Breiðfirðingur - 01.04.1998, Side 87

FERÐ UNDAN JÖKLI
85
Svo er lagt á stað, er þá kominn stinningskaldi, rétt að þolir
allt segl hjá okkur fram í Bíldsey. Ötlum við okkur í norðurvog-
inn því þar var aflent. Tökum við niður mastrið undir eynni og
ötlum svo að róa upp í voginn. En þá er hann fullur af ís, svo
við verðum þar að hverfa frá. Þá er Fagurey, látum við renna
þangað á árum en þar var sama saga, fullt fyrir lendingunni og
suður á sund milli hólmanna, en ísrek út með Enghólma. Við
bjuggumst við að verða að sigla fram í Elliðaey, en þegar við
komum út með Enghólmanum er ísinn svo mjór þar og auður
pollur upp við hólmann, að við getum komist inn á pollinn.
Þar er lent, borið allt dótið upp úr flæði og búin til tótt þar
og tjaldið yfir með seglinu og skriðið inní. Bátinn bárum við á
stöfnum upp í flæðarmálið. Þarna var logn undir klettunum.
Þegar við erum komnir til rólegheita, förum við að athuga
koníaksflöskuna. Sýnist okkur þá nokkuð ljós liturinn á víninu
sem og líka reyndist, því þetta var margútþynnt með vatni. Var
það víst alsiða í þá tíð, þegar fór að lækka í tunnum, að bæta í
þær með vatni. Varð ég var við það sama löngu seinna, að
pakkhúsmaður hjá Sæmundi Halldórssyni hellti góðum sopa í
tunnuna sem var þar í kjallaranum, en úr henni var ekki selt,
heldur hafði Sæmundur það til trakteringar.
Það hefði mátt komast á jökum um fjöruna heim í Fagurey
en við létum ekkert á okkur bera, fórum bara að sofa, tókum
upp yfirsæng og sofnuðum, en vöknuðum við það að við vor-
um orðnir gegndrepa. Hafði þá gert bleytukafald á seglið, það
dældast og snjórinn þiðnað og allur lekið ofaná okkur. Var
okkur þá hrollkalt, var þá gott að fá í staupinu, en þetta var
svo ónýtt að það hitaði lítið. Fór ég svo að gá til veðurs, er þá
birt upp, komin sunnan gola, ísinn sá sami, nema það má
komast að Réttartanganum. En víkin er að fjara, svo við
drífum bátinn ofan og förum yfir að tanganum allslausir, bara
með tvær árar, ötlum að fá hjálp í Fagurey til að koma dótinu í
bátinn því það var svo langt að sjónum.
Þegar við komum heim og segjum hvaðan við komum og
hvar við vorum síðustu nótt, varð fólkið alveg hissa, og Skúli
sem þá var í einum af sínum góðu brennivínstúrum í kojunni,