Tímarit Máls og menningar - 01.02.2018, Qupperneq 47

S e b r a h e s t a r n i r í Ti j u a n a
TMM 2018 · 1 47
daglegt líf íbúa borgarinnar sem að hans mati gæti verið hvaða borg sem er,
þrátt fyrir að hún standi við landamærin og nágranninn sé valdamesta ríki
heims.17 Hann dregur fram það sem er sérstakt við lífið í norður-Mexíkó, til
dæmis sérkennilega tónlistarhefð og hinn svonefnda cholo-ungmennakúltúr
eins og sjá má í skáldsögunni Idos de la mente (Farin/Farið úr huganum,
2001). Crosthwaite hefur sömuleiðis lagt áherslu á að Tijuana eigi sér ríka
sögu, líkt og kemur fram í skáldsögum hans El gran preténder (Loddarinn
mikli,1992) og Estrella de la calle sexta (Stjarna sjöttu götu, 2000). Í öðrum
verkum má skynja söknuð eftir horfnum tíma borgarinnar sem hefur vaxið
nánast stjórnlaust á síðustu áratugum eftir að mörg hundruð verksmiðjur
voru settar á laggirnar og í kjölfarið kom straumur verkafólks annars staðar
að af landinu.18 Nú er svo komið að íbúar borgarinnar eru um tvær milljónir.
Crosthwaite eygir þó ótal sköpunarmöguleika í þessari síbreytilegu borg sem
utanaðkomandi menningarpostular hafa hæðst að og sjá sem andlega eyði-
mörk. Í smásagnasafninu No quiero escribir no quiero (Ég vil ekki skrifa ég
vil það ekki, 1993) grefur hann undan þekktustu klisjunum, til dæmis um
Tijuana sem viðkomuborg sem aðeins túristar og farandverkamenn sækja
heim, gera stuttan stans í borg ofbeldis og glæpa.
Crosthwaite fjallar líka um áhrifin sem goðsögnin myrka hefur valdið. Í
ófáum smásögum sínum hefur hann gagnrýnt hvernig Bandaríkjamenn hafa
í tímans rás nýtt sér borgina sem leiksvið girndar og græðgi. En gagnrýnin
beinist ekki að þeim, heldur kemur hún oftast innan frá, frá bandarískum
túristum sem eru á ferð um borgina, ferðafólki sem horfir í kring um sig,
veltir fyrir sér hlutunum og spyr spurninga. Höfundur telur Tijuana hafa
Fe
ng
ið
ú
r p
ós
tk
or
ta
sa
fn
i D
. A
rr
eo
la