Skessuhorn


Skessuhorn - 20.12.2006, Blaðsíða 54

Skessuhorn - 20.12.2006, Blaðsíða 54
54 MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 2006 Það þarf heilt þorp til að ala upp bam Þegar þetta er skrifað er hér í Grundarfirði sannkallað jólaveður, snjór yfir öllu, logn og bjart. Bæði jólaljós og stjörnur himinsins skarta sínu fegursta. I Grundarfirði er gott að búa, hér þrífst gott samfélag í faðmi stórbrotinna fjalla. Þegar ég flutti hingað fyrir um tveimur og hálfu ári síðan, hafði ég búið í Reykjavík í ein fimm ár, en annars búið úti á landi mestan hluta ævinnar. Og hingað í Grundarfjörð lá leiðin, næstum á heimaslóðir þar sem ég er alin upp í Stykkishólmi. Aðdráttaraflið fólst fyrst og ffemst í einum manni, en þó verð ég að játa að landsbyggðarhjartað hefur alltaf slegið ffemur sterkt í brjósti mínu. Það var óskaplega gott að koma aft- ur í lítið samfélag. Mér finnst það kostur að heilsa fólki á fömum vegi. Að ná að sinna erindum í matvöra- búðina, blómabúðina og bókabúð- ina á kortéri - gangandi. Þar sem við þekkjum fólk erum við alla jafna öruggari. A ókunnum slóðum læð- ist ffekar að okkur spenna. Við treystum síður. Ég tók vinnuna mína með mér þegar ég flutti. Hafði unnið hjá ráðgjafarfyrirtæki sem heitir Alta og eigendurnir ákváðu að stofna útibú í Grandarfirði þegar ég tók upp á því að vilja æða út á land. Við tók leit að atvinnuhúsnæði. A sama tíma og þústmdir fermetra atvinnu- húsnæðis stóðu auð á höfuðborgar- svæðinu, var hér hvergi nokkra holu að fá. Allt leystist það þó um síðir. Það var hins vegar umhugs- unarvert að á sama tíma og hér, líkt og annarsstaðar á landinu, þótti æskilegt að laða að ný fyrirtæki, var grundvöllurinn, atvinnuhúsnæði ekki til staðar. Búsetuumhverfi skiptir að mínu mati líka mjög miklu máli þegar fólk horfir til þess að flytja út á land. Aðlaðandi um- hverfi, gróður og góðir möguleikar til útivistar og hreyfingar er meðal þess sem getur vegið þungt. Að svo ógleymdum góðum skólum. Vinnan mín er þannig að ég sinni verkefnum úti um allt land og hef mestmegnis verið að stýra svoköll- uðum íbúaþingum í smáum og stórum sveitarfélögum. Því er ég oft að heiman og það er alveg nýtt fyrir mér að búa á stað en vera ekki mjög virkur þátttakandi í samfélag- inu. Reyni þó af veikum mætti að leggja eitthvað af mörkum. Hef einsett mér að heilsa fólki á förnum vegi. Ekki bara fullorðnum, heldur líka börnum og unglingum. Verð stundum svolítið feimin, sérstak- lega við unglingana, af því ég þekki þau kannski ekkert og veit ekki hverra manna þau eru. Heilsa samt. Þetta hefur vakið mig til um- hugsunar um hvort það sé algengt í litlum samfélögum að fullorðnir og börn mætist á götu án þess að eiga nokkur samskipti. Getur það verið að börn og unglingar upplifi að þau séu ekki hluti af samfélaginu, held- ur lifi í sér „hólfi?“ Og hvað þá með eldri borgara? Getum við kannski gert bemr í því að gefa öll- um hlutverk í samfélaginu? I gegnum starf mitt hef ég fengið að taka þátt í þróun í átt til lýðræð- islegri vinnubragða í íslenskum sveitarfélögum og kynnst því hvað brennur á íbúum bæði í hinum dreifðu og þéttari byggðum. Það er alltaf ffóðlegt að sjá hvað tvö sam- félög af svipaðri stærð geta verið ólík. Hvert samfélag á sér sína sögu og er einstakt, líkt og ólíkir einstak- lingar. Sumsstaðar er góður andi, annarsstaðar étur neikvæðni og ríg- ur samfélagið upp innan frá. Samfélagsleg verðmæti felast í því fólki sem lætur sig samfélagið og samborgara sína varða. Þessi verðmæti eiga undir högg að sækja á tímum einstaklingshyggjunar, þegar „ég“ verður miklu mikilvæg- ara en „við“. Þess vegna þarf að standa um þau vörð, efla og styrkja. Gefa öllum sem það kjósa, tækifæri til að nýta hæfileika sína og taka þátt í sköpun og góðum verkum í samfélaginu. A árinu átti ég kost á að taka þátt í vinnu við mótun fjölskyldustefhu Grundfirðinga, fyrir Grundarfjarð- arbæ. Fullt af góðu fólki tók þátt í umræðu um hvernig við getum eflt Grundarfjörð sem fjölskylduvænt samfélag. Stefhan ein og sér er þó ekki nóg, því verkin þurfa að tala. Ekki bara hjá bæjarstjóm, heldur hjá hverju og einu okkar. Það þarf nefhilega heilt þorp til að ala upp bam. Með góðri jólakveðju úr Grund- arfirði, Sigurborg Kr. Hannesdóttir. Kveðja frá Akranesi Það er ekki óalgengt að líta yfir farinn veg í lok hvers