Ófeigur - 15.08.1951, Blaðsíða 54

Ófeigur - 15.08.1951, Blaðsíða 54
54 ÖFEIGUR byggðina saman, leggja 1 eyði afdalajarðir, en mynda nýrækt og svokallaðar samvinnubyggðir, þar sem fólk- ið getur búið þétt saman. Ekki mun Ófeigur átelja myndun ættargarða úr stórjörðum. En hitt er fásinna, að sækjast eftir að eyða gamlar byggðir. Óvíða er meira strjálbýli er nærri Látrabjargi, þar sem sveita- fólkið bjargaði fyrir skömmu enskri skipshöfn frá bráðum dauða. Hefur þessi atburður verið kvikmynd- aður og lýst mjög erlendis í þeim virðulega tilgangi að auka hróður landsins. Hefur þjóðin ekki gert neitt á síðari árum sem kastað hefur á hana meiri ljóma heldur en björgunarafrek sveitamanna við Látrabjarg. Bar þar ekki eingöngu til hin vasklega framganga þeirra, sem unnu að björguninni, heldur og öll fram- koma þeirra, sem byggðu sveitina. Kom þar jafnt til greina verktækni þeirra, sem var frábær, þrek þeirra og hugprýði, stilling þeirra, gestrisni og manndómur í hvívetna. Ef farið væri að leggja byggðir í eyði hér á landi til að spara vegi, síma, presta, lækna og póst- göngur, þá mundu heimili fólksins, sem unnu björg- unarafrekin, verða framarlega á fordæmingarlistanum. Afskekktu byggðirnar hafa alltaf verið þjóðinni til gagns og sæmdar. Þar hefur fæðzt upp þrekmikið fólk og hugkvæmt. Þar hafa erlendir og innlendir sjómenn þrásinnis leitað hælis í sárum nauðum og fengið þá hjálp og aðhlynningu, sem þeim lá mest á. Viturlegra mundi vera, að skipa í öllum stærri kaupstöðum nefnd- ir til að semja við sveitafólkið í hinum afskekktu byggð- um landsins um að þeir taki til sumardvalar og mennt- unar efnileg börn úr þéttbýlinu til að láta þau þrosk- ast við hin einstæðu skilyrði, sem mótað hafa fólkið sem öðlazt hefur ódauðlega frægð við Látrabjarg og starfa annarstaðar við sambærileg skilyrði. En það eru lífshættir allra afskekktra byggða, þar sem landið og erfiðleikar þess kenna hverri kynslóð að vera hetjur í mannlegum skilningi. Nýtt uppeldi. Núlifandi kynslóð hefur verið athafnasöm við að reisa nýja skóla. Hinsvegar hefur víða misheppnazt að hagnýta þessar dýru og oft mjög myndarlegu stofn- anir. Samkvæmt kerfi því sem bolsivikar fengu lög-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Ófeigur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ófeigur
https://timarit.is/publication/1352

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.