Heimsmynd - 01.09.1989, Qupperneq 28

rúmlega fertuga Glenn Close, birtist á
myndum í glæsilegum tískufatnaði í
Vogue nýlega með allsberri, lítilli dótt-
ur sinni. Karólína prinsessa af Mónakó
hleður niður börnum og birtist vart á
mynd án þeirra og Mick Jagger er
kominn með fjögur stykki. Ahrif þessa
eru ótvíræð hvort sem fólki líkar betur
eða verr.
Glansmynd níunda áratugarins var af uppanum á framabraut en ímynd tí-
unda áratugarins verður af fólki á fertugsaldri með börn, fólki sem unnvörpum
flýr neysluæði og efnishyggju. Eitthvað verður að víkja. Sama hversu ólíkir
hópar rúmast innan einnar kynslóðar, hippar, uppar eða pönkarar, eiga þeir
það allir sameiginlegt að hafa dreymt um hluti og líf eftir eigin höfði. Á fer-
tugsaldri er þetta fólk að átta sig á því að það hefur harla litlu breytt. Þau hafa
siglt í gegnum áratug Reagans og Thatchers, einstaklingsframtaks og harðrar
samkeppni. Samkvæmt nýlegri breskri skoðanakönnun kemur í ljós að áttatíu
prósent kvenna og rúmlega sjötíu prósent karlmanna af þessari kynslóð finnst
að „fjölskyldubönd séu mikilvægari en starfsframi".
Sé þessi kynslóð að sveigja frá efnishyggju og neysluæði má álykta að ástæða
þess sé helst sú að fólk
hafi uppgötvað að lífs-
hamingjan verði ekki
keypt. Ný eldhúsinnrétt-
ing er ekki lausnin eða að
allt verði svo miklu betra
þegar parket er komið á
öll gólf. Engin önnur kyn-
slóð er eins fjölmiðlasjúk
og þessi, og fyrir vikið er
hún líka harðari af sér.
Hún vill ekki vera flokk-
uð sem uppar, ungar
mæður eða konur í stjórn-
unarstöðum.
ETERNITY
Tískublaðið Vogue fjallar nýlega um tengsl þessa aldurshóps og neyslumark-
aðarins sem nær til þeirra með auglýsingum. Blaðið segir að þessi hópur sé
ekki lengur mig-langar-í liðiö. „Það er ekki lengur í tísku að langa í eitthvað og
fjöldi fólks er farinn að tala um neysluhyggjuna í hæðnistóni. Hinir slyngustu
markaðsfræðingar hafa þegar áttað sig á tilhneigingunni og reyna að koma
vöru sinni út með því að höfða til hinnar hugsandi manneskju, hvort sem verið
er að selja heilsufæði, ilmvatn eða föt.“
Stærstu tískuframleiðendur í Bandaríkjunum birta vart orðið auglýsingu
nema á myndinni sé líka barn. Donna Karan auglýsir fatnað sinn með móður
að tala í síma og lítið barn að tala í leikfangasíma. Calvin Klein auglýsir ilm-
vatn þar sem móðirin liggur alsæl umvafin tveimur börnum sínum. Það
er lengra síðan að Ralph Lauren áttaði
sig á áhrifum þess að hafa börnin með í
spilinu. Enda er Lauren meistari í að
hanna og selja lífsstíl.
Annað sem Vogue bendir á er sú
staðreynd að þessi kynslóð hefur ekki
tíma fyrir búðarráp. Það er erfitt að fá
bflastæði (stöðumælaverðir í Reykjavík
eru mættir með miðann á mínútunni þó
svo að öll stæði fyrir framan og aftan

MEIRA,
MEIRA!
Síra Þorbjörn Hlynur Árnason
er 35 ára gamall og tveggja
barna faðir. Hann nam guð-
fræði við Háskóla íslands og
fór þaðan í framhaldsnám til
Bandaríkjanna. Hann hefur
þjónað sem prestur á Borg á
Mýrum undanfarin ár. Þor-
björn Hlynur er ekki þeirrar
skoðunar að sú kynslóð sem
hér um ræðir sé vegvilltari eða
vitlausari en þær sem á undan
eru gengnar.
„Það er í tísku að tala um kreppu hjá
ungu fólki, og þá er væntanlega átt við
andlega þrengingu sem á að vera hrópleg
andstaða við lystisemdirnar sem um-
kringja á alla vegu. Víst er þessi kynslóð
neysluglöð. Hún er flott á því í lífsstfl og
ofbýður kannski þeim eldri, því að bfl-
arnir eru fínni, húsin veglegri og vænt-
ingarnar stórbrotnari en áður tíðkaðist.
Kynslóð okkar hlaut það atlæti að öðru
vísi gat hún ekki orðið. Eftir seinna stríð
þegar þjóðin tók að efnast fyrir alvöru -
að lokinni bláfátækt - var viðkvæðið:
Meira, meira. Öflugri uppbygging, allt
átti að stækka og þenjast út, og gamla
draslið skyldi beint á haugana. Til hvers?
Að því spurði víst enginn. Og þessi hug-
sjón um bólgnari hagvöxt og meira af
öllu mögulegu hefur ekkert látið á sjá.
Þess vegna er það náttúrulega hjákát-
legt, þegar forsætisráðherrann lítur upp-
úr laxveiðitúrnum sínum og biður þjóð-
ina að slá af, því allt sé í voða út af
þenslu, vaxtaokri, hallarekstri, skulda-
söfnun og þvflíku, og allir vita að maður-
inn meinar ekki neitt með því, að nú
verði að rétta kúrsinn. Þjóðin hans bless-
uð hefur engan áhuga á því að slá af.
Hún getur það ekki; ekki frekar en
blindur maður horft á sólarlagið. Hún
hefur hlotið þá innrætingu að það er
henni lífsins ómögulegt, og vaninn er yf-
irleitt sterkari en viljinn.“
Um lífsgæðakapphlaup okkar kynslóð-