Dagblaðið Vísir - DV - 18.05.2018, Blaðsíða 13

bleikt 1318. maí 2018
vandamáli Alexöndru lauk ekki
fyrr en eftir að hún hafði geng-
ist undir aðgerð vegna æxlanna.
En óvissan og biðin var erfið. „Ég
reyndi bara að hafa ekki áhyggjur
og tileinkaði mér æðruleysi og já-
kvæðni.“
Læknirinn treysti sér ekki í að
fjarlægja æxlin
Þann 13. október árið 2016 lagð-
ist Alexandra loks undir hnífinn. Í
þeirri aðgerð átti að fjarlægja skjald-
kirtilinn. Þegar hún vaknaði eftir
svæfinguna kom í ljós að læknin-
um hafði aðeins tekist að fjarlægja
hluta af skjaldkirtlinum sem og tvo
eitla sem sendir voru í rannsókn.
Treysti læknirinn sér ekki til að fjar-
lægja æxlin sjálf. Var Alexandra því
viss um að krabbameinið væri ill-
kynja. Alexandra gagnrýnir einnig
framkomu starfsfólks og það hefði
ekki hlustað á að hún hefði ofnæmi
fyrir plástrum. Kveðst hún hafa ver-
ið öll í útbrotum og ekki fengið of-
næmislyf fyrr en á þriðja degi.
Öll æxlin reyndust illkynja
krabbamein
Fljótlega eftir aðgerðina var á ný
haft samband við Alexöndru og
hún boðuð í aðgerð. Vendingar
voru framundan. Nú fékk Alex-
andra þau hörmulegu tíðindi að
flest æxlin væru illkynja. „Töldu
læknarnir líklegt að einu þrjú æxl-
in sem tekin voru sýni úr væru þau
sem voru góðkynja. Þegar þú færð
slíkar fregnir er mikilvægt að hafa
einhvern með sér en ég vissi ekki
betur. Mér hafði verið sagt að hafa
ekki neinar áhyggjur og fór ég því
ein í þennan læknatíma. Ég var
mjög ósátt með það að mér hafi
ekki verið sagt að hafa mann-
eskju sem gæti veitt stuðning
við slíkum tíðindum. Allt í einu
var ég í lífshættu, með illkynja
krabbamein í hálsi.“
Þá bættist annað áfall við.
Krabbameinið hafði dreift sér
í nærliggjandi eitla. Alexandra
kveðst hafa orðið flöt tilfinn-
ingalega við fregnirnar. Hún
hafi sinnt dætrum sínum og
heimilinu og börnin hjálpuðu
henni að dreifa huganum.
Stærsta æxlið á stærð við
tennisbolta
Tekin var ákvörðun um að Al-
exandra færi í aðra aðgerð
þann 7. desember árið 2016.
„Þetta voru tvær krabba-
meinsaðgerðir á tveimur
mánuðum. Það tók veru-
lega á,“ segir hún. Í seinni að-
gerðinni var restin af æxlum
Alexöndru fjarlægð, skjald-
kirtillinn og eitlarnir. „Þetta
var frá koki og niður fyrir
bringubein. Stærsta æxlið var
5,4 x 4,9 sentimetrar, það var
á stærð við tennisbolta. Ég
var með sjö til ellefu stór æxli en
svo voru um 20 minni.“ Alexandra
bætir við: „Aftur var ég á fljótandi
fæði enda gat ég ekki kyngt neinu.
Saumuð voru 38 spor í hálsinn, ég
var með dren á bringunni, í lyf-
jamóki og gat alls ekki tjáð mig.“
Fékk kjötbollur og kartöflur í
staðinn fyrir fljótandi fæði
Alexandra segir að ekkert hafi
staðist og að hún hafi verið sár-
kvalin á meðan vistinni stóð. „Ég
fékk kjötbollur og kartöflur að
borða en á miðanum sem fylgdi
stóð samt fljótandi fæði. Þremur
dögum eftir aðgerð kom læknir
inn og sagði mér að ég gæti farið
heim. Ég spurði hann hvernig ég
ætti að geta það þar sem ég byggi
fyrir norðan og að ég væri alls ekki
ökufær. Hann svaraði mér því að
það væri ekki hans hausverkur
og að ég gæti bara beðið í rúm-
inu frammi á gangi á meðan ég
fyndi út úr þessu. Ég veit að það
er ekki mikið pláss á sjúkrahús-
um en þetta var virkilega slæm
framkoma. Ég sat þarna og grét,
alveg búin á því og vissi ekkert
hvað ég átti að gera. Móðursyst-
ir mín kom svo og sótti mig og fór
með mig til ömmu og afa.“
Frá Reykjavík lá leiðin til
Blönduóss og lagðist Alexandra inn
á spítala í bænum til að ná sér eftir
aðgerðina. „Ég man eiginlega ekki
eftir neinu nema sársauka fyrstu
dagana en fljótlega þurfti ég að fara
á spítalann á Blönduósi þar sem ég
var lögð inn. Ég sat og grét úr sárs-
auka, svima og sjóntruflunum.“ Al-
exandra lá á spítalanum á Blöndu-
ósi til 19. desember og segir hún
þá vist hafa bjargað sér. „Ég hefði
ekki geta verið á betri stað. Enginn
truntuskapur og yfirgangur.“
Það er aldrei í lagi að vera með
krabbamein
Síðan Alexandra fór í aðgerðina
hefur hún verið í eftirliti: Hún
þarf að fara á þriggja mánaða
fresti í blóðprufur og ómskoðun.
