Ófeigur - 15.08.1951, Blaðsíða 34

34
ÖFEIGUR
eftir þau viðskipti sár, sem bæði eru djúp og hafast illa
við. Almennt virðist það vera skoðun manna í Eyjum
að Eysteinn sé valdur að ófriðnum með því að leggja í
mjög dýrar herferðir í ríki þeirra einu jarla, sem hafa
með nokkurri dirfsku og víkingslund sezt hér á landi í
hinn virðulega stól Gissurar Þorvaldssonar á Reynistað.
Hversvegna gefa Bandaríkin?
Þegar Bismarck hafði sigrað Frakkland 1870—71, tók
hann sem sigurvegari, tvö héruð af Frökkum og svo
mikið fé í peningum, að Eiríki Briem sagðist svo frá,
í sinni ágætu reikningsbók, að ef fjárfúlgan hefði verið
greidd í gullpeningum og þeir settir í klyfjar á hesta
á íslandi með hæfilegum þunga á hverjum áburðar-
klár og með nauðsynlegum fylgdarmönnum, þá hefði
þessi skaðabótalest náð frá Reykjavík norður í land
og austur í Múlasýslur. Þannig, og öllu ver, hafa sig-
urvegarar farið að eftir unnin stríð.
Nú taka Bandaríkin ekki stríðsskaðabætur af neinni
þjóð. Þeir láta láns og leigugjöldin að mestu falla nið-
ur, enda er skuldheiman erfið við þann, sem mest skuld-
ar. I stað skaðabóta láta Bandaríkin hálfan heiminn
fá mat, vopn, peninga, vinnuvélar, verksmiðjur, hrá-
efni og lána öðrum þjóðum kunnáttumenn til að lyfta
iðnaði þeirra og atvinnu. Frá vissu sjónarmiði mætti
halda, að slíkir gefendur væru englar í mannsmynd.
Vissulega eru engin fordæmi til í sögunni um svo stór-
fellda gjafastarfsemi nokkurs sigurvegara.
Ameríkumenn eru mennskir, eins og annað fólk, en
þeir hafa nú hærra sjónarmið heldur en títt hefur ver-
ið um stórþjóðir. Þeir vita, að ef þeir hjálpa ekki hin-
um stríðshrjáðu þjóðum, þá falla þær í fang bolsivika
og verða veraldarskaðsemd. Þeir vita ennfremur, að
ef allur heimurinn, utan Norður-Ameríku er annað-
hvort á valdi byltingarmanna, innan við járntjaldið
eða á hungurröndinni, þá getur sá hluti heimsins eng-
in samskipti haft við Ameríku. Bandaríkin munu þá
veslast upp, mitt í allsnægtum, heima fyrir. Auk þess
Framhald á bls. 43