Skessuhorn - 20.12.2017, Side 63

MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 2017 63
Kveðjur úr héraði
BESTU ÓSKIR UM GLEÐILEG JÓL
OG FARSÆLT KOMANDI ÁR
er að líða

Haraldur Benediktsson
Teitur Björn Einarsson

S
K
E
S
S
U
H
O
R
N
2
01
6
S
K
E
S
S
U
H
O
R
N
2
01
6 Sendum íbúum Borgarbyggðar,
svo og Vestlendingum öllum,
okkar bestu óskir um gleðileg jól
og farsæld á komandi ári.
Þökkum samskiptin á árinu
sem er að líða.
Sveitarstjórn og starfsfólk
Borgarbyggðar
Jólakveðja
S
K
E
S
S
U
H
O
R
N
2
01
5
Fyrir nokkru hitti ég góð-
an Borgnesing í annarri af
tveimur matvöruverslun-
um bæjarins. Eins og stund-
um gerist barst starf mitt í
tal og viðkomandi nefndi við
mig hvort ekki væri gaman
að láta lesa bókina Aðventu
eftir Gunnar Gunnarsson í
Safnahúsinu í aðdraganda
jóla. Slíkt hafi víðar verið
gert, m.a. í Berlín. Ég tók vel
í þetta, enda annar aðalþýð-
andi verksins upprunninn í
Lundarreykjadal og Safna-
húsi því málið skylt. Skemmst
er frá að segja að viðburður-
inn átti sér stað stuttu seinna
og þótti vel heppnaður í alla
staði, gott dæmi um skapandi
samstarf safns og samfélags.
Það að hitta kunningja á
förnum vegi er einn kost-
anna við fámennt samfélag.
Í Borgarnesi búa nú í fyrsta
sinn ríflega 2000 manns.
Í ár á bærinn 150 ára af-
mæli sem fagnað hefur ver-
ið með ýmsum hætti. Bar þar
hæst útgáfu Sögu Borgar-
ness, tveggja binda verks sem
geymir margvíslegan fróð-
leik, ekki síst sögur af Borg-
nesingum. Þeir eru í raun innflytj-
endur og afkomendur landnema,
þar sem byggðin fór ekki að mótast
fyrr en upp úr 1900. Flestir bæjar-
búa komu úr nálægum sveitum, aðr-
ir lengra að.
En hvað er þá að vera Borgnes-
ingur? Það hlýtur að vera sá sem býr
í bænum eða kemur þaðan og þyk-
ir vænt um staðinn. Borgnesingar
eru í dag fjölbreytt flóra, víða að og
af ýmsum þjóðernum. En flestir til-
heyra þeir staðarandanum, þar sem
talað er um Héríhöllina og Himna-
stigann. Margir eiga líka sterk tengsl
við svona stað þótt þeir hafi ekki búið
þar sjálfir. Staðir eiga sín sérkenni
og hætta ekki að vera til þótt mörk
sveitarfélaga breytist. Undirrituð
hefur ávallt hvatt til þess að notuð
séu örnefni til landfræðilegra skil-
greininga, ekki stjórnsýsluheiti eins
og Borgarbyggð, enda geta mörk
þeirra síðarnefndu hvenær sem er
tekið breytingum við frekari samein-
ingar og þá þarf að breyta málvenj-
um aftur. Svæði eru fornar menning-
arheildir og leikfélög og ungmenna-
félög starfa t.d. oftast áfram innan
þeirra þrátt fyrir sameiningar sveit-
arfélaga gegnum tíðina.
Borgarnes er því svo sannarlega
staður með þeim sérkennum sem til-
heyra. Einn meginakkurinn við að
búa þar er nálægðin við Hafnarfjall-
ið sem með litbrigðum sínum gleður
augað. Sama má segja um
vesturfjöllin. Borgarnes-
ið, áður Digranes skagar
út í Borgarfjörðinn sjálf-
an. Litur vatnsins í kring-
um okkur er aldrei eins,
enda skapaður af dyntum
jöklanna. Kirkjan okkar
fallega og ekki síst gamli
miðbærinn prýða þennan
stað. Sífellt eykst skiln-
ingur manna á því hversu
verðmætt er að gömul
hús fái að standa. Í þeim
birtist bæjarbragur eldri
tíma í smæð sinni og al-
þýðleika og það er eitt-
hvað mannlegt og hlýtt
við þessi gömlu hús.
Aðventa. Vissulega
dimmasti tími ársins. En
þá blómstrar jafnframt
menningin og fólk lætur
gott af sér leiða því það
er einn þátturinn í flóknu
eðli mannsins. Þannig
verður til ljós í myrkrinu.
Því má ekki gleyma þeg-
ar alheimsfréttir dynja í
eyrum okkar. Þá er þakk-
arvert að búa í litlum bæ,
fjarri heimsins vígaslóð.
Láta umhverfið umvefja
sig. Hitta gott fólk á förnum vegi,
þrýsta hlýja hönd og njóta góðra
óska um leið og verslað er í jólamat-
inn.
Kveðja úr Borgarnesi,
Guðrún Jónsdóttir, forstöðumaður
Safnahúss Borgarfjarðar
Borgarnes - staður með þeim sérkennum sem tilheyra