Tímarit Máls og menningar - 01.02.2018, Side 14

K r i s t í n Ó m a r s d ó t t i r
14 TMM 2018 · 1
hafa mánuðum saman kynnt Hún er reið, komin með nóg af að ræða um
ættleiðingariðnaðinn …
Já, ég ferðaðist mikið eftir að Hún er reið kom út og ræddi bókina. Vorið
2015 fór ég að þjást af alvarlegri streituröskun og varð að neita öllum boðum
um frekari upplestra og umræður. Í eitt og hálft ár dvaldi ég á eyjunni Mön.
Þar endurskrifaði ég nýju bókina, Dagar með galhoppandi hjartslætti.
Ég byrjaði að skrifa nýju bókina algjörlega óvænt – hún varð til einsog
fyrir galdur á meðan ég bjó enn í borginni. Ég var að borða kvöldverð með
starfssystkinum mínum og kvartaði undan þreytu á að tala um Hún er reið.
Þá spyr starfssystir mín hve langt sé síðan ég hafi skrifað, hvort kominn sé
tími á að ég byrji að skrifa aftur. Já, kannski, svaraði ég. Daginn eftir byrjaði
ég á nýju bókinni og skrifaði í fimm vikur viðstöðulaust. Ferlið var manískt.
Á sama tíma varð ég fyrir þessari streitu, féll saman, gat ekki lengur búið
í borginni, þoldi ekki umferðarhávaðann, borgarhljóðin, þoldi ekki tal, gat
bara hlustað á fugla, horft á blóm og samt gat ég skrifað, það eina sem ég gat
gert, en ég gat ekki umgengist fólk. Ég skrifaði, fór í göngutúr, kom heim,
skrifaði, fór í göngutúr, kom heim, skrifaði. Aðrar bækur mínar eiga sér allt
aðra forsögu. Það tók mig sjö ár að skrifa Hún er reið með allri rannsóknar-
vinnunni og fyrstu bókina mína tók mig tvö ár að skrifa.
Bókin er bréf til ástkonu, dagbók og bók um að skrifa bækur.
Já, bókin hefur þrjá þræði: að verða ástfanginn, að verða fyrir streituröskun
og hvað það þýði að skrifa bækur og hvað það þýddi fyrir mig að skrifa Hún
er reið.
Bókin er klassísk og gamaldags, af tegund (ég kalla þær eyjabækur en þær
gerast ekki endilega á eyjum) sem ég hef lesið eftir karla og svo nýlega eftir
konur; hér á Íslandi get ég nefnt bækur einsog Ástarmeistarann eftir Odd-
nýju Eiri og Segulskekkju eftir Soffíu Bjarnadóttur; það er sameiginlegur
blær með bókunum og þó er blær vitlaust orð.
Já, ég er enn kona svo það er ekki afþví ég hafi breyst í mann. En það er
satt, hún er klassísk, blanda á milli ástarbréfs og dagbókar og einnig ritgerð
um ritstörf. Hér eru líka margar ljóðrænar lýsingar á blómum. Já, hún er
hefðbundin og hún er líka viðbragð og andsvar við Hún er reið, bæði hvað
vinnubrögð varðar og form. Venjulega skrifa ég konseptúal bækur, ég byggi á
hugmynd og bý henni stranga byggingu sem ég fylgi nákvæmt. Nýju bókina
skrifaði ég án konsepts. Takturinn í tungumálinu býr til flæðið í henni og
tónninn er blíðari, brothættari og næmari en bókarinnar um ættleiðingarnar.
Þegar þú notar sjálfa þig sem efnivið bókanna geturðu eiginlega sagt mér
allt afþví ég veit að þú ert þú – einhvers konar alvöru-þú sem heitir Maja
– þannig hefurðu í raun meira leyfi, þetta ég-ég hefur forskot fram yfir ég
sem er búið til úr skýjum. Þú myndir ekki ljúga að mér?