Ófeigur - 15.07.1947, Blaðsíða 45

ÓFEIGUR
45-
við ytri aðstöðu, sem er algerlega metnaðarlaus og ekki
samboðin nema félagslegum viðvaningum. Þeir menn
einir, sem vilja brjóta niður vestrænt þjóðskipulag á
íslandi, geta haldið hlífiskildi yfir þeim húsgangstötrum,
sem hið íslenzka mannfélag vefur utan um sín æðstu
stjórnarvöld. Nú er framundan erfitt atvinnutímabil, ein-
mitt í höfuðstaðnum. Mun nú búið að byggja meir en nóg
af húsum til íbúðar fyrir það fólk, sem hefur lífsmögu-
leika í bænum. Fer þá vel á að veita um stund allmikla
atvinnu í Reykjavík við byggingu þeirra húsa, til sam-
eiginlegra þarfa, sem sæmd landsins og skynsamleg bú-
hyggja gera óhjákvæmilegt að reisa á næstu árum. Sá
hluti þjóðarinnar, sem ekki undi, meðal annars af lofs-
verðum metnaði, að fsland væri hluti af veldi Dana-
konungs, verður að horfast í augu við veruleikann og
þora að hugsa eins og frjálsir og þroskaðir menn.
Styrkur kommúnista liggur í því, að þeir bjóða þeim,
sem hafa litla hæfileika og manndáð, einfalda lífspeki:
Að taka eigur annarra og njóta þeirra. Til að ná þessu
takmarki, verður að gera allt mannlífið að þrælastofu,
þar sem börnin njósna um hugsanir og orð foreldranna,
þar sem bróðir svíkur bróður og systir systur en leyni-
lögreglan og böðullinn hirða uppskeruna. Ekkert stjórn-
arkerfi er jafn hatramlega fjarlægt íslendingum, eins og
boisevisminn, því að frelsið og sjálfstæðishneigðin eru
þjóðinni í blóð borið, allt frá landnámsöld. Þegar fslend-
ingarnir á íslandi rísa í alvöru gegn bolsevismanum,
nægir alls ekki gagnrýnin ein, þó að hún sé nauðsynleg.
Það þarf að skapa aðra lífshugsjón, annað stjórn-
arkerfi, sem hrífur hugi þroskaðra manna og reynist
farsælt í framkvæmd. Þar verður að byggja á vestrænu
frelsi og á vestrænni menningu, því að þar eru fólgin
þau verðmæti, sem bera langt af öllu því, sem bolse-
visminn býður siðmenntuðum mönnum. Jafnframt verða
íslendingar að muna, að lýðveldi 130 þús. manna er
nýlunda í heiminum, en á þó eitt fordæmi: Þjóðveldið,
sem stofnsett var á Þingvöllum fyrir tíu öldum. Það
ríki náði blóma og langlífi, af því að stofnendum og
leiðtogum þess var ljóst, a,ð þeir yrðu að sníða sér stakk
eftir vexti, og haga þjóðlífinu, jöfnum höndum, eftir
eðli fólksins og landsins. Landið byggðist af fólki, sem
virti persónulegt og pólitískt frelsi meir en frjóa akra,
skóga og milda veðráttu. Þetta er óbreytt. í þessari