Dagblaðið Vísir - DV - 30.11.2018, Side 18

18 UMRÆÐA
Sandkorn
30 nóvember 2018
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Öll viðtöl blaðsins eru
hljóðrituð. Notkun á efni blaðsins er óheimil án samþykkis.
Aðalnúmer: 512 7000
Auglýsingar: 512 7050
Ritstjórn: 512 7010
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiðlun ehf. Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson
Framkvæmdastjóri: Karl Garðarsson Aðalritstjóri og ábyrgðarmaður: Kristjón Kormákur Guðjónsson
Aðstoðarritstjóri: Einar Þór Sigurðsson Prentun: Landsprent Dreifing: Árvakur
Suðurlandsbraut 14
2. hæð
108 Reykjavík
FRÉTTASKOT
512 7070
ABENDING@DV.IS
Sendiherra-
draumurinn úti
Plott Gunnars Braga Sveins-
sonar gekk kannski hundrað
prósent upp á sínum tíma.
Skipun Árna
Þórs í sendi-
herrastöðu, á
sama tíma og
Geir var skipað-
ur, vakti athygli.
Plottið um að fá
greiða fyrir greiða er hins vegar
úti núna.
Það yrði banabiti hvers utan-
ríkisráðherra að skipa Gunnar
Braga sem sendiherra. Hann
getur ekki einu sinni fengið
stöðu ræðismanns á kyrrahafs-
eyjunni Tonga. Í raun er það
nánast óhugsandi að Gunnar
fái nokkra stöðuveitingu eftir
að þingferlinum lýkur og líklegt
að hann verði að reyna fyrir sér
í einkageiranum.
Lausmælgi Gunnars á hótel-
barnum er líka að vissu leyti
ágæt fyrir Sjálfstæðisflokkinn.
Nú geta þeir afskrifað fram-
tíðargreiðann með góðri sam-
visku.
Lekinn af Klaustri mun skila okkur á betri stað
M
ér finnst óskaplega skít-
legt af þér sem fjölmiðla-
manni að ætla að fara
nýta þér það, fyrir utan að
snúa út úr því líka. Þetta er algjör
þvæla og mér þykir leitt að þú ætlir
að fara snúa þessu upp í svona rugl
því að menn verða nú að geta sest
niður til að hafa gaman, en þetta
var mjög skemmtilegt hins vegar.“
Þetta hafði Gunnar Bragi
Sveinsson, þingmaður Miðflokks-
ins, að segja þegar DV óskaði eftir
viðbrögðum við því að blaðið hefði
undir höndum upptökur þar sem
hann og fimm aðrir þingmenn,
þar á meðal Sigmundur Davíð
Gunnlaugsson, sátu að sumbli og
létu þung orð falla um fjölda fólks.
Þá stóðu þingmennirnir í margs
konar baktjaldamakki sem hingað
til hefur farið fram í lokuðum reyk-
fylltum bakherbergjum. Meðal
annars ótrúlegri fléttu í tengsl-
um við þá ákvörðun að skipa Geir
H. Haarde sendiherra. Þar skip-
aði Gunnar Bragi, að eigin sögn,
„fávita“ í sendiherraembætti til
þess að draga athyglina frá skipun
Geirs. Taldi Gunnar Bragi að leik-
fléttan myndi tryggja honum sjálf-
um sendiherraembætti í framtíð-
inni. Upptökurnar voru teknar upp
án vitundar þingmanna þar sem
þeir drukku áfengi á sama tíma
og þeir áttu að vera í vinnunni.
Gunnari Braga fannst illa að sér
vegið og almenningi kæmi ekki við
hvað hefði átt sér stað þetta kvöld.
Þetta væri þeirra einkalíf og hvert
annað fyllerí þar sem slegið er á
létta strengi.
Og það var fyrsta spurningin
sem ritstjórn DV spurði sig að?
Fljótlega lá svarið fyrir. Ritstjórn
DV gætir þess að virða einka-
líf þingmanna en þarna vógu al-
mannahagsmunir þyngra. Í
raun er þessi leki ekki ósvipaður
Panamaskjölunum sem felldi heila
ríkisstjórn. Fólkið í landinu á rétt á
því að vita ef kjörinn fulltrúi talar
í opnu rými um baktjaldamakk,
þegar reynt er að leggja á ráðin um
að kljúfa stjórnmálaflokk, þar sem
talað er á skelfilegan hátt um kon-
ur, fatlaða og útlendinga og þá með
þeim hætti að erfitt var að hafa það
eftir. Þingmenn eiga að umgangast
þetta embætti af virðingu og, eins
og forsætisráðherra sagði, hefur
þetta áhrif á virðingu íslenskra
stjórnmála.
