Heimsmynd - 01.03.1986, Blaðsíða 13

>
>
* Gestaverkamenn í Hollandi, sem eru múhameðstrúar, mæta til fundar í mosku sinni í Amsterdam.
ista í Frakklandi hvatti til þess nýlega að
hætt yrði að veita börnum innflytjenda,
sem fædd eru þar í landi, franskan ríkis-
borgararétt. Chirac var ennfremur á því
að allir innflytjendur sem gerðu sig seka
um afbrot yrðu sendir heim umsvifalaust,
og taldi þá ráðstöfun í þágu „almenns
hreinlætis".
Le Pen líkir erlendu verkamönnunum
við óboðna gesti, sem er ein höfuðlygi
kynþáttarhatursmanna. Önnur er sú, að
erlendu verkamennirnir „taki vinnuna11
frá innlendum verkamönnum, á okkar
atvinnuleysistímum. Staðreyndin virðist
sú að atvinnumarkaðurinn í mörgum
þessara landa er tvískiptur: Annars vegar
vinna, sem býðst heimafólki og sem það
er reiðubúið að taka að sér, hins vegar
störf sem erlendu verkafólki standa til
boða. Víða er löngu komin sú hefð á að
sum störf teljist ekki boðleg heimafólki;
hætt er við að margar greinar atvinnulífs-
ins stæðu illa, ef allt erlent verkafólk yrði
sent heim. Þetta eru auðvitað skítugustu
og verst launuðu störfin, og það er ein-
mitt þar sem atvinnuleysið hefur komið
harðast niður. Enda er atvinnuleysi
meðal erlends verkafólks um það bil
helmingi meira en meðal heimafólks í
löndum eins og Frakklandi, Bretlandi og
Vestur-Þýskalandi. Heimamenn og inn-
flytjendurnir eru í -fæstum tilvikum að
bítast um sömu störf. En stærsta blekk-
ing kynþáttahatursins er einfaldlega sú
að halda því fram að sambúð ólíkra kyn-
þátta skapi óhjákvæmilega árekstra og
félagsleg vandamál: Kynþáttahatrið, en
ekki kynþættirnir, skapar vandann.
Stundum er eins og kynþáttahatur
Vestur-Evrópubúa tengist sektarkennd,
sem gerir það enn svæsnara, enda fáir
sem fara verr út úr því en aðfluttir íbúar
frá nýlendum viðkomandi landa: Alsír-
búar hafa mátt þola hatur margra Frakka
áratugum saman, og sama vandamál
þekkja Mólúkkar í Hollandi. Jafnvel í
þeirri frjáislyndu Danmörku eru fáir jafn
lágt skrifaðir og Grænlendingar, eins og
þeir kannast við sem mælt hafa götur
Kaupmannahafnar. Það er eins og Krist-
janía sé að verða síðasta athvarf margra
Grænlendinga.
Á undanförnum árum hafa stundum
borist fréttir alla leið í íslenska fjölmiðla
um hermdarverk sem erlent verkafólk
hefur orðið fyrir af hendi „gestgjafa“
sinna - mörg dæmi eru um slík morð og
íkveikjur í Vestur-Evrópu á síðasta ári.
En bak við hvern stóratburð eru ótal
smærri, krot á húsvegg, brotinn gluggi,
hvískur í strætó, ruðningur í búð -
kannski er hann verstur, sá „hversdags-
legi hryllingur", sem innflytjendur mega
búa við.
LENGST NIÐRI
Pað hefur verið sagt um vestur-þýska
rannsóknarblaðamanninn Giinter Wall-
raff, að áhugi hans beinist einkum að
„stórslysum hversdagsins“. í tuttugu ár
hefur hann fengist við að setja sig í spor
þeirra verst settu og skýra frá reynslu
sinni. Hann varð þekktur í Þýskalandi
fyrir vettvangsrannsóknir sínar á þræl-
dómi í iðnfyrirtækjum og skepnuskap í
herbúðavist, en heimsfrægur þegar hann
kynnti sér æsingablaðið Bild innanfrá -
sem fáir hefðu talið gerlegt. Nú hefur
hann bætt um betur: í tvö ár bjó hann og
starfaði í Sambandslýðveldinu sem
Tyrki, og kynntist vinnustöðum þeirra og
aðbúnaði innanfrá. Niðurstöður sínar er
hann nú búinn að birta í bókinn Ganz
Unten (Lengst niðri), sem verið hefur á
þýskum metsölulistum síðan.
Wallraff segir í formála nýju bókar
sinnar að hann hafi skotið þessu hlut-
verki á undan sér í tíu ár - hann treysti sér
ekki í það. Samt var það ekki mikið sem
þurfti til að breyta honum í Tyrkja;
dökkar kontaktlinsur, svartur hárbrúsk-
ur og bjöguð þýska, þetta nægði „til að fá
fólk til að segja mér skýrt og greinilega
álit sitt á mér“. Hann fékk lánað nafn og
HEIMSMYND 13