Tímarit Máls og menningar - 01.02.2018, Síða 67

S l a g s m á l i n á P l ó g n u m o g u x a n u m
TMM 2018 · 1 67
Krumlur lukust um kverkar og það blikaði á hnífsblað. Borð valt á
hliðina og 12 glös og könnur ásamt Old man of Hoy viskíi fór til spillis.
Það var hnífurinn sem að lokum opnaði steinrunninn kjaftinn á Madge
Brims. „Lögregla,“ orgaði hún út um opnar dyrnar á kránni. „Hjálp,
morð, það er viskí, blóð og bjór upp um alla veggi.“
En hetjurnar okkar létu sér á sama standa um lög og reglu. Stríðs-
öskrin urðu háværari, það var engu líkara en það væri kominn ein-
hver galsi í óeirðirnar. Ungi fjárhirðirinn Frankie Stenhouse sparkaði
hnífnum úr hendinni á Ronald fiskimanni, þetta áttu að vera heiðarleg
slagsmál, ekki hnífabardagi og enginn skyldi hengdur fyrir morð.
Og áfram veltust sárir bardagamennirnir (því allir voru nú með brotin
nef, glóðaraugu eða brákaða kjálka) blóðugir um gólfin og bölv uðu hver
öðrum, hærra og hærra (með að því er virtist vaxandi ánægju og fögn-
uði í röddinni).
Madge Brims hafði yfirgefið krána til að ná í Bunahill, eina lögreglu-
þjóninn á staðnum, en varðstofan var í suðurenda Hafnarvogs í um mílu
fjarlægð.
Útsmoginn húðarletingi og þrjótur úr hópi fiskimannanna, Simon
Readypenny, notaði tækifærið þegar bardaginn var í hámarki og smokr-
aði sér bak við barborðið og laumaði flösku af koníaki í annan vasann á
sjóstakknum sínum og rommflösku í hinn. Síðan hvarf hann út í nóttina
og lét kjánunum eftir ringulreiðina og öskrin. (Hann fannst morguninn
eftir grár og gugginn í helli skammt frá.)
Glundroðinn og öskrin. Hávaðinn var nú orðinn slíkur að hann
heyrð ist inn í steinhús virðulegra kaupmanna og embættismanna ofar í
bænum. Þeir fóru því framúr og tvílæstu útidyrunum. Reyndar fullyrti
maður nokkur í Grímsey að hann hefði heyrt lætin yfir Háeyjarsund.
Skyndilega varð allt hljótt.
Bardagamennirnir slepptu hver öðrum, stóðu á fætur eins og sneyptir
skólastrákar sem skólastjórinn hefur skammað og mynduðust við að
þurrka blóðið framan úr sér. Allir nema Bertie Ness, fiskimaðurinn
ungi, en önnur hnéskelin á honum hafði brotnað þegar einhver sparkaði
í hann.
Einhver hafði komið inn á krána og slagsmálahundarnir urðu varir
við það. Urrandi hausarnir snerust við allir sem einn. Jenny Moorfea frá
Furss stóð þarna fegurri en nokkur þeirra hafði séð hana áður.
Jenny Moorfea olnbogaði sig gegnum brakið og blóðið og kraup við
hliðina á Bertie Ness, hinum særða, fátækasta fiskimanninum af þeim
öllum, og kyssti hann.