Tímarit Máls og menningar - 01.02.2018, Side 6

K r i s t í n Ó m a r s d ó t t i r
6 TMM 2018 · 1
Danske Appendix. Bækur hennar hafa hlotið viðurkenningar og lof og eru
lesnar í dönskum grunn- og menntaskólum.
Við hittumst á sunnudagskaffihúsi á mærum Vesturbrúar og Friðriksbergs
í Kaupmannahöfn rétt hjá kirkjugarðinum sem stór hluti hinna látnu liggur í
í samræmi við fyrri landfræðileg heimkynni, þar er bæði grænlenska deildin
og færeyska deildin. Við fundum ekki íslensku deildina í gönguferðinni sem
við fórum með nokkrum öðrum skáldum og hituðum okkur upp fyrir viðtal
á heilsusamlegasta kaffihúsi borgarinnar. Gnægtaborðið þungt af afurðum
haustsins: nýjum eplasafa og bláberjakökum. Á leiðinni hingað fórum við
óvænt framhjá byggingu sem ég kannaðist við nafnið á: Sólbakki; þarna bjó
ég fyrsta árið mitt.
Til fróðleiks má geta þess að Gladiator-forlagið er rekið á þann hátt að
útgefandi og höfundur deila hagnaði bóksölunnar jafnt á milli sín. Höf-
undarnir taka á sig vinnu við handritalestur á forlaginu og kenna ritlist hjá
fyrirtækjum og stofnunum en forlagið kom á fót eigin rithöfundaskóla.
***
Maja, ég vil byrja á að þakka þér fyrir að koma í viðtal við mig fyrir Tímarit
Máls og menningar. Viltu segja mér hvar þú ert fædd, hvað heitir mamma
þín, hvað heitir blóðmóðir þín, hvað heitir pabbi þinn og blóðfaðir, áttu
systkini og hvað heita þau og hvar í röðinni ertu fædd og hvar ólstu upp?
Ég er fædd 21. janúar árið 1980 og fósturmamma mín heitir Lísa, fóstur-
pabbi minn hét Anton. Nöfn blóðforeldra minna, nafn móður minnar er … ó,
ég hef gleymt því! Maður gleymir kóreskum nöfnum hratt afþví maður notar
ekki nöfn heldur orð eins og systir – ég get ekki munað nöfn foreldra minna!
Ég á þrjár yngri hálfsystur í Danmörku, ég á fjórar eldri systur í Kóreu. Í Dan-
mörku er ég elsta barn. Í Kóreu er ég yngst. Í Danmörku er ég stóra systir.
Í Kóreu er ég litla systir. En ég er alin upp sem einkabarn því ég ólst upp hjá
mömmu minni hér. Foreldrar mínir skildu þegar ég var ársgömul. Frá því ég
var fimm ára bjó ég í Kaupmannahöfn en þangað til bjuggum við mamma í
litlum bæ úti á landi.
Viltu segja mér frá Kaupmannahöfn – hvernig var að alast hér upp?
Það var mjög öruggt að alast hér upp með mömmu minni, ég ólst upp
í mjög hvítu umhverfi, mamma er hvít, bekkjarsystkini mín, kennararnir
í skólanum voru hvítir, tannlæknirinn var hvítur. Þegar ég var ellefu ára
byrjaði ég að æfa körfubolta á Nörreport og eignaðist vini sem ekki voru
hvítir. Ég lék með stelpuliði. Margar komu frá Tyrklandi, Makedóníu, Serbíu,
Króatíu og Albaníu. Það var mér mikilvægt að komast í samband við aðra
jafnaldra þar sem flestir voru ekki hvítir. Ég man að við kölluðum hver aðra
rasískum nöfnum eins og: pærker, skævöje, yugo. Það var aðferð okkar til