Þjóðin sjálf er slegin vegna
þessara upplýsinga. Á Alþingi
ríkir sorg og starfsmenn þingsins
sem og þingmenn eru niðurlút-
ir og sorgmæddir. Líklegt er að
málinu ljúki á næstu dögum. Þá
þurfa þingmenn að draga lær-
dóm af þessari ótrúlegu atburða-
rás. Ábyrgðin liggur fyrst og fremst
þar. Það á að gefa fólki tækifæri á
ný og gefa því færi á að bæta sig. En
ætli einstaka þingmenn sér ekki að
horfast í augu við veruleikann, taka
sig á, biðjast afsökunar eða segja af
sér þá þarf þjóðin að láta þá sæta
ábyrgð í næstu kosningum.
Gunnar Bragi var eins og áður
segir ósáttur. Hann var reiður
blaðamanni DV og átti vart orð yfir
að manneskja hefði tekið samtal
þingmannanna upp. Eftir að DV
birti sínar fyrstu fréttir mátti sjá
afar lítinn hóp taka undir þetta og
vildi skjóta sendiboðann sem kom
þessum sögulegu upplýsingum á
framfæri. En það er þessari mann-
eskju að þakka að þjóðin hefur
fengið að líta inn í reykfyllt bakher-
bergi stjórnmálanna og enn eimir
af hinum gömlu, ljótu vinnubrögð-
um á þingi, vinnubrögðum sem
þjóðin vonaði að heyrðu sögunni
til. Sá sem lak upplýsingunum til
DV kallaði sig Marvin og taldi sam-
ræður þingmannanna eiga erindi
við almenning. Þegar hann heyrði
þingmennina hæðast að Freyju
Haraldsdóttur og þingkonu Sam-
fylkingarinnar, Albertínu Frið-
björgu Elíasdóttur, var honum
nóg boðið. Í samtali við DV segir
Marvin:
„Þá fékk ég æluna upp í háls og
ákvað að hér myndi ég sitja þang-
að til að samtali þeirra væri lok-
ið. Þetta væri ekki í boði í siðuðu
samfélagi.“
Marvin fannst allt tal þing-
mannanna viðbjóðslegt og að það
ætti erindi við almenning að kjörnir
fulltrúar töluðu með þessum hætti.
Hann var að reyna að gera gagn og
það mættu sem flestir taka hann
sér til fyrirmyndar. En það er engin
ástæða til að enda þessi skrif með
háfleygum hætti. Það er viðeigandi
að gefa Marvin lokaorðið í þessum
leiðara. Einstaklingi sem hefur látið
gott af sér leiða fyrir íslenskt samfé-
lag og þó að margir eigi um sárt að
binda núna mun þetta á endanum
skila okkur á betri stað. Marvin seg-
ir: „Það hvarflaði aldrei að mér að
ég væri að gera eitthvað ósiðlegt.
Stjórnmálamenn eru í valdamikl-
um stöðum og hafa skyldum að
gegna gagnvart okkur.“ n
Leiðari
Kristjón Kormákur Guðjónsson
kristjon@dv.is
Spurning vikunnar Keyptir þú mikið á Black Friday?
„Nei, ég var í Berlín.“
Ása Hafsteinsdóttir
„Ekki eitt einasta stykki. Er
verslunareigandi frá Akureyri og staddur
hér fyrir tilviljun.“
Ragnar Sverrisson
„Nei, ég
var ekki á Íslandi.“
Sonja Hiller
„Ég keypti ekki nokkurn
skapaðan hlut á föstudaginn.“
Guðjón Árnason
Fara Ólafur og Karl í
Sjálfstæðisflokkinn?
Staða Ólafs Ísleifssonar og Karls
Gauta Hjaltasonar er nú orðin
ómöguleg innan vébanda
Flokks fólksins. Þeir sátu und-
ir svívirðingum á formanninn,
Ingu Sæland, og mótmæltu
ekki. Hlutur Karls er sérstak-
lega alvarlegur í ljósi þess að
hann tók þátt í að níða af henni
skóinn.
Þeir tveir mynda helming af
þingliði flokksins og ógna því
heilindum flokksins og trú-
verðugleika. Inga hlýtur að
óska eftir því að þeir segi af sér
en ósennilegt er að sú verði
raunin. Þeir geta heldur ekki
leitað til Miðflokksins eftir allt
það sem á undan er gengið.
Það liggur því beinast við að
Ólafur og Karl gangi í Sjálf-
stæðisflokkinn. Ólafur hefur
áður gegnt trúnaðarstörfum
fyrir flokkinn. Hugsanlega gætu
þeir þó þurft að ganga eyði-
merkurgöngu sem óháðir þing-
menn í nokkra mánuði á með-
an rykið sest.