Breiðfirðingur - 01.04.1998, Blaðsíða 64
62
BREIÐFIRÐINGUR
einasta skipti hafi komið sending til þeirra frá honum. Hins
vegar tóku þau Boga, bróður hennar, í fóstur tæplega tveggja
ára gamlan og var látið heita að verið væri að venja hann af
brjósti, en þá var von á Sigvalda í heiminn. Bogi litli snéri
aldrei aftur til upprunafjölskyldu sinnar og telur Inga að
mamma sín hafi alla tíð séð eftir honum. En í fátækt og basli
var í raun léttir að fæða færri munna, auk þess sem afkoma og
framtíð drengsins var gulltryggð.
Inga minnist þess ekki að hafa verið svöng. Alvilda hafði
börnin sín á brjósti en þegar því lauk sáu ein kýr og kindur
heimilisfólkinu fyrir mjólk. Þorsteinn og Alvilda höfðu 50-60
ær og á sumrin var fært frá og ærnar mjólkaðar kvölds og
morgna. Bræður Ingu sátu hjá, fyrstu sumrin Magnús og síðar
Ragnar. Mjólkin var aðaltekjulind heimilisins. Af henni var
rjóminn fleyttur og strokkað úr smjör. Landskuldin var greidd
með smjörinu. Inga segir að þau hafi sjálf örsjaldan fengið
smjör, viðbitið þeirra var oftast hamsatólg. En það var fleira
gert úr mjólkinni, ostar, skyr og súrmjólk í tunnur. Stundum
gerði Alvilda mysuost, en því miður þurfti til þess mikinn
eldivið sem var sauðatað, en allt þurfti að spara.
Aldrei fékkst nýr fiskur. Þau fengu saltaðan úrgangsfisk í
tunnum utan af Snæfellsnesi sem kallaðist tros. Inga fussar og
segist hafa haft ógeð á saltfiski síðan, enda bragðaði hún ekki
nýjan fisk fyrr en hún var orðin átján ára. Ekki höfðu þau einu
sinni kartöflur með fiskinum. Eina grænmetið sem fáanlegt
var á fjallinu vora fjallagrös og hundasúrar. Amma notaði fjalla-
grösin til allra mögulegra hluta, m.a. til lækninga, en hunda-
súrumar voru hafðar í hundasúrugraut. Annars var mest borð-
að af kindakjöti, söltuðu eða súru.
Á haustin var slátrað og þá var veisla. Tekið var til við slát-
urgerð og kjöt saltað og reykt. Nánast hver einasti biti af skepn-
unni var nýttur. Inga man eftir því að mamma hennar gerði
alveg sérstaklega góða sætsúra kássu úr lungunum. Svo voru
það sviðin. Reknir voru teinar í hausana og lappimar og sviðið
yfir eldi. Inga fékk að sjá um lappimar en Ragnar um hausana.
Út af þessu var hún óskaplega svekkt, en það sögðu allir að