Ófeigur - 15.08.1951, Qupperneq 60

60
ÖFEIGUR

Frægasta brnnamál á Islandi
Var rétt að beita náðun?
Hæstiréttur endursendi brunamálið til Hermanns
Jónassonar með ósk um, að hann rannsakaði betur en
áður hversu íkveikjan hefði verið framkvæmd svo sem,
hvar Pétur Pálsson hefði staðið í skúrnum og í að-
stöðu við bílinn, þegar hann kveikti í. Hinsvegar spurði
hæstiréttur alls ekki um það hvaða menn kynnu að
hafa fengið Pétur til að fremja verkið eða hvaða hvat-
ir gætu hafa legið á bak við brot hans. Þetta var ekki
djúpsæ meðferð á málinu. Eitt atriði og aðeins eitt var
þá fyllilega upplýst við rannsókn málsins, Pétur Páls- :
son hafði nálega í byrjun réttarhaldanna játað á sig
glæpinn og skýrt ýtarlega frá öllum athöfnum sínum
í þessu efni. Um þetta hafði hann ekki verið tvísaga,
hvorki í skiptum við Hermann Jónasson eða Helga
Tómasson. Þessi einhliða og fremur grunnhygnislega
meðferð hæstaréttar getur hafa orðið til þess að Her-
mann Jónasson leiddist til að ganga framhjá bréfi j
Karls Kristensen og hinum dularfulla þriðja manni,
sem þar var vikið að en hann hefir að öllum líkindum
verið merkilegt rannsóknarefni. Eftir að Hermann
Jónasson tók það ráð að fela Helga Tómassyni að
ráða fram úr bréfi Kristensens og hann hafði gert
það með einkennilegum líkindareiknkig, sem bygðist
á, að Pétur fengi ,,köst“ seint og snemma, hvar sem
hann var, eftir stjörnufræðislegum náttúrulögum, þá
var hlutverk Hermanns Jónassonar orðið mjög einfallt
í sambandi við spurningu hæstaréttar: Að láta sam-
starfsmenn Péturs og hann sjálfan endurtaka hina ein-
földu brunajátningu. Samkvæmt þessu yfirheyrir Her-
mann Jónasson 12. og 13. nóvember 1930 verkstæðis-
stæðisformanninn hjá B. S. R., Ólaf viðgerðarmann og
að síðustu konu Péturs Pálssonar. Þessar yfirheyrslur
bregða ekki miklu nýju ljósi yfir sjálft brunamálið en
þær kynna borgurum landsins vinnubrögð dómstólanna,
einkum hæstaréttar, á þessu tímabili. Verður þessvegna )
vikið að þessari hlið dómsmálavinnunnar þegar birt
■