Breiðfirðingur - 01.04.1998, Blaðsíða 34

32
BREIÐFIRÐINGUR
minjasafnsins að leggja árar í bát, en halda rannsóknum áfram
eins og aðstæður leyfa næstu tvö ár eða svo.
Mest er um vert að hafa nú þegar sannreynt að skálinn sé úr
fornöld og þeirrar tegundar, sem almenn var á fyrstu tímum
byggðar í landinu. Vegna hins mikla áhuga, sem beinist að Ei-
ríksstöðum um þessar mundir, nú þegar þúsund ára afmæli
landafundanna nálgast, má geta þess, að það er jafnlíklegt til
árangurs að leita til fasteignaskrárinnar eins og fornleifafræð-
inga til að fá skjalfest að rústin hafi verið eign Eiríks rauða. A
hinn bóginn er ekkert sem mælir gegn því.
Af Ólafi í Elliðaey
Björn Jónsson bóndi í Arney var oft spaugsamur og hafði gam-
an af að grínast við nábúann. Einhverju sinni kom hann í Ell-
iðaey og með honum Eggert sonur hans og annar strákur á
svipuðum aldri. Var Bjöm að ræða um ýmislegt við Olaf þegar
kallað var í Olaf og hann beðinn að koma fram í eldhús.
Theódóra Daðadóttir kona Ólafs var búin að leggja hvítan dúk
á borðið en var ekki komin með bolla eða kökudiska. Yfir
borðinu hékk stór lampi. Bjöm er nú að horfa mjög spekings-
legur á lampann og segir svo við strákana: „Það er ég viss um
að ég get látið Ólaf stíga upp á borðið þegar hann kemur inn.“
Þeir töldu það ótrúlegt. Nú kemur Ólafur inn og er mikill asi á
honum. Þá segir Björn og lítur um leið til hengilampans: „Er
það sem mér sýnist að krókurinn í loftinu sé að losna.“ „Hvaða
vitleysa“ segir Ólafur en tekur um leið stökk upp á stól og svo
upp á borð til að geta séð þetta betur. Urðu strákarnir og Björn
brosleitir þegar Ólafur klifrar niður af borðinu þrífur dúkinn og
kastar honum á stólinn. í þessu kemur Theódóra inn með boll-
ana og spyr: „Hvar er dúkurinn?“ „Hann er óhreinn" segir þá
Ólafur. Af sinni hógværð og virðuleika sagði hún ekki orð en
sótti hreinan dúk og skenkti þeim kaffi.
Skráð hefur BBG