Breiðfirðingur - 01.04.1998, Blaðsíða 9
Magnús Gestsson
Kirkjugarðar í Sælingsdalstungu
Snorri goði er sagður hafa búið í Tungu 1008 til 1031, svo
giska má á að hann hafi byggt kirkju sína um 1020. Þar sem
Guðný í Hvammi var viðstödd er beinin voru upptekin úr
garðinum, hefur það verið rétt fyrir eða um aldamótin 1200.
Eyrbyggja sögu lýkur svo:
Snorri goði andaðist í Sælingsdalstungu, einum vetri eftir
fall Ólafs konungs hins helga; hann var jarðaðr at kirkju
þeiri, er hann hafði gera látit í Tungu, enn þá er kirkjan
var færð, váru bein hans upp tekin ok færð ofan til þess
staðar, er nú stendr hon, ok var þar viðstödd Guðný
Böðvarsdóttir móðir Sturlusona, Snorra, Þórðar ok Sig-
hvats, ok sagði hon svá frá, at þat væri meðalmanns bein
ok eigi stór. Þá váru þar ok upp tekin bein Barkar ens
digra, föðurbróður Snorra goða, ok kvað hon þau vera
ákaflega mikil. Þá váru ok upp tekin bein Þórdísar kerl-
ingar, dóttur Þorbjarnar súrs, móður Snorra goða, ok
sagði Guðný þau vera lítil kvenmannabein, ok svá svört
sem sviðin væri, ok váru þau bein öll grafin niðr þar sem
nú stendr kirkjan. Ok lýkr þar sögu Þórsnesinga, Eyr-
byggja ok Alftfirðinga.
Sögunni um álfana í Tungustapa, er séra Jón Þorleifsson (f.
1825, d. 1860) prestsonur frá Hvammi í Hvammssveit skrásetti
um miðja 19. öld, lyktar svo:
Var þá viðstaddur bóndi sá frá Laugum er fundið hafði