Þegar Alexandra fór í eftirskoðun
greindi læknirinn henni frá því að
krabbameinið sem hún greindist
með hafi verið besta mögulega út-
gáfan af krabbameini, ef svo má
að orði komast.
„Ég get ekki verið sammála því.
Það er aldrei í lagi að vera með
krabbamein. Þetta eru veikindi
sem sjást almennt ekki utan frá.
Núna er ég ekki með efnaskipti
svo dæmi sé tekið og verð ég því
að taka hormóna alla ævi. Þessi
veikindasaga mín hefur ekki verið
neitt nema læknamistök og klúð-
ur. Það tók þá 25 ár að finna út
úr hvað væri að þrátt fyrir að
ég hafi bent þeim nákvæmlega
á hvar æxlin væru staðsett. En
hjá einum af hverjum tíu sem
greinast með þetta, kemur
þetta fyrir tilviljun í ljós.“
Krabbameinið var
aukavinna
„Þetta krabbameinsverkefni
er aukavinna sem ég fékk til að
takast á við og sigrast á. Þetta er
búin að vera mjög há hraðahindr-
un en ég er vonandi komin yfir
það versta. Skjaldkirtilsvandamál
og sjúkdómar eru mjög algengir,
og algengari en ég gerði mér grein
fyrir áður en ég veiktist. Ég mun
láta ómskoða dætur mínar og
mun ekki hætta fyrr en það verð-
ur gert þar sem ég get ekki treyst
læknum í dag, því miður.“
Alexandra segir að veikindin
hafi fyrst og fremst kennt henni
að taka lífinu ekki sem sjálfsögð-
um hlut.
„Ef fólk fer með börnin sín til
læknis þá á ekki gefa neitt eftir ef
þú telur barnið veikt. Það þekk-
ir enginn líkamann okkar jafn vel
og við sjálf og ef okkar tilfinning er
að við séum lasin og læknirinn sé
að gera mistök er mikilvægt að fá
lokun á það,“ segir Alexandra og
bætir við: Lífið hefur verið erfitt og
ég hef þurft að sigrast á alls konar
djöflum. Það gerir mig að sterkari
einstaklingi. Það hefur kennt mér
enn frekar að ákveðni, skilningur,
æðruleysi og fyrirgefning eru fjög-
ur mjög mikilvæg orð.“
Ávallt hrædd um heilsuna
Alexandra segir andlegu hliðina
loks vera á uppleið. Hún er þó
alltaf hrædd um heilsuna eða að
henni gæti hrakað. „Það er svaka-
legur kvíði sem fylgir þessu. Ég
má ekki fá undarlegan
verk neins staðar, þá fer
ég strax að pæla í því
hvort þetta sé eðlilegt
eða hvort þetta gæti ver-
ið krabbameinstengt.“
Alexndra bætir við: „Ég
er ótrúlega reið út í heil-
brigðiskerfið. Á sama
tíma alveg ótrúlega
þakklát að æxlin upp-
götvuðust. Þó að ég sé
enn þá nánast við það
að drukkna þegar ég fæ mér
vatnsglas og finni enn fyr-
ir þykkildum á hálsinum, þá
uppgötvaðist að ég var lasin.
Þessi reynsla hefur kennt mér
svo ótrúlega mikið. Ég hef allt
aðra sýn á lífið og tilgang þess.“
Alexandra segir fjöl-
skylduna það dýrmætasta í líf-
inu.
„Ég hef aldrei þurft að stóla
jafn mikið á fjölskylduna mína
og undanfarin þrjú ár. Fyr-
ir þeim var sjálfsagt að vera til
staðar. Skilningurinn sem dæt-
ur mínar sýndu var ótrúlegur. Ég
passaði mig á því að útskýra allt,
teiknaði upp fyrir þær myndir og
setti mig á þeirra plan. Ég hélt þeim
vel upplýstum. Eins hefði ég aldrei
komist í gegnum þetta ef ekki væri
fyrir mömmu mína, ömmu og afa.
Dætur mínar fluttu inn til mömmu
og hugsaði hún algjörlega um þær
þegar ég gat það ekki. Ég mun
aldrei geta þakkað ömmu minni
og afa nægilega mikið fyrir allt það
sem þau hafa gert fyrir mig. Þau
eru öll algjörlega mögnuð eintök.
Málið er að þetta getur komið fyr-
ir alla, veikindi spyrja ekki að aldri
eða stöðu. Ég hef þurft að þiggja
gríðarlega mikla hjálp og ég hafði
ekkert val.“ n
Alexandra eftir aðgerðina
„Það
þekkir
enginn
líkamann
okkar jafn vel
og við sjálf.
Drenið sem
Alexandra
fékk eftir
aðgerðina
Síðumúla 30 - Reykjavík | Sími 533 3500
Hofsbót 4 - Akureyri | Sími 462 3504
SÓFADAGAR
25-60% AFSLÁTTUR