Heimsmynd - 01.03.1986, Blaðsíða 119

Jakkar og pils úr popplín
efni. Barðastórir hattar
við.
vilja breiða blæju heimspeki og abstrakt
hugsunarháttar yfir allt. Peir tala mikið
og það lýsir þeim vel, þeir eru meiri í orði
en á borði. Almennt held ég að Parísar-
búar séu ekki fólk framkvæmdanna“, og
nú hlær hún. „En þeir eru skemmtilegir,
hafa sjarma - og það, sem þeir státa sig
kannski mest af - góðan smekk!“
-En verður tískuteiknarinn Helga
Björnsson aldrei leið á tískunni? - Hún
rennir fingrum í gegnum ljóst sítt hárið,
klædd í gallabuxur og stóra, rauða peysu
með hvítt plastúr um úlnliðinn. „Uff, jú.
Auðvitað koma þeir tímar í lífi allra, að
þeir verði þreyttir á viðfangsefnum sín-
um. Og stundum fær maður alveg yfir sig
nóg, þegar maður hrærist í heimi, þar
sem varla er um annað rætt en föt. Hins
vegar væri ég ekki í þessu nema ég hefði
gaman af því“ - og svo kemur listamaður-
inn upp í henni, „mitt starf er að þróa
hugmyndir, ég sest við teikniborðið
nokkrum mánuðum fyrir hverja sýningu
■og teikna, skapa, í kjölfarið fylgja dagar
og vikur, þar sem maður varla lítur upp,
krassar, breytir, rífur og byrjar upp á
nýtt. Síðan koma dagarnir rétt fyrir sýn-
inguna og þá er allt í háalofti - en það er
einmitt þetta, sem mér finnst ofsalega
spennandi...“
Sundbolur og kápa úr
þykku silki, mynstrið
teiknað af Helgu.
Glæsilegur samkvæmis-
kjóll úr silki. Mynstrið er
teiknað af Heigu.
æsku. Helga hefur unnið nokkur verk-
efni í búningahönnun fyrir íslensk leik-
hús, til dæmis hannaði hún búninga fyrir
Silkitrommuna í Þjóðleikhúsinu og Oris-
deiu. Þá hefur hún einnig hannað ullar-
fatnað fyrir Sambandið. „Ég hef mjög
mikinn áhuga á ullarfatnaði," segir hún,
„en get lítið sinnt honum, þar sem ég bý
ekki hér.“
- Aðspurð um hvort hún geti hugsað
sér að flytjast til íslands, segir hún að
gegni öðru máli, þótt alltaf sé gott að
koma heim. Starf hennar er í París og
París finnst henni spennandi borg.
„Listasöfnin, veitingahúsin og öll þessi
margvíslegu hverfi, sem gera París í raun
að mörgum borgum...“ Sjálf býr hún í
skemmtilegri íbúð á fimmtu hæð í gam-
alli byggingu í hjarta Parísarborgar, á
sjálfri Faubourg Saint Honorée, einni að-
algötu borgarinnar - þar sem forsetahöll-
in er staðsett og síðast en ekki síst sjálft
tískuhús Féraud, þar sem hún vinnur.
-Þótt Helga hafi að sjálfsögðu aðlagast
frönskum lifnaðarháttum á því tímabili,
sem hún hefur búið í París, kemur á hana
prakkaralegur svipur þegar hún talar um
Frakka. „Ég er alltaf að gagnrýna þá“,
segir hún hlæjandi, „og að sjálfsögðu tel
ég mig alltaf íslending - að sjálfsögðu!" -
En hvað finnst henni þá um Frakka? -
„Þeir eru mjög peningagráðugir, það er
að segja Parísarbúar, sem eru í raun allt
annar þjóðflokkur en fólkið í borgum og
bæjum landsins. Parísarbúar eru miklu
meira efnishyggjufólk en þeir vilja vera
láta, þar sem franskt hugarfar hefur ætíð
bróðir hennar er í utanríkisþjónustunni
og nú starfandi í London.
Helga segist heimsækja ísland að
meðaltali þrisvar á ári og hún heldur enn-
þá góðum tengslum við vini sína frá barn-
HEIMSMYND 119