Ófeigur - 15.07.1947, Blaðsíða 46

46
ÖFEIGUR
staðreynd er fólginn trygging fyrir því, að ísland
verður aldrei að bráð bolsevisma, nema erlent hervald
ráði málum landsins, eins og í Eystrasalts-ríkjunum.
Nú sem stendur finnur þjóðin til, líkt og maður, sem
hefur fengið högg á höfuðið, svimar en vill ekki falla.
I nokkur ár hafa menn haldið, að þjóðin væri stórrík og
að auðurinn mundi um langa framtíð fljóta í stríðum
straumum yfir landið. Nú er „vorúða“-víman að rjúka
af fólkinu. Hið forna lögmál um, að mennirnir verði
að afla sér brauðs í sveita síns andlitis, er aftur komið
í gildi. Sú skipulagning, sem mest liggur á, er að
festa samstarf milli manna úr öllum borgaraflokkunum
til að bjarga lýðveldinu, frelsinu og vestrænu atvinnu-
skipulagi frá hruni. Eins og nú er komið, ber nálega
ekkert, sem máli skiptir, milli Islendinganna í landinu.
Samt eru sameiginlegu átökin veik og fálmkennd. I öll-
um borgaraflokkunum eru til menn, og þeir ekki fáir,
sem telja sig hafa einkahagsmuni af að halda við sundr-
ung milli borgaranna. Þessum mönnum má ekki hald-
ast uppi að gera þjóðina aflvana, þegar síst skildi. Um
nokkra stund hafa menn úr borgaraflokkunum unnið í
kyrrþey að því að skapa starfsfrið milli þeirra aðila,
sem afneita samstarfsmöguleikum við bolsevika og áttu
þau samtök allmikinn þátt í, að Áki og Brynjólfur fóru
úr landstjórninni. Hins vegar er núverandi stjórn ekki
að öllu leyti samhent, þar sem ekki eru liðnir nema fáir
mánuðir, síðan menntamálaráðherrann vildi óvægur fara
í stjórn landsins með kommúnistum enda beitti hann þá
blaði sínu mest gegn öðrum samstarfsflokknum. Sam-
tök óháðra borgara þurfa að eflast og það sem fyrst.
Þau þurfa innan tíðar, að hafa áhrifameiri blaðakost
heldur en niðurrifsliðið. Óháðir borgarar þurfa að vinna
í öllum þeim samtökum, sem eru í eðli sínu andvíg aust-
rænu stjómarfari. I hverjum félagsskap ber að styðja
þjóðhollari manninn, ef um fleiri en einn er að velja,
Jónas Guðmundsson, Ottesen og Halldór Vopnfirðing
fremur en Barða þjóðskjalavörð, Sigurð frá Vigur og
Pál Zóph., af því að hinir síðarnefndu eru í vasa komm-
únista. Ef óháð blöð fræða þjóðina um að gerðir þeirra
trúnaðarmanna, sem eru hálfir eða meira í vist hjá
kommúnistum, munu þessháttar menn, innan tíðar, týna
tölunni eða bæta ráð sitt, undan þunga almannadóms-
ins. Með þessum hætti er unnt að styrkja þá menn í