Ófeigur - 15.08.1951, Side 57

ÖFEIGUR
57
lífi Islendinga með skapandi afli, en ekki eins og hálf-
sofandi launþegi á skrifstofu þar sem allt sem skiptir
máli er gert í eftirvinnu, af því að hún er bezt launuð.
Það mætti ef til vill orða vandamálið á þann veg, að
aftur þurfi að flytja þúsund ára gamla uppeldistækni
frá sjó og úr sveit inn í hina hátimbruðu skólasali, er
eldri kynslóðin hefur reist og vænt sér mikils af.
Þjóðleikhúsið.
Reykvíkingar vilja koma í Þjóðleikhúsið af því að
þeir eru hrifnir af hinni látlausu tign og ágæti hússins.
Oft er þar leikið allvel og stundum prýðilega. En þjóð-
nýtingin og margþætt skrifstofubákn liggur eins og
hafþoka yfir starfsháttum leikara, sem hafa áður sýnt
betri leikaragáfu, meðan þeir störfuðu á frjálsum
grundvelli. Þessvegna er nú svo komið, að Reykvíkingar
yfirfylla Iðnó kvöld eftir kvöld þrátt fyrir hin óhentugu
húsakynni. Þar hafa nokkrir ungir leikarar starfað
með ágætum í vetur. Þar unnu Sigrún Magnúsdóttir,
Guðbjörg Þorvarðardóttir, Baldvin Halldórsson, Gunn-
ar Eyjólfsson og fleiri efnilegir menn. Forráða-
menn Þjóðleikhússins tala stundum um þá hærri list,
sem þeir sýni fólkinu. Einstakir leikarar gera þar margt
vel og forstöðumaðurinn er árvakur og reglusamur.
En þó að beitt sé gullvog, er hvergi í leiksýningum
Þjóðleikhússins finnanleg meiri snild eða andgift held-
ur en í starfi Leikfélags Reykjavíkur í Iðnó. Ef hinn
gamli frjálsi andi áhugamenskunnar væri að verki í
Þjóðleikhúsinu mundu yfirburðir koma í ljós. Fram-
tíðarverkefni höfuðstaðarbúa í leikhúsmálum er, að
leggja niður Rússaskipulag Brynjólfs Bjarnasonar en
hleypa Leikfélagi Reykjavíkur inn í Þjóðleikhúsið og
láta leikendur starfa upp á hlut. Engir leika nú betur
í „embættisvinnu" heldur en önnum kafnar húsfreyjur,
iðnaðarmenn og bankaþjónar, sem starfað hafa á veg-
um Leikfélags Reykjavíkur. En þeir voru frjálsir menn
en ekki ríkistryggðir embættisfuglar, eins og í Snæ-
drottningu Andersens.
Þegar ég legg nú fram að nýju tillögur mínar í
þessu máli, þá tel ég mig hafa meira erindi á þeim vett-
vangi heldur en ráðherrar þeir, sem gripið hafa fálm-