Heimsmynd - 01.03.1986, Blaðsíða 75

Pað er mjög lítil siðfrœðikennsla í
skólum og kannski enn minni kennsla í
samskiptum og þess vegna höfum við líka
verið að rœða að auka þessa hlið kyn-
fræðslunnar sem tengist svo mörgum öðr-
um greinum eins og til dæmis vímuefna-
frœðslu, sagði Nanna Kolbrún. Foreldrar
í dag eru orðnir svo óöruggir í foreldra-
hlutverkinu. Flestir þora ekki að segja
barninu sínu hvað þeim finnst rétt og
hvað sé rangt. Og þetta held ég að sé
mikilvœgt og ekki aðeins í sambandi við
kynlíf heldur allt sem varðar verðmœtam-
at og siðferðiskennd almennt í uppeidi.
Spurningunni hvort hér skorti kennslu
eða leiðbeiningu fyrir börn og unglinga í
siðfræði verður ósvarað látið, enda
skortir hér allar rannsóknir á þessu sviði
eins og Nanna benti á, og gæti slík rann-
sókn eins vel leitt í ljós að ástand mála
væri gott og betra en sú mynd, sem þeir
sem fást við kynfræði í starfi sínu, hafa.
En af reynslu þeirra sem um kynlífs-
mál fjalla má ætla að flestir unglingar lifi
sína fyrstu kynlífsreynslu undir áhrifum
áfengis eða annarra vímuefna. Þá eru
þeir fullorðnu sem þurfa á áfengi að
halda til að hefja ástaleiki fjölmargir.
Bæði er það fólkið sem stundar skemmti-
staðina í leit að rekkjunautum, og einnig
hjón sem lifa kynlífi helst í tengslum við
áfengi.
Eg held að þetta hljóti að þessu leyti að
endurspegla það óöryggi sem ríkir í sam-
skiptum kynjanna, sagði Þorgeir. Við
eigum svo erfitt með að nálgast hinn aðil-
ann og opna okkur og taka fulla ábyrgð á
því sem við gerum - en það er ein mikil-
vœgasta forsenda þess að fólk geti notið
kynlífs, hvort sem þar er karlmaður eða
kona, að geta falið sig annarri persónu á
vald alls óhrœddur.
Maður finnur þetta mjög oft hjá þeim
sem eiga í einhverjum erfiðleikum á kyn-
lífssviðinu að náin kynni virðast fylla
mörg okkar kvíða. Víman dregur úr þess-
um kvíða um stundarsakir en lœknar
hann hins vegar ekki og gerir fólk háð
vímuástandinu. Nýr bólfélagi bætir engu
jákvœðu við og kynnin verða stutt og
ófullnægjandi Og Nanna Kolbrún hittir
í starfi sínu fólk sem lifir kynlífi sem
þessu. Til dæmis fólk sem er að skilja við
maka sinn, eða stendur á öðrum tíma-
mótum í lífinu. En mjög fljótlega segir
þetta fólk: „Ég bara vil þetta ekki. Þetta
bara gagnar mér ekki.“
En þó það berist fréttir af því erlendis
frá að kynlífsbyltingin svokallaða sé á
undanhaldi, og þá ekki síst eftir að AIDS
óttinn greip um sig, er ekki þar með sagt
að íslendingar hafi ekki áhuga á því að
auka fjölbreytni í kynlífinu því í smá-
auglýsingum DV hafa undanfarna mán-
uði verið auglýstir til sölu víbratorar og
önnur tæki og áhöld sem ætluð eru til að
lífga upp á kynlífið.
Ennþá er verslun þessi rekin sem póst-
verslun, þannig að viðskiptavinirnir
senda inn 300 krónur og fá þá sendan
vörulista myndskreyttan. Síðan eru þrjú
hundruð krónurnar dregnar frá fyrstu
pöntun. En nú nýverið auglýsti fyrirtæk-
ið eftir verslunarhúsnæði þannig að
kannski er ekki langt að bíða þess að hér
verði opnuð Sex Shops eins og þær gerast
við Istedgade og í Soho.
Eins og áður segir verslar fyrirtækið
með víbratora og önnur tæki og tól sem
eiga að auka enn ánægjuna af kynlífinu.
Þá selur verslunin kynœsandi undirföt á
bæði konur og karla og auk þess bæði
smyrsl, vökva og krem sem ýmist eiga að
auka kynhvötina, getuna eða löngunina.
Forsaga þess að verslun þessi tók til
starfa, er að sögn annars eigenda hennar
sú, að eftir að AIDS umræðan hófst
ákvað hann og félagi hans að ná sér í
umboð fyrir verjur; álitu að eftirspurn
eftir slíkri vöru hlyti að aukast. Er þeir
komu í verksmiðju þá er þeir ætluðu að
versla við, kom í ljós að þar voru ekki
einungis framleiddar verjur heldur einnig
alls kyns aukabúnaður. Eigandi verks-
miðjunnar lagði hart að þeim að taka
einnig til reynslu nokkra víbratora og
létu þeir til leiðast. Og síðan hefur ekki
verið aftur snúið, því viðbrögðin við fyrs-
tu smáauglýsingunni reyndust geysimikil
og nú hafa þeir varla við að taka upp
sendingar og senda vítt og breitt um
landið.
Ef Iitið er í vörulista frá fyrirtækjum
sem sérhæfa sig í kynlífsvörum kennir
þar margra grasa. Þar eru víbratorar eða
draumaprinsar eins og slík áhöld eru
kölluð hér á landi, ellegar þá raffriðlar,
af öllum mögulegum stærðum og gerð-
um, allt frá stærðum sem vegna líffræði-
legra takmarkana geta aldrei orðið
neinni konu að gagni niður í þekkilegri
stærðir með logagyllta enda.
Þá er boðið upp á önnur áhöld, svo
sem dúkkur fyrir karlmenn, í fullri lík-
amsstærð, og aukaumbúnað, einnig fyrir
karlmenn, en til nota við venjulegar sam-
farir.
Og í öllum bókabúðum er boðið upp á
tímarit sem mjög fjalla um kynlíf, og þó
aðallega um konur sem kynverur. Þar á
meðal eru tímarit sem teljast nú á dögum
næsta siðprúð og önnur sem eru öllu
grófari. Vilji menn hins vegar grófara
klám munu lítil vandkvæði á að útvega
það og á nokkrum myndbandaleigum
höfuðborgarinnar er næsta auðvelt að
leigja léttbláar myndir.
Það virðist því vera nægur markaður
fyrir söluvöru sem tengist kynlífi. Astæð-
urnar geta verið margar. Ein skilgreining
á klámi segir að klám sé samansafn
draumóra (fantasíu) sem hafa orsakast af
truflunum á kynferðislegum þroska.
Hvort sem sú skilgreining er rétt eða
ekki, virðist næsta víst að klám og aðrar
kynlífssöluvörur tengist allverulega
draumórum eða fantasíunni, sem nýlegar
rannsóknir sýna að er til hjá allflestum
einstaklingum og reyndar þykir sýnt að
„En af reynslu þeirra
sem um
kynlífsvandamál fjalla
má ætla að flestir
unglingar lifi sína
fyrstu kynlífsreynslu
undir áhrifum áfengis
eða annarra
vímuefna."
HEIMSMYND 75