Ófeigur - 15.08.1951, Page 58

58
ÖFEIGUR
andi höndum án reynslu og þekkingar, inn í þróun leik-
húsmálanna. Ég lagði á sínum tíma til þá hugmynd,
sem gerði kleyft að reisa fyrir leiklist höfuðstaðarins
fegursta og fullkomnasta hús á Islandi. Ég hefi með
miklu erfiði en engum launum unnið 27 ár að því að
ráða fram úr leikhúsmáium Reykjavíkur. Ég hef oft
beðið ósigur og oft orðið að sætta mig við langar og
óþarfar biðir. Eftir að þjóðleikhúsið var orðið fok-
helt 1932, varð ég að bíða í 12 ár eftir að verkið yrði
hafið að nýju. En ég var ekki óþolinmóður. Ég vissi
að fáfræðin og stundarhyggjan þurftu að hafa framrás,
en sigurinn væri öruggur að lokum, eins og líka varð.
Það var ekki sérlega skemmtilegt að standa á verði
ár eftir ár, móti opinberum ræningjum, sem sóttu á með
skemmdarverkaiðju í leikhúsmálinu. En þetta varð að
gera og var gert. Með Rússaskipulaginu í leikstarfsemi
Þjóðleikhússins er listinni stungið svefnþorn og fjár-
munum alþjóðar sóað án fyrirhyggju. Þegar þjóðin er
orðin þreytt á þjóðnýtingu leiklistar í Reykjavík, verð-
ur skipulaginu gerbreytt. Stjórnin skipar ráðsettan
mann sem yfirmann þjóðleikhússbyggingarinnar, og
þar mundi torfenginn betri maður en Rósinkranz. Leik-
félag Reykjavíkur fengi að sýna þar leiklist sína eins
og áður fyrr í Iðnó fyrir eigin reikning. Ef til vill hefði
Leikfélagið Iðnó líka til umráða til sérstakra sýninga.
Leikhúsið fengi, við hlutarskipti, tiltekið magn af tekj-
um sýninganna til að standast nauðsynleg útgjöld við
rekstur og viðhald hússins. Allar meiri háttar söng-
skemmtanir í bænum ættu að fara fram í Þjóðleik-
húsinu. I vor sem leið var Þjóðleikhúsið of dýrt fyrir
samband karlakóranna, svo að þeir sungu í kvikmynda-
húsi. Slíkt er þjóðarskömm, sem ekki má endurtakast.
Aðgöngueyrir að Þjóðleikhúsinu er nú allt of hár og
stafar það af of mörgu og of hátt launuðu embættis-
fólki. Ef Leikfélag Reykjavíkur fær að starfa í Þjóð-
lekihúsinu og fær borgun eftir afköstum, verða allir
bekkir að jafnaði fullsetnir, eins og tíðkast í þúsund-
um einkarekinna leikhúsa í hinum frjálsu löndum
heimsins.
Þegar Þjóðleikhúsið er byrjað að starfa á sama
grundvelli eins og menntað fólk í vesturlöndum bygg-
ir á, losnar um skemmtanaskattinn að nýju. Leikhúsið
í Reykjvík er fullgert. Þá kemur í ljós, að fólkið á Ak-