Ófeigur - 15.07.1947, Qupperneq 4

4
ÓFEIGUR
sakir vaskleika og nýafstaðins ráðherradóms. I liði
Sjálfstæðismanna var einn maður, sem aldrei telur spor-
in, þegar föðurlandið þarf á kappa að halda. Ekki þjá-
ist hann heldur af efasemdum um, að aðrir kunni að
standa honum framar að verðleikum. Þetta er Gísli
Jópsson Barðstrendingur. Um stjórnarskiptin var Her-
mann með ólund. Varð Eysteini það á að kaupa sér í
bili frið með því að láta líklega um sæti í „Stórráðinu“.
Þá sóttu sovétvinir í öllum flokkunum fast á að koma
Einari Olgeirssyni í þessa nefnd. Ekki var þessi ásókn
vegna sérlegra verðleika Einars, heldur þáttur í
kapphlaupi manna úr öllum borgaraflokkunum um
hugsanlegt sambýli við lið Rússa hérlendis. Ekki var
spáð vel fyrir málum stjórnarinnar í höndum Gísla,
Hermanns og Einars. Stóð kaupfélagsmönnum stuggur
af þessari þrenningu, þar sem Hermann átti að vera
þeirra lífakkeri í skiptum við kaupmenn. Hermann varði
sig með því, að hann var formaður í flokki, sem kaup-
félögin hefðu stutt. Hafði Hermann hér lög að mæla og
verða kaupfélagsmenn nú að vona, að þeir hafi valið vel,
er þeir sýndu honum trúnað 1944. Hermann hafði æf-
ingu í bifreiðaverzlun, enda lét hann það vera sitt fyrsta
verk að útvega sér undantekningarleyfi fyrir nýjum
amerískum bíl frá Gísla Halldórssyni. Losnaði þá um
tvo bíla hjá Hermanni, sem gátu nú komið á markað-
inn. Einar hafði treyst of mjög á vini sína og tók sér
hressingardvöl í Noregi, áður en hið erfiða starf byrj-
aði. En þetta var ógætilegt. Meðan á þessu stóð, tókst
stjórninni að treysta veikan víggarð sinn með tvennu
móti: Þoka Gísla sterka til hliðar og losna við Einar.
Átti Hermann óbeinlínis nokkurn þátt í því. Stjórnin
vildi ekki hafa Einar og Hermann saman. Samvinnu-
menn þóttust vera sama og mannlausir við allt nema
bílaverzlu, þó að Hermann væri í nefndinni. Varð það
úr, að Sigtryggur Klemensson kom í stað Einars, bæði
til að bægja frá stjórninni sýnilegri hættu og til þess
að kaupfélögin hafi þar fulltrúa. Til forustu í Stórráð-
inu var valinn maður, sem getur allt, sem Gísli Jónsson
vill gera, auk þess sem hann málar fegurð landsins og
skrifar manna bezt um Pál postula. „Stórráðið" er vel
sett að því leyti, að fá verkefni liggja fyrir, nema ef
tímabært þætti að byrja að ráðstafa skuldunum. Hins
vegar verður svo virðulegri nefnd varla boðið minna