkolla,
Fóstra, Drífa. Dropeyra,
Dúða, Blakkleit og Skeifa.
Eins og þessar vísur bera með sér var einhver lýsing á
hverri á falin í nefni hennar. Með þessu móti var miklu auð-
veldara að muna nöfnin.