árs og leggja mat á það hvernig til hefur tekist um þau mál sem hverjum og einum eru hugleikin. I mínu tilfelli eru mér mjög hugleikin öll samfélags- mál, jafht sveitarstjórnar- sem þjóð- mál. Hér á Akranesi hefur mikið breyst á síðustu árum, bærinn hefur breyst úr hefðbundnu sjávarplássi, þar sem sjávarútvegur var undir- staða samfélagsins, í samfélag þar sem iðnaður er orðinn undirstaðan, vegna hinna miklu stóryðjuffam- kvæmda sem átt hafa og eiga sér nú stað inni í Hvalfirði. Samfara þessu hefur orðið hér óhemju mikil aukn- ing í byggingaframkvæmdum af öll- um gerðum, þó svo aukning fólks- fjölda hafi ekki ennþá verið hin sama og aukning húsnæðis. Skipu- lagsmálin þessu samfara hér á Akra- nesi hafa að mínu mati farið mjög úrskeiðis t.d. á Skagaverstúninu; með staðsetningu íþróttahallarinn- ar; sem hvorki er vatns- né vindþétt og ólögleg til mannamóta, þar sem engin snyrtiaðstaða er fyrir gesti hússins. Og nú síðast en ekki síst, sú ótrúlega fáviska að ætla sér að byggja 8 hæða hús niðri á Langa- sandi. Þessi hugmynd er svo fárán- leg að allir þeir sem ég hef talað við telja að nú séu bæjar- og skipulags- yfirvöld endanlega gengin af göflunum. Bæjarstjórnarkosn- ingarnar síðustu voru um margt athygli verð- ar. Fráfarandi meiri- hluti hafði margt gott gert og vil ég sérstak- lega nefha sölu Hita- veitu Akraness og Borgarfjarðar sem hafði verið þungur baggi á fjárhag bæjarins um langan aldur og samstarf og samvinna við Orkuveitu Reykjavík- ur um frekari uppbyggingu og þjónustu í veitumálum bæjarins. Einnig má nefna góðan árangur í stjórn fjármála bæjarins, sem þykir ávalt staðfesting góðrar stjórnunn- ar. Eins og alltaf fyrir kosningar var miklu lofað og þar á meðal áffam- haldandi uppbyggingu Dvalar- heimilisins Höfða. I því sambandi skil ég ekki og ég held enginn, hversvegna einkaaðilar, en ekki bæjarfélagið áformi nú að byggja hús fyrir aldraða að neðanverðu við 1. áfanga Dvalarheimilisins Höfða, sem mundi standa að hálfu á klöpp og að hálfu á Langasandi, eyðilegg- ur aðgengi út á Höfðann, er marg- falt dýrara í byggingu bæði fyrir byggjendur og bæjarfélagið (bær- inn verður að gera lóðina bygging- arhæfa, dæla öllu skolpi frá húsinu, útbúa land undir bílastæði o.s.frv.). I stað þess mætti byggja svipað eða samskonar hús að ofanverðu við 1. áfanga Dvalarheimilisins í anda þess sem upphaflega var ætlað. Þar er hægt að byggja hús sem væri 600 m2 að flatarmáli og um leið hafa neðstu hæðina fyrir félagsmiðstöð eldri borgara á Akranesi, sem býr nú þegar við mjög þröngan húsa- kost og síðan mætti byggja ofan á 5- 8 hæðir sem sjálfseignaríbúðir fyrir aldraða. Það þykir sjálfsagt að hið opinbera byggi heimili fyrir börn til eftirlits og umönnunnar, svo for- eldrar geti haft ffelsi til að stunda nám eða vinnu, en það má ekki byggja heimili fyrir aldraða til eftir- lits og ummönnunnar, því allir vita að tvisvar verður gamall maður barn. Eitt er það annað sem mér þykir sérstakt fyrir útkomu bæjarstjórnar- kosninganna, en það er að hinn ágæti drengur, fyrrverandi þing- maður Samfylkingarinnar Gisli S Einarsson skyldi segja sig úr Sam- fylkingunni til að setjast í stól bæj- arstjóra undir stjórn Sjálfstæðis- manna. A undanförnum árum, undir stjórn núverandi ríkisstjórnar, hefur mér fundist siðferðisvitund þjóðar- innar hafa breyst. Sjálfshyggja og sérhagsmunagæsla hefur aukist á kostnað samhyggðar. Kemur þetta víða fram t.d. í því að allt virðist vera falt, sé nógu vel boðið, jafht menn sem málefni. Misskipting þjóðarkökunnar hefur stóraukist, nú er ekki óalgengt að tífaldur, eða meiri munur sé á hæstu og lægstu launum. Fyrir nokkrum áratugum var fjór- til fimmfaldur munur eins- dæmi. Það er til skammar í einu ríkasta landi veraldar að fátæku fólki fjölgi, sem neyðist til að leita aðstoðar hjálparstofnana, kirkjunnar og Rauða krossins sér til ffamfærslu, og að hlutur þeirra sem minna mega sín; öryrkja og aldraðs fólks, fer versnandi Allt er þetta öfugt við boðskap þeirrar hátíðar sem í hönd fer og ætti að vera umhugsun- arefni manna, ef áffam heldur sem horfir. Hafsteinn Sigurbjömsson.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Skessuhorn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skessuhorn
https://timarit.is/publication/1096

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.