Heimsmynd - 01.03.1986, Blaðsíða 121

En nafn sonarins, Gísla Galdurs, er frá
þelm foreldrunum , Guðrúnu og Þorgeiri
Gunnarssyni komið og ekkerf meira um það
að segja. Og þó hann hafi kannski ekki verið
algengur gestur við tökurá myndinni í sumar
sagði Guðrún að það hefði verið mikill styrkur
að hafa hann hjá sér á meðan.
Um Tarkovski hafði hún það að segja að
það hefði verið mikil uppiifun að vinna með
honum: „hann enda stórmerkilegur lista-
maður. “
En núna segist hún aðatiega drekka kaffi
og leika við soninn en fljótlega hefja æfingar
annað hvort í Iðnó eða Þjóðleikhúsinu-það
væri ekki alveg ákveðið ennþá. Og á meðan
það ekki er ákveðið bíðum við í óvissu um
hvaða Guðrúnu Gísladóttur við fáum að sjá
næst-hvort það verður skapanorn eða Snæ-
fríður íslandssól eða eitthvað þará milli.
Dr. Ingjaldur Hannibalsson er farinn i
ullina. Ljósm.: Þorvarður Arnason.
>
*•
NÝR FORSTJÓRI
/
Ingjaldur Hannibalsson setti sér þrjú
markmið er hann tók við embætti for-
stjóra Iðntæknistofnunar. Fyrst að koma
á betri tengslum við atvinnulífið og auka
hlut sértekna stofnunarinnar, það er
tekna fyrir útselda vinnu; sfðan að koma
LEIKUR SÍRA
EYJÓLF í
SVARTFUGLI . .
Hann er Eyjólfur, presturinn í Svartfugli eftir
Gunnar Gunnarsson, sem nú er verið að sýna
hjá Leikféiagi Reykjavíkur í leikstjórn og leik-
gerð Bríetar Héðinsdóttur.
Jakob Þór Einarsson er tuttugu og níu ára
gamall, nýútskrifaður frá Leiklistarskóla ís-
lands en á engu að síður fjöldann allan af
hlutverkum að baki. „Þó nokkur“, eins og
hann orðar það sjálfur, tvö hlutverk í íslensk-
um kvikmyndum, Hrafninn flýgur og Óðal feðr-
anna auk hlutverka í þremur uppfærsium
Nemendaleikhússins.
Jakob er einnig í mörgum smáhlutverkum í
sýningu LR á Land míns föður eftir Kjartan
Ragnarsson, sem nú er jafnframt verið að
sýna í Iðnó.
í Svartfugli leikur Jakob Þór eitt aðalhlut-
verkið, Eyjólf, prestinn unga í upprifjun Eyjólfs
á efri árum, sem leikinn er af Þorsteini Gunn-
arssyni. „Hárið á mér hefur verið dekkt og sett
í það permanent, svo ég líkist Þorsteini
meira", segirJakob, sem leikurungaprestinn,
sem lífið virðist brosa við. En Eyjólfur rekur sig
fljótt á það að hann fær ekki eins miklu ráðið
um framvindu mála og hann hefði viljað.
Sagan byggir á svokölluðu Sjöundármáli, um
tvenn hjón sem voru í sambýli á sveitabæ á
Vestfjörðum árið 1802 og tilheyrðu sókn síra
Eyjólfs Kolbeinssonar, unga prestsins, sem
Jakob lýsir sem „staðföstum bókstafstrúar-
manni. “
stofnuninni allri á einn stað, en hún var
áður á þremur; og síðast en ekki síst, að
byggja framtíðarhúsnæði fyrir stofn-
unina.
Stofnunin er nú komin í eigið húsnæði
og sértekjur hafa aukist og Ingjaldur er
að fara frá stofnuninni til að taka við starfi
forstjóra Álafoss—til að gera sjálfur það
sem hann hefur verið að kenna eigend-
um og stjórnendum iðnfyrirtækja að gera
á síðustu árum-reka fyrirtækið með
árangri.
Hann mun að öllum líkindum hefja
störf á Álafossi 1. júní næstkomandi og
fá þá lausn frá störfum á Iðntæknistofn-
un en þar er hann ráðinn til 31. janúar
1987.
Ingjaldur segist hlakka til að taka við
nýja starfinu en vildi ekkert láta uppi um
hvaða breytingar hann hygðist gera eða
á hvað hann myndi leggja áherslu á nýja
staðnum.
Hinn nýi forstjóri Álafoss er menntaður
sem iðnaðarverkfræðingur frá ríkishá-
skólanum í Ohio í Bandaríkjunum og
kom fyrst til starfa hjá Iðntæknistofnun
eftir að hafa lokið doktorsprófi 1978, og
þá sem deildarstjóri. En sem sagt, In-
gjaldur er farinn í ullina.
Jakob Þór Einarsson. „Hárið á mér hefur
verið dekkt og sett í það permanent, svo
ég líkist Þorsteini meira.“ Ljósm.: Þor-
varður Arnason.
Bjarni á Sjöundá, sem kvæntur er Guðrúnu
Jónsdóttur, fellir hug til Steinunnar, eiginkonu
Jóns Þorgrímssonar. í ástarvimu sinni sjá þau
ekki annað úrræði en að koma mökum sínum
fyrir kattarnef. Orðrómurinn um að þau hafi
orðið mökum sínum að bana kvisast út um
sveitina. „Eyjólfur lendir í þeirri aðstöðu að
verða hálfgerður örlagavaldur í þessu máli.
Lík Jóns Þorgrímssonar rekur á land og finnst
á bæjarfjörum síra Eyjólfs. Hann dregur þá
áiyktun að Jón hafi ekki hrapað úr skriðum
eins og meðal annarra Bjarni hélt fram og er
því orðinn hlutdrægur þátttakandi i málinu. Á
siðari árum nagar samviskan síra Eyjólf, hann
veltir fyrir sér dómnum yfir Sjöundár-parinu og
aftöku þeirra. “
„Ég hef samúð með Eyjólfi, sem hefur þá
skoðun að maðurinn beri gæfu sína í sjálfum
sér óháð öðrum og ef maður lifi eftir boðorð-
um Guðs biessist allt. Síðar kemst hann að
þeirri niðurstöðu að lífið sé ekki svo einfalt,
örlög fólks eru samofin..."
„Reynslan af Svartfugli hefur þó kannski
kennt mér meira sem leikara heldur en að það
hafi endilega breytt skilningi mínum á mann-
legu eðli. Þetta hlutverk er kærkomið framhald
af náminu í skólanum. Leikgerðin er flókin,
miklar skiptingar á milli atriða krefjast mikillar
einbeitingar - þar sem ég er mest allan tímann
inn á sviðinu. “
„Þetta er eitt af því allra skemmtilegasta,
sem ég fengist við hingað til, “ segir leikarinn
ungi - og myndariegi, sem segir að enginn viti
hvernig Eyjólfur hafi átt að líta út, þar sem
hann er sjálfur sögumaður verksins. En eitt er
víst að hlutverkið á hug hans allan þessa
dagana sem og leikstjórinn hans, hún Bríet.
„Hún er feikilega snjall leikstjóri og kannski er
það fyrir hennar tilstuðlan að verkið heltekur
mann algerlega. “
HEIMSMYND 121