Morgunblaðið - 27.06.2019, Blaðsíða 47

Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. JÚNÍ 2019
✝ Kristján Eiríks-son fæddist á
Syðri-Sýrlæk í Vill-
ingaholtshreppi í
Árnessýslu 29. júní
1920. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Hrafnistu í Reykja-
vík 12. júní 2019.
Kristján var
næstyngsta barn
foreldra sinna, Þor-
kelínu Sigrúnar
Þorkelsdóttur, f. 22.10. 1891, d.
7.8. 1982, og Eiríks Magn-
ússonar, f. 29.8. 1883, d. 20.12.
1957.
Systkini Kristjáns, sem öll
eru látin, eru í aldursröð:
Jóhanna, f. 1915, fyrrum
verslunarkona í Reykjavík,
Magnús, f. 1916, fyrrum bóndi
aði Kristján ýmis íhlaupastörf
sem buðust í Reykjavík og á
sumrin vann hann sem kaupa-
maður á ýmsum bæjum í Árnes-
sýslu.
Upp úr 1940 réðst Kristján
til Jóns Loftssonar hf. þar sem
hann starfaði í 50 ár eða nánast
allan sinn starfsferil, fljótlega
sem gjaldkeri, þá 25 ára, og síð-
ar sem framkvæmdastjóri.
Auk þess starfrækti hann um
árabil ásamt Jóhönnu systur
sinni Verslunina Fald í Austur-
veri.
Kristján bjó lengst af í Safa-
mýri 46 í Reykjavík, en hin síð-
ari ár á Brúnavegi 9 og síðast á
Hjúkrunarheimilinu Hrafnistu í
Reykjavík.
Hann var virkur félagi í Frí-
múrarahreyfingunni og Ferða-
félaginu Farfuglum.
Kristján verður jarðsunginn
frá Háteigskirkju í dag, 27. júní
2019, klukkan 15.
og afgreiðslumað-
ur hjá Kaupfélagi
Árnesinga á Sel-
fossi. Sigrún, f.
1918, húsmóðir í
Reykjavík, Gíslína
Guðrún, f. 1919,
húsmóðir í Kaup-
mannahöfn, og
Þóra, f. 1923, hús-
móðir í Reykjavík.
Í sveitinni stund-
aði Kristján nám
frá 10 ára aldri í farskóla svo
sem þá var alsiða.
Árið 1923 fluttist fjölskylda
Þorkelínu og Eiríks búferlum
að Arabæ í Gaulverjabæjar-
hreppi.
Árið 1937 brá fjölskyldan búi
í Arabæ og fluttist til Reykja-
víkur. Til að byrja með stund-
Það var á árunum eftir að fað-
ir minn lést, þ.e. eftir 1958, sem
kynni mín hófust af Kristjáni Ei-
ríkssyni. Þá byrjaði ég sem ell-
efu, tólf ára stráklingur að send-
ast fyrir fyrirtækið sem bar nafn
pabba. Kristján mun hafa ráðið
sig til starfa hjá Jóni Loftssyni
h/f á árinu 1945, þá 25 ára gam-
all. Fyrirtækið hafði verið stofn-
að þremur árum fyrr en það stóð
fyrir innflutningi, fyrst og
fremst á ýmsum byggingavörum
og timbri svo og vikurnámi á
Snæfellsnesi og framleiðslu á
byggingareiningum. Þetta var
umhverfið sem Kristján vann í
frá 25 ára aldri til um sjötugs,
fyrst í samstarfi við pabba, eftir
lát hans í samstarfi við Loft,
bróður minn og síðan undirrit-
aðan. Fyrst í stað mun Kristján
hafa sinnt almennum skrifstofu-
störfum en fljótlega var hann
farinn að hafa umsjón með fjár-
reiðum félagsins. Jafnframt tók
Kristján þegar á leið meiri þátt í
daglegri stjórnun sem fram-
kvæmdastjóri og hafði einnig
með höndum innflutning á timb-
urvörum og samskipti við er-
lenda aðila vegna þeirra. Eftir
sjötugt og meira og minna næstu
tuttugu árin vann hann síðan
sjálfstætt sem umboðsmaður
fyrir ýmis erlend timburfyrir-
tæki.
Kristján Eiríksson reyndist
ávallt hinn besti samstarfsmað-
ur, trúr því sem honum var trú-
að fyrir, samviskusamur og
þægilegur í allri umgengni. Við
héldum vinatengslum fram að
andláti hans.
Framan af heyrðumst við
mest í gegnum símann þar sem
rætt var um landsins gagn og
nauðsynjar og það sem efst var á
baugi hverju sinni en Kristján
hélt ávallt sinni andlegu reisn og
fylgdist vel með gangi þjóðmál-
anna. Á seinni árum minnist ég
hans við árlegar heimsóknir í
jólamánuðinum þar sem ég færði
honum bók að gjöf. Sérstaklega
er minnisstæð heimsókn til
Kristjáns þar sem hann var ný-
lega fluttur í nýtt og stórt fjöl-
býlishús innarlega við Suður-
landsbraut þar sem hann var
eini íbúinn í a.m.k. tuttugu íbúða
húsi. Því tók hann með ró og yf-
irvegun eins og öllu öðru. Þaðan
flutti hann síðan í íbúð á vegum
Hrafnistu við Brúnaveg.
Að leiðarlokum minnist ég
Kristjáns fyrir tryggð og góð
kynni. Blessuð sé minning hans.
Þórarinn Jónsson.
Látinn er í Reykjavík góður
vinur og heiðursmaður, Kristján
Eiríksson, fyrrverandi fram-
kvæmdastjóri hjá Jóni Loftssyni
hf., tæplega níutíu og níu ára að
aldri. Hann var bróðir tengda-
móður minnar heitinnar, Þóru
Eiríksdóttur, og átti ég því láni
að fagna að kynnast Kristjáni og
hans áhugaverðu viðhorfum.
Mér er því ljúft að minnast hans
nokkrum orðum.
Kristján ólst upp við hefð-
bundin sveitastörf í Arabæ í
Gaulverjabæjarhreppi á fyrri
hluta 20. aldar þar sem lífsbar-
áttan miðaðist við að þreyja
þorrann og góuna, lifa af og hafa
nóg til hnífs og skeiðar fyrir
barnmargar fjölskyldur. Tækni-
væðing til sveita var á frumstigi
og glíman oft erfið við veðurfar
og aðrar ytri aðstæður. Kristján
var næstyngstur sex barna Þor-
kelínu Þorkelsdóttur og Eiríks
Magnússonar í Arabæ í Gaul-
verjabæjarhreppi.
Árið 1937 ákvað fjölskyldan
að bregða búi og freista gæf-
unnar í Reykjavík. Líklegt er að
erfið óþurrkasumur hafi átt sinn
þátt í að fjölskyldan tók sig upp
og flutti.
Ekki var auðvelt að sjá sér og
sínum farborða á mölinni á þess-
um árum rétt fyrir stríð frekar
en í sveitinni. Kristján vann því
sem kaupamaður í Árnessýslu á
sumrin fyrstu árin sem hann bjó
í Reykjavík. Til að byrja með
gekk Kristján í ýmis íhlaupa-
störf sem buðust. Hann fór í
Samvinnuskólann og styrkti m.a.
þannig stöðu sína í atvinnulífinu.
Síðan hóf hann störf hjá Jóni
Loftssyni hf. og gerðist gjaldkeri
fyrirtækisins aðeins 25 ára gam-
all. Á þeim bæ varð mönnum
fljótlega ljóst að þar fór traustur
maður og drengur góður, vinnu-
samur, athugull og heiðarlegur,
enda naut Kristján mikils
trausts bæði samstarfsfólks og
viðskiptavina innlendra sem er-
lendra. Hann varð í tímans rás
framkvæmdastjóri fyrirtækisins
og sinnti aðallega innflutningi og
sölu byggingarefna. Kristján
ræktaði af alúð samband við er-
lenda efnissala og var talsvert á
ferðinni erlendis til þess að
kynna sér nýjungar og styrkja
viðskiptatengsl sem sum hver
entust honum alla starfsævina.
Starfsemi Jóns Loftssonar hf.
lagðist af þegar Kristján var um
sjötugt, en hann sinnti áfram
upp á eigin spýtur timburinn-
flutningi fram yfir nírætt.
Hann var mjög áhugasamur
um atvinnulíf og viðskiptamál
bæði hér á landi og erlendis og
fylgdist grannt með þróuninni á
þeim vettvangi.
Meðfram starfi sínu hjá Jóni
Loftssyni starfrækti Kristján
ásamt Jóhönnu systur sinni um
árabil Verslunina Fald í Aust-
urveri.
Eins og oft er um trausta og
ósérhlífna menn sinnti Kristján
ýmsum félags- og trúnaðarstörf-
um. Hann var m.a. virkur félagi í
Frímúrarahreyfingunni og vann
mikið og óeigingjarnt starf fyrir
Ferðafélagið Farfugla. Hann var
náttúrubarn, lengi vel virkur fé-
lagi í Farfuglum og hafði yndi af
óbyggðaferðum.
Kristján kom sér upp sum-
arhúsi og litlum unaðsreit í suð-
urhluta Mosfellsbæjar þar sem
hann naut náttúrunnar með
áherslu á hvíld og gróðursetn-
ingu. Þar má segja að verkin lofi
meistarann.
Líkamlegri heilsu Kristjáns
tók að hraka upp úr níræðu.
Hann hélt þó alla tíð skýrri
hugsun. Hann fluttist að Brúna-
vegi 9 og lést á Hjúkrunarheim-
ilinu Hrafnistu í Reykjavík 12.
júní síðastliðinn.
Fjölskyldan saknar Kristjáns
Eiríkssonar, heiðarleika hans og
hjálpsemi.
Blessuð sé minning hans.
Gylfi Guðjónsson.
Kristján Eiríksson
✝ Haukur fædd-ist í heimahúsi,
Bröttugötu 15
Vestmannaeyjum,
10. nóvember 1974.
Hann lést 20. maí
2019. Hann var son-
ur Sigríðar Hauks-
dóttur og Hafliða
Albertssonar heit-
ins. Hann ólst upp í
Birkihlíð 24 eða
Svalbarða í Vestmannaeyjum eins
og húsið var kallað. Einn bróður á
Haukur, Kristin Hjalta Hafliða-
son. Móðir þeirra bræðra, mennt-
uð fóstra á uppeldisárum Hauks í
Eyjum, starfaði
sem dagmóðir.
Þegar Haukur var
á sautjánda ári
flutti hann ásamt
foreldrum sínum til
Íslands eða á meg-
inlandið. Settust
þau að til að byrja
með að í Kópavog-
inum. Haukur
starfaði um tíma á
grænmetislager Hagkaupa en
flutti sig þaðan yfir í Bónus. Síð-
ustu árin eða frá 2006 vann hann
hjá MS eða Mjólkursamsölunni.
Útförin fór fram í kyrrþey.
Maður á erfitt með að skilja að
fólk á besta aldri sé kallað héðan
af jörðinni. Okkur brá við að frétta
að Haukur Sigríðarson hefði orðið
bráðkvaddur á heimili sínu aðeins
44 ára.
Við höfum þekkt Hauk frá því
hann fæddist en við Hafliði vorum
vinir frá gömlum tíma, en eftir að
við stofnuðum báðir fjölskyldur
hófst áratuga vinskapur þessara
tveggja fjölskyldna. Engir við-
burðir voru hjá fjölskyldunum án
þess að við mættum hvor hjá ann-
arri. Guðbjörg og Sigurður Óskar,
yngri börn okkar, nutu þeirra for-
réttinda að vera hjá Siggu dag-
mömmu á Svalbarða. Þau eiga því
margar minningar frá samverunni
við Hauk.
Þegar við hjónin fórum í stutt
helgarfrí fengu okkar börn oft
gistingu á Svalbarða og nutu þar
góðs atlætis. Stundum kom svo
Haukur í gistingu hjá okkur og
var þá oft glatt á hjalla hjá krökk-
unum.
Öllum ber saman um að Hauk-
ur hafi verið góður vinnufélagi og
góður starfskraftur. Alltaf verið
hress og kátur og ávallt verið mik-
ið líf og fjör í kringum hann. Það
hefur mátt lesa á samfélagsmiðl-
unum hversu vel hann var liðinn.
Við sendum Sigríði móður
Hauks og Kristni bróður hans
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Sigurður Jónsson
Ásta Arnmundsdóttir.
Haukur
Sigríðarson
Þær eru margar
minningarnar sem
rifjast upp nú þeg-
ar okkar góði vin-
ur, Stefán Finn-
bogason, kveður. Ein sú fyrsta
er frá þeim tíma er hann var í
Háskólanum að læra tannlækn-
ingar.
Það voru ófá skiptin sem ég
vaknaði að morgni ungur
drengur, og sá tvö eða þrjú
fallbyssuskot á rúmstokknum.
Stebbi hafði fært mér trépinna
úr skólanum og þeir nýttust vel
sem skotfæri í tvinnakefli með
teygju.
Stebbi var náttúrubarn, unni
útivist og veiðiskap. Hann
kynnti mig fyrir fluguveiði og
gaf okkur Sverri bróður flugur
þegar við vorum að veiða smá-
silung á maðk með þeim orðum
að það væri miklu skemmti-
legra og svo væri auðveldara að
sleppa litlu fiskunum ef þeir
væru veiddir á flugu.
Með honum fór ég í minn
fyrsta laxveiðitúr, fimmtán ára.
Hann kom frá Húsavík að
Stefán Yngvi
Finnbogason
✝ Stefán YngviFinnbogason
fæddist 13. janúar
1931. Hann lést 14.
júní 2019.
Útför hans fór
fram 25. júní 2019.
sækja mig í Skriðu
og bað mig að vera
tilbúinn klukkan
hálfátta. Ég hafði
áhyggjur því engin
var vekjaraklukk-
an.
En í stofunni
þar sem ég gisti
þessa nótt var
klukka sem sló á
heila tímanum, tvö
högg klukkan eitt,
fjögur högg klukkan tvö o.s.frv.
Þannig að ég þurfti bara að
telja í svefni og ég man það
eins og gerst hefði í gær þegar
ég taldi „…fjórtán“ og spratt
upp úr rúminu, klukkan var
sjö.
Ég veiddi alsæll einn sjóbirt-
ing og varð vitni að fyrstu lax-
veiðinni þegar Stebbi landaði
16 punda hæng í Skipapolli.
Fjölskyldur okkar og Fríðu
og Stebba voru alla tíð mjög
nánar. Jólaboðin hjá þeim voru
fastur liður í áraraðir sama hve
mikið fjölgaði í hópnum. þá var
gott að vera til og Stebbi hrók-
ur alls fagnaðar í alls konar
leikjum.
Við Guðrún kveðjum góðan
dreng með þökk í hjarta fyrir
ótalmargar og góðar samveru-
stundir og stuðning og sendum
ástvinum samúðarkveðjur.
Jón Árni Þórisson (Joddi).