Dagblaðið Vísir - DV - 30.11.2018, Síða 20

20 MATUR 30 nóvember 2018
Í
sannleika sagt langaði mig
aldrei að verða bóndi. Ég átti
nokkur hross og var í hesta­
mennsku en þáverandi eigin­
maður minn var með stóra
drauma og keypti jörð með þessari
eggjaframleiðslu. Ég var að vinna
á leikskóla á Skagaströnd og hætti
þar til að taka við þessu búi,“ segir
Rakel Eyfjörð Tryggvadóttir. Rakel
er fædd og uppalin í Reykjavík en
í lok október árið 2011 flutti hún
á fyrrnefnda jörð fyrir norðan og
gerðist eggjabóndi. Henni leist
vel á sig fyrst um sinn en fljót­
lega breyttist sveitadraumurinn í
martröð.
„Mér fannst hugmyndin góð,
aðallega fyrir hrossin, en ég vissi
ekkert um hænur. Hreint út sagt
hafði ég aldrei hugsað út í það
hvaðan eggin kæmu, nema nátt­
úrulega úr hænunni. Ég hafði
aldrei pælt í neinu þessu tengdu
enda aldrei talað um það neins
staðar. Í febrúar árið 2017 gafst ég
hins vegar endanlega upp á sál og
líkama.“
Hænurnar skiptu ekki máli
Í sjö ár vann Rakel sem eggjabóndi
og var það hennar upplifun að lítið
væri hugsað um heilsu hænanna.
Eggin skiptu höfuðmáli.
„Satt að segja þegar ég byrjaði
að vinna við hænsnabúið þá var
eins og eitthvað dæi innra með
mér eftir því sem tíminn leið. Ég
varð tilfinningalega dofin gagn­
vart dýrum, orkulaus og þreytt.
Ég var mjög vansæl þann tíma
sem ég vann við þetta. Mér fannst
ég alls staðar ganga á veggi þegar
ég reyndi að berjast fyrir vel­
ferð hænsnanna. Ég þreif eins
og andskotinn hjá þeim til að
gera þessar ömurlegu aðstæður
betri að einhverju leyti en auðvit­
að tókst það ekki – þær voru enn
fangar. Ég fékk endalaust hrós frá
Heilbrigðiseftirlitinu um hreinlæti
í húsinu en fékk síðan að heyra
að hænurnar skiptu ekki máli.
Það voru eggin sem skiptu máli,
hvaðan eggið kemur og hvert það
fer. Ég hélt samt áfram að sótt­
hreinsa og þrífa eins og enginn
væri morgundagurinn. Ég fékk
síðan Matvælastofnun í heimsókn
einu sinni á ári og sama var uppi
á teningnum þar. Eingöngu spáð
í eggin, ekki velferð hænsnanna,“
segir Rakel.
Dauðar hænur rotna með þeim
lifandi
Hún skefur ekkert utan af því
þegar hún er spurð hvernig slík bú
gangi fyrir sig.
„Þegar unginn kemur í hús þá
er hann ekki farinn að verpa. Hann
er fluttur í litlum plastkössum og er
tuttugu til þrjátíu ungum þjappað
saman í kassa. Þeir geta varla and­
að og alls ekki hreyft sig. Þeir eru
síðan settir inn í búrin með hama­
gangi því annars gæti fuglinn dáið,
bæði út af ferðalaginu, þorsta og
kvíða eða þrengsla. Margir fuglar
deyja í ferlinu, kremjast, væng­
eða fótbrotna. Þá þarf að snúa þá
úr hálsliðnum og henda þeim í
ruslið,“ segir Rakel og greinilegt
að fer um hana þegar hún lítur til
baka.
„Þegar fuglinn fer að verpa
hefst eggjaframleiðslan sem slík.
Fuglinn skortir ekki mat og er vel
fóðraður í sínu litla búri sem hann
deilir með tveimur til þremur hæn­
um. Þær geta því ekki snúið sér við
nema traðka á hver annarri.
Sími 555 3100 www.donna.is
Ný vefverslun: www.donna.is
Erum nú á Facebook: donna ehf
Skjót fyrstahjálp, hjartahnoð
og hjartastuðtæki björguðu lífi mínu
Ég lifði af
„Hænan þjáist frá
fæðingu til dauða“
n Rakel Eyfjörð var eggjabóndi í sjö ár n Segir meðferð á hænsnum hrottafengna n Er vegan í dag
Lilja Katrín Gunnarsdóttir
lilja@dv.is
Það fer um Rakel þegar hún rifj-
ar upp tímann í hænsnabúinu.
„Þær eru gasaðar hjá
stærri búum en á
þeim minni eru þær jafn-
vel handsnúnar úr hálslið
hver á fætur annarri