Skessuhorn - 20.12.2017, Page 60

MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 201760
Það er gamall og góður siður að senda jólabréf, en þau
voru fyrr á dögum hugsuð sem nokkurs konar ítarefni
með jólakveðjum. Í jólabréfum voru, auk þess að senda
kveðju til heimilisfólks, sagðar fréttir úr sveitinni.
Skessuhorn leitaði til níu valinkunnra kvenna af Vest-
urlandi og voru þær beðnar að senda lesendum Skessu-
horns jólabréf úr sínu heimahéraði. Kunnum við þeim
bestu þakkir fyrir. Efnistök voru gefin frjáls og því kennir
nú sem fyrr fjölbreytni í þessum vinalega sið.
Kveðjur úr héraði
„Ég er slakur að njóta og lifa“
syngur Jói Pé í laginu „Ég vil það,“
sem hann gaf út síðastliðið sum-
ar með Chase. Það er einmitt allt-
af markmiðið hjá mér í desemb-
er; slaka, njóta og lifa, en einhvern
veginn næ ég alltaf að láta tímann
fljúga framhjá mér og aðfanga-
dagur rennur upp óvænt, alltof
snemma, en samt á réttum tíma.
Ég hugsa alltof oft þegar þessi vika
er búin, eða þegar ég er búin með
þetta verkefni, eða þegar ég er
búin að skreyta, þá geti ég sko far-
ið að slaka á, að njóta og að lifa, en
það tekst ekki hjá mér. Það er alltaf
eitthvað. Mig grunar að því mið-
ur tíðkast þetta víðar, og ekki að-
eins í desember. Það á ekki að vera
svona, maður á að njóta hverrar
stundar, jafnt þegar maður hleyp-
ur um Kringluna í leit að réttu
jólagjöfinni og þegar maður gæð-
ir sér á dýrindis jólamáltíð. Maður
á líka að njóta þegar sósan brennur
á aðfangadagskvöldinu, eða þeg-
ar jólakjóllinn er orðinn of lítill
vegna ofáts í desember, þetta verð-
ur allt að skemmtilegum sögum til
að segja um næstu jól.
Ég viðurkenni að þetta hugar-
far á við oft hjá mér, ég gleymi að
slaka á, að njóta og að lifa. Þetta
er slæmur ávani og maður missir af
svo miklu. Það á enginn að hugsa
að lífið byrji eftir einhvern ákveð-
inn áfanga, eins og þegar þú verð-
ur búinn með háskólann þá byrj-
ar sko lífið, þegar þú verður kom-
inn í kjörþyngd, þegar þú eign-
ast börn, þegar þú verður búinn
að kaupa íbúð o.s.frv. Þetta virk-
ar ekki þannig, lífið er núna, ekki
þegar þú ert búin að ná einhverj-
um áfanga heldur núna. Munum
að njóta ferðarinnar að áfangan-
um líka.
Ég ætla að setja mér markmið
fyrir næsta ár, (ekki áramótaheit
vegna þess að þau svík ég alltaf).
Ég ætla að hætta að segja að það
sé alltaf nóg að gera hjá mér þegar
fólk spyr mig frétta. Maður verð-
ur svo þreyttur á því að hugsa um
að það sé alltaf svo mikið að gera
hjá manni. Ég ætla frekar að segja
fólki frá því hvað ég er að gera
margt spennandi og skemmtilegt
í lífinu, vegna þess að það er svo
margt spennandi og skemmtilegt
ef maður bara opnar augun fyr-
ir því. Ég ætla að lifa í núinu, ekki
hugsa um gærdaginn eða kvíða
fyrir morgundeginum. Ég ætla að
muna hvað er það mikilvæga í líf-
inu, ég ætla að vera þakklát fyrir
það sem ég hef. Því er ég er þakklát
fyrir fjölskylduna mína sem stend-
ur með mér í einu og öllu. Ég er
þakklát fyrir dásamlegan sambýlis-
mann minn, sem dregur það besta
fram í mér og talar í mig vit þeg-
ar á móti blæs og ég er þakklát fyr-
ir fjölskylduna hans, vegna þess að
þau eru líka fjölskyldan mín. Ég
er þakklát fyrir vini mína, sem ég
heyri alltof sjaldan í, en þeir eru
alltaf til staðar þó að fjarlægð-
in sé oft mikil. Ég er þakklát fyr-
ir erfiðu dagana vegna þess að þeir
kenna mér að meta góðu dagana
betur. Ég er þakklát fyrir hefðirnar
vegna þess að þær skapa minning-
ar. Ég er þakklát fyrir reynslu mína
vegna þess að hún hefur kennt mér
margt. Ég er þakklát fyrir mistökin
mín vegna þess þau eru vísbending
um að ég er að gera eitthvað. Ég
er þakklát fyrir #metoo baráttuna
vegna þess að ég hef trú á að það
muni styrkja stöðu kvenna.
Kæru Dalamenn og aðrir Vest-
lendingar! Ég óska ykkur gleði-
legra jóla og farsældar á komandi
ári. Munið að slaka á, njóta og
lifa.
Með kveðju úr Dölunum,
Svana Hrönn Jóhannsdóttir
Íþrótta- og tómstundafulltrúi
Dalabyggðar
Munum að njóta
ferðarinnar að
áfanganum líka
Dalahestar tóku til starfa á árinu. Ljósm. sm.
Að mörgu þarf að hyggja þeg-
ar jólin eru undirbúin og misjafnt
hversu mikið fólki finnst þurfa að
gera. Hvað er jólalegt og nauðsyn-
legt fyrir jólin, er misjafnt manna á
milli. Ég sjálf er frekar vanaföst og
hafa hlutirnir á mínu heimili verið
nokkuð í föstum skorðum í kring-
um jólin. Í minningunni var samt
desember besti mánuðurinn, eigin-
lega betri en sumarið. Í skólanum
var uppbrot sem var ekki á öðrum
tíma. Föndrað, skreytt og æft fyrir
litlu jólin sem voru mikið tilhlökk-
unarefni. Þegar litlu jólin voru í
skólanum mátti maður koma með
gos og nammi í skólann og pakka
til að vera með í pakkaleik. Auðvi-
tað var líka dansað í kringum jóla-
tréð og mennirnir í rauðu fötunum
komu í heimsókn.
Heimafyrir fann ég ekki fyrir því
að neitt stress væri í gangi. For-
eldrar mínir unnu báðir úti langan
vinnudag. Á kvöldin kom oft góð
lykt úr eldhúsinu og þá var ljúft að
laumast fram og fá heitar smákökur
og mjólk áður en farið var að sofa.
Einnig urðu oft miklar breytingar á
húsinu á meðan ég svaf. Heilu her-
bergin urðu tandurhrein og smá-
kökur „bökuðust”. Aldrei kvartaði
þó mamma þótt hún þyrfti líka að
mæta á tónleika í tónlistarskólan-
um, fara á aðventuhátíð í kirkjunni,
mæta í jólaföndur og á litlu jólin.
Það var heldur ekki farið margar
ferðir til Reykjavíkur til að versla,
fara á tónleika eða jólahlaðborð.
Síðustu dagana fyrir jól fór þó allt
á fullt. Keyptir voru heilu kassarn-
ir af eplum og appelsínum sem voru
ekki til á hverjum degi og lyktin af
eplum var jólalykt því þegar hún
kom. Þá vissi maður að þetta var
að styttast. Á Þorláksmessu var svo
verið að búa til ís, klára að þrífa og
húsið skreytt. Settar upp jólaserí-
ur og annað sem tilheyrði. Eitt fal-
legasta jólaskrautið var kirkja og
burstabær sem pabbi hafði útbú-
ið mjög haganlega úr fiskiöskjum
úr frystihúsinu. Þetta hafði hann
málað, skorið út glugga sem hann
setti litfilmu í. Þegar þetta var svo
sett upp setti hann bómul á þökin
og og í kring, litla jólasveina sem
hann bjó til úr pípuhreinsurum
og vafði með garni. Herlegheit-
in voru svo fullkomnuð í mínum
huga með ljósaperu sem sett var
undir og lýsti þetta svo fallega upp.
Jólatréð var aldrei skreytt fyrr en
við systkinin vorum farin að sofa á
Þorláksmessu og kveikt á því rétt
fyrir klukkan sex á aðfangadags-
kvöld.
Heima hjá mér borðuðum
við hangikjöt á aðfangadag sem
mamma hafði soðið á Þorláks-
messu. Við fengum súpu og brauð
í forrétt og ís ef við höfðum pláss í
eftirmat en oft gæddum við okkur
á honum eftir að hafa opnað gjaf-
irnar. Við hlustuðum á messuna
í sjónvarpinu á meðan við borð-
uðum jólamatinn á aðfangadags-
kvöld. Mamma og pabbi gengu frá
eftir matinn og vöskuðu upp. Þeg-
ar við settumst svo niður við jóla-
tréð varð allt svo rólegt, spenning-
urinn og allt sem beðið hafði ver-
ið eftir var að koma. Jólatréð okk-
ar var gamalt með fáum greinum
en mikið sem það var fallegt þeg-
ar búið var að setja fallegu seríuna,
skrautið og englahárið á það. Oft
spurði ég hvort við ætluðum í al-
vöru að hafa þetta gamla tré aftur
og mundi á jólunum af hverju við
notuðum það. Það var svo mikill
hátíðleiki yfir trénu þegar það var
tilbúið. Eftir að hafa skipst á gjöf-
um og opnað þær var það til siðs
að við laumuðumst inn í herbergi
með gjafirnar sem oft voru bæk-
ur. Einnig fórum við með kók eða
Sinalco í gleri, nammi og ávexti
með okkur og kíktum í bækurnar.
Seinna um kvöldið var svo farið
fram og sagt frá um hvað bækurn-
ar voru og gætt sér á heitu súkk-
ulaði og kökum sem mamma hafði
galdarað fram á meðan við lásum.
Svo var laumast aftur inn í rúm og
haldið áfram að lesa og stundum
laumast fram þegar líða fór á nótt-
ina og náð sér í birgðir eins og við
kölluðum það en þá langaði mann
í eitthvað aðeins meira til að maula
með bókalestrinum. Restin af jól-
unum leið í rólegheitum. Við fór-
um ekki mikið í jólaboð en nutum
þess að vera í fríi, hitta vini, spila
og fara í messu.
Að hugsa til baka og setja þessar
minningar á blað hefur minnt mig
á hvað ég á mikið af góðum minn-
ingum sem ég hef bætt við í gegn-
um árin bæði með foreldrum mín-
um, systkinum, maka og hans fjöl-
skyldu og börnunum okkar. Megi
jólin vera ykkur sem þetta lesið
gleðileg og nýja árið gæfuríkt.
Með kveðju úr Snæfellsbæ,
Sóley Jónsdóttir
Minningar frá bernskujólum mínum