Ófeigur - 15.08.1951, Blaðsíða 49

Ófeigur - 15.08.1951, Blaðsíða 49
ÖFEIGUR 49 Eldvatnið á almennum skemmtisamkomum. Grænlendingar gefa áfenginu þetta velvalda heiti. Áfengisnotkun Islendinga er méiri háttar þjóðarböl. Hér er á opinberum samkomum, meiri skrílsskapur um nautn áfengra drykkja heldur en vitað er til í nokkru landi með sambærilega almenna menningu. Fyrir tveim árum var eg í Róm á almennri útisamkomu í stór- um skemmtigarði. Þetta var á uppstigningardag í fögru veðri. I garðinum var talið að vera mundu á þessum degi um hundrað þúsund konur, karlar og börn. Ég lét berast um allan garðinn með mannstraumnum. Allir voru glaðir að sjá. Þetta var í landi þar sem vín er haft um hönd daglega á hverju heimili. En þar sá ekki vín á neinum manni. Þannig á að fara með vín og ekki öðruvísi. Um sama leyti gerðist heima á íslandi allólíkt dæmi um óskemmtilega vínnotkun í góðri, sunn- lenzkri sveit. Fólkið í þessari byggð hafði fyrir nokkr- um árum komið sér upp myndarlegu samkomuhúsi. Karlmenn í sveitinni gáfu í þessu skyni 1200 dagsverk til húsgerðarinnar og sýndu með þeirri fórn mikinn þroska og lofsverðan áhuga. I góðu veðri þetta sama sumar var skemmtisamkoma heimamanna í þessu húsi og seldur aðgangur í sambandi við fjársöfnun til fé- lagslegra þarfa í sveitinni Þá koma á þetta mannamót margir drukknir menn úr næstu þorpum og frá höfuð- staðnum. Þeir géra aðsúg að samkomunni og hleypa henni upp. Næsta morgun var varla nokkur rúða heil í öllu húsinu. Hinir ölóðu menn höfðu grýtt húsið og ráðizt inn í hóp heimamanna, sem skemmti sér með dansi og söng, en þessir dónar gerðu allt skemmtana- líf heimamanna að ófæru. Stundum reynir sveitafólk- ið að setja hina drykkjuóðu menn í poka eða niður í djúpar heyhlöður, en núverandi ríkisstjórn hefur óheimilað þá sjálfsvörn, og er það kapítuli út af fyrir sig. Stundum reynir fólk að bjarga lífi og limum sinna samkomugesta með því að fá að láni 2—4 lögreglu- þjóna frá Reykjavík, til að halda friði á mannamót- um, en það er dýrt, og í því er engin úrlausn. Auk þess telja slíkir lögreglumenn sér ekki fært að gera meira en hindra að hinir ölóðu gestir brjóti niður hús eða limlesti samkomugesti. Þrátt fyrir hóp slíkra lög- gæzlumanna er eftir mikið af skrílskap hinna drukknu,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Ófeigur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ófeigur
https://timarit.is/publication/1352

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.