Tímarit Máls og menningar - 01.02.2018, Blaðsíða 95

Þ r e t t á n m a n n a h j ó n a b a n d
TMM 2018 · 1 95
„Logi Bergmann?“
„Nei, Bogi. Bogi Ágústsson“
„Ó.“
Ég geispa aftur og hagræði treflinum mínum þannig að hann myndar
nokkurs konar kodda á annarri öxlinni. Ég er varla búin að festa svefn
þegar Stefán ýtir við mér með loppnum fingrunum. Leiknum er lokið
og tími til að fara heim.
Við mjökumst hægt með áhorfendaþvögunni af leikvellinum. Hreyf-
ingar okkar eru stirðbusalegar af langvarandi setu í vorkuldanum.
Um leið og við setjumst inn í bílinn set ég miðstöðina á fullt. Stefán
teygir sig líka í átt að mælaborðinu og stillir á KR-útvarpið. Á leiðinni
heim hlustum við á einhverja karla ræða leikinn og taka stutt viðtöl við
valda leikmenn. Þeir eru víst ágætlega sáttir við frammistöðuna en það
má alltaf gera betur. Þeir voru góðir og hinir voru góðir. Það verður að
bíða og sjá hvernig tímabilið þróast. Inn á milli eru spiluð lög eins og
Svarthvíta hetjan mín og Toppurinn að vera í teinóttu. Stefán hlustar með
athygli og kinkar af og til kolli í átt að útvarpinu.
Þegar heim er komið þarf Stefán að ræða leikinn. Ég er nú búin að
þekkja manninn minn í fjögur ár og hef þróað með mér aðferð til að
láta slíkar einræður líða hjá fljótt og örugglega. Lykillinn er að umorða
af og til staðhæfingar Stefáns og endursegja honum þær. Þá virkar eins
og ég ekki bara skilji um hvað málið snýst (og það þurfi því ekki að
ræða frekar) heldur einnig að við séum sammála (og það þurfi því ekki
að ræða frekar).
Þegar Stefán loks hættir að tala og fer í tölvuna til að skoða önnur fót-
boltaúrslit dagsins minni ég sjálfa mig á ástæðu þess að ég legg á mig
þessa kvöl, þessa sumarlöngu þátttöku í fótboltaáhuga eiginmannsins.
Við sömdum um að í staðinn yrði ég stikkfrí þegar kæmi að félagsstarfi
Stefáns hjá Sjálfstæðisflokknum og hann yrði að vera virkur í árlegu
Eurovision-æði mínu.
Bæði græddu, bæði töpuðu. Þetta er hjónaband.