Ófeigur - 15.07.1947, Side 35

ÓFEIGUR
35
hafa haldið að eiginlega bæri ekkert á milli flokkanna,
nema þrátt foringjanna um völd og hlunnindi. Ef kratar
trúa helmingnum af gagnrýni flokksblaða sinna um eðli
og innræti kommúnista, ættu þeir að slíta öll frjáls
tengsli við söfnuð Stalins hér á landi.
Efnamenn í Sjálfstæðisflokknum og kratar máttu
vita að kommúnistar ætla þeim nákvæmlega þau örlög,
sem leiðtogar soviet-ríkisins hafa útmælt sömu stétt-
um og flokkum í Rússlandi. En hvað átti Framsókn að
vita um hug þessara bandamanna til bænda? I Rúss-
landi hafa forráðamennirnir eytt bændastéttinni með
eldi, járni og hungri, unz enginn bóndi var til í öllu
landinu. Kommúnistar áttu 1944 frumkvæði að þrenn-
um aðgerðum: að eyðileggja sexmanna sáttmálann,
svíkja um 8 milljónir á einu ári og koma á veltuskatt-
inum, í þeirri mynd að hann gæti, sem mest lamað og
helzt eyðilagt samvinnufélög bænda. Kommúnistar höfðu
auk þess, haustið 1942, ákveðið að sprengja kaupfélögin
og Sambandið til þess, að þau stæðu ekki á verði um
eignarétt og einstaklingsframtak. Engin hreyfing hefur
nokkurntíma boðað íslenzkum bændum gereyðing stétt-
arinnar, nema bolsevisminn. Og þetta höfðu leiðtogar
bolsevíka sagt bændum skýrt og afdráttarlaust. Þegar
mikill hluti bændastéttarinnar lét samt ginna sig til
fylgilags við sína svæsnustu féndur, má segja að lítið
leggist fyrir afkomendur þeirrar stéttar, sem ráðið hef-
ur þessu landi í þúsund ár, og myndað þá einu menn-
ingu, sem ber nafn og einkenni landsins.
En nú geta borgaraflokkarnir horft yfir farinn veg,
síðan 1942 og séð, að ekki er um að villast: Af er fótur-
inn. Vonir þeirra allra hafa brugðist. Þetta er að kenna
sérstöku skilningsleysi borgaranna á byltingarstefnunni.
Það er jafn fráleitt að líta á rússnesku byltinguna sem
„vorúða“ fyrir íslenzkt þjóðlíf, eins og að brígsla Bryn-
jólfi og Einari um að þeir villi á sér heimildir. Þeir
eru ekkert nema alþjóðlegir ofsatrúarmenn, þeir eiga
ekkert föðurland og geta þess vegna ekki svikið land
eða þjóð. Þeir eiga eina sjúka hugsjón: Valdatöku lítil-
fjörlegra manna, hvarvetna í heiminum. Allir sem vilja
einlæglega hjálpa þeim, sem eru lítilfjörlegir, til að
sigra hæfari menn, eru ,,vorúðafólk“. Brynjólfur dregur
taum Rússa af því að lítilfjörlegt fólk í valdabaráttu
margra landa, fær þaðan peninga og ráð. Brynjólfur