Breiðfirðingur - 01.04.1998, Side 57

JÓL Á RAUÐASANDI
55
Rennibekkur Guðbjarts Egilssonar á Lambavatni sem jólatréð var smíðað í.
Ljósm. Gylfi Guðbjartsson.
Einnig efni í jólakörfurnar sem sælgætið var látið í og héngu nú
á greinum trésins. Þetta efni voru stórar arkir þar sem körfumar
og kramarhúsin vora prentuð á með allskyns myndum tengdum
jólunum og voru hinar skrautlegustu. Þurfti að klippa þær út og
líma síðan saman. Einnig sáust þama hjartalaga kröfur sem
búnar voru til úr einlitum örkum sem fengust í verslunum.
Notuð voru tvö stykki í hverja körfu, sitt af hvorum lit. Þeim
var síðan brugðið saman og myndaðist þá tvílitt munstur, oft
tíglar en til voru fleiri gerðir. Passað var að körfumar væru
minnsta kosti ekki færri en bömin sem von var til að kæmu.
Þegar börnin voru farin að þreytast, þá var sest niður og
körfunum útbýtt og hófst nú maul á sælgætinu. Ef einhver
höfðu verið lasin heima og ekki getað komið þess vegna, eða
af einhverjum öðrum ástæðum, til dæmis smæðar, þá var karfa
send heim, og fullyrða má að enginn var þar hafður útundan.
Eftir nokkra hvfld var tekið til aftur við söng og ról kring-
um tréð. Á trénu loguðu kertin frá Kertaverksmiðjunni Hreini,