Ófeigur - 15.07.1947, Qupperneq 34

34
ÓFEIGUR
Samband borgaraflokkanna við kommúnista, síðan
1942, er búið að skapa dýrtíð, sem hefur lamað allt at-
vinnulíf í landinu. Af sömu ástæðu er búið að binda
ríkinu og sveitarfélögum landsins byrðar, sem munu
leiða til gengisfalls og ríkisgjaldþrots, ef ekki er skjótt
við brugðið með bjargráð. En aldrei verður umdeilt, að
ríkið hefur haft hina mestu bölvun af makki borgar-
anna við kommúnista. En hvað er að segja um áhrif
þessarar samvinnu á flokka, stéttir og fyrirtæki?
Morgunblaðsmenn er fylking efnamanna, með viðbót
af fátæklingum, sem eru lítt spurðir til ráða. Mun hinn
ráðandi kjarni Morgunblaðsmanna hagnast á gjaldeyris-
hungrinu, höftunum, skattpíningum, upplausn sjálf-
stæðra útvegsmanna og fyrirsjáaniegri eyðingu höfuð-
stóls í landinu ? Skyldi verzlunarstéttin fagna rándýrum
innkaupum frá ítalíu og Rússlandi þar sem verður að
kaupa verri og margfalt dýrari varning heldur en fá
má í Ameríku, af því að þessi herjuðu lönd kaupa stund-
um vörur með íslenzka dýrtíðarverðinu ? Ekki þarf að
bregða kommúnistum um, að þeir hafi svikist að efna-
fólkinu. Þeir hafa að öllum jafnaði látið vita, að þeir
ætluðu að skilja svo við Svein í Völundi og aðra burgeisa,
að þeir hefðu ekki öllu meira en skirtuna með sér út í
líf öreiganna. Vegna efna, atvinnuhátta og lífsskoðana
áttu Mblmenn að vera brjóstvörn móti kommúnisma.
Með margra ára samstarfi, hafa þeir leitt yfir sig og
sína þá hættu, sem þeim var mest í mun að forðast.
Leiðtogar og blöð krata lýsa kommúnistum, sem stór-
hættulegu fólki, er sitji á svikráðum við frelsi, menningu
og föðurland. Samt samneyta kratar þessum háska-
gripum, í öllum verkalýðsfélögum, alþýðusambandinu
og leggja vaska menn frá flokknum í samstjórn með
þessum þjónum erkióvinar allra krata, Stalin. Enskir
verkamenn taka öðru vísi á í þessu efni. Þeir neita öllu
félagslegu samneyti við kommúnista. Með þeim hætti
halda enskir verkamenn kommúnistum í skef jum. Hve-
nær sem verkamenn borgaraflokkanna sýna í verki,
að þeir vilja ekkert hafa með forræði austan við
járntjaldið, verða þeir að mynda sérstök verkamanna-
félög, þar sem íslenzkir verkamenn ráða á þjóðlegan
hátt fram úr málum sínum. Hálfvelgjan í framkomu
kratanna, gagnvart liði austrænu stefnunnar, hefir orð-
ið til að rugla dómgreind verkamanna þannig, að þeir