Heimsmynd - 01.05.1990, Síða 14

mælikvarði settur á hann,“ segir forkólf-
ur í atvinnulífinu. „Þá reynir á hvort við-
komandi er vel máli farinn, öruggur í
framkomu og fær um að tala máli sam-
takanna," segir þessi sami aðili.
„Lýð hefur lengi dreymt um að verða
formaður iönrekenda," segir einn félag-
anna í FII. Þekktur maður í Reykjavík,
sem hefur eldað grátt silfur við Lýð, seg-
ir hann ofvaxið dekurbam sem haldi að
hann geti náð öllu sínu fram með Kóka
kóla peningum, enda hafa miklu fé verið
eytt undanfarin ár til að koma Lýði Frið-
jónssyni í sem flestar
stjórnir fyrirtækja til
að auglýsa hann
upp. Þessi maður
benti á að í blaða-
viðtali hefði Lýður
talað eins og hann
hefði unnið sig upp
með blóði, svita og
tárum innan Kóka
kóla fyrirtækisins.
„Frá því að hann tók
við rekstri Vífilfells
hafa ýmsir toppar
sem ekki hafa verið
jámenn Lýðs verið
látnir hætta,“ segir
maður sem telur sig
þekkja til fyrirtækis-
ins. í drykkjarvöru-
iðnaðinum láta sum-
ir keppinauta hans
hann einnig fá það
óþvegið. „Þetta er
sveitastrákur í tré-
klossum og hann
gifti sig til að ná
völdum í Kók.“
Þannig kom Lýð-
ur mér einnig fyrir
sjónir fyrst. Það var
í fjölmennu sam-
kvæmi þar sem með-
al annars voru
staddir stórforstjórar
Kóka kóla á al-
þjóðavettvangi.
Annar var jafnframt
leikhússtjóri í Brussel og hinn var
spænskur aðalsmaður. Lýður reykti stór-
an vindil og þeir töluðu um daginn og
veginn. Tahð barst meðal annars að fjöl-
miðlum. „Markmiðið hlýtur að vera að
ná hámarkshagnaði og það er allt og
sumt,“ sagði Lýður. „Það er nú sitthvað
fleira sem felst í fjölmiðlun,“ sagði sá
spænski og þannig þrefuðu þeir áfram.
Þá hvíslaði sá belgíski að mér og sagði
hvernig segir maður þetta á íslensku og
sagði svo hlæjandi: Lýður, þú ert nú
meiri asninn. Honum stökk ekki bros á
vör heldur tók upp vasareikni og hóf að
rökstyðja mál sitt með tölulegum út-
reikningum og tilvísun í ákveðið dæmi.
Þegar þetta atvik átti sér stað var Lýð-
ur nýtekinn við rekstri Vífilfells. Nú
nokkrum árum síðar er ljóst að Vífilfell
undir hans stjórn hefur stóraukið mark-
aðshlutdeild sína. Neysla gosdrykkja á
Islandi er í þriðja sæti á eftir kaffi og
mjólk og meiri en gengur og gerist á öðr-
um Norðurlöndum og í Evrópu. Mark-
aðshlutdeild Kók á íslenska gosdrykkja-
markaðinum er um sjötíu prósent og
hlutdeild í hagnaði geysilega mikil. Eigið
fé fyrirtækisins hefur aukist verulega frá
því að Lýður Friðjónsson kom inn en
Vífilfell velti um 1650 milljónum árið
1989.
Lýður Friðjónsson var 25 ára gamall
þegar hann réðst fyrst til Kóka kóla.
Hann var þá nýkvæntur Astu, elstu dótt-
ur Péturs Björnssonar, forstjóra Vífil-
fells, og hafði lokið prófi í viðskiptafræði
við Háskóla Islands. „Pétur bauð mér
starf en ég var ekki viss hvort ég vildi
vinna hjá fyrirtækinu og talaði meira að
segja við nokkra skólafélaga mína um
það hvort þeir hefðu áhuga.“ Mörgum
finnst þetta ótrúlegt og þeir sömu eru til-
búnir að segja að það hafi lengi vakað
fyrir Lýð að komast á toppinn hjá Kók.
Asta konan hans hlær að þess-
um orðrómi og segir að þeg-
ar þau Lýður hafi hist í há-
skólanum hafi hann ekki haft
hugmynd um hverra manna
hún var. „Og það var heldur
ekki eins og ég væri einhver
auðkýfingsdóttir," segir Ásta
sem er rúmlega þrítug nú og
eiga þau Lýður þrjár dætur. „Alveg frá
því að ég var unglingur talaði fólk um
mig eins og milljónaprinsessu en sú var
ekki raunin. Öll mín uppvaxtarár bjugg-
um við í lítilli íbúð á Hagamel með fá-
brotnum húsbúnaði. Skólafélagar mínir
og kunningjar góndu gjarnan þegar þeir
komu fyrst heim á æskuheimilið mitt því
þeir höfðu búist við allt öðru. Eg hafði
aldrei sérherbergi. Það var ekki fyrr en ég
var komin yfir tvítugt að mamma og pabbi
fluttust í þetta einbýhshús í Amamesinu
og það er sko allt öðmvísi umhverfi held-
ur en við systumar ólumst upp við. Við
Lýður urðum hrifin hvort af öðm þegar
við hittumst og það var ekki fyrr
en við vorum byrjuð
saman að hann
komst að því að
pabbi var einn eig-
enda Kóka kóla.“
Þau giftu sig árið
1979 og ári seinna
fæddist fyrsta dóttir
þeirra. Árið 1983
fóru þau til Sviss
þegar Lýður fékk
skólavist á Imede-
skólanum í Laus-
anne og voru þau
þar í heilt ár. „Þá
var ekki borðliggj-
andi að ég tæki við
fyrirtækinu," segir
hann nú. „Þegar við
komum heim stóðu
erfingjamir í mála-
ferlum þar sem ein
systir Péturs hafði
arfleitt hann að sín-
um hlut í fyrirtækinu
og vildu hin systkin-
in ekki fallast á að
hann ætti meiri-
hluta. Þau fóru í mál
og sögðu að hún
hefði ekki verið fær
um að gera erfða-
skrá. Þegar ég hóf
störf hjá Kók vorum
við ekki í meirihluta
og það eina sem
dugði til að fá sínum
málum framgengt
var frekjan. Þó voru allir sammála um
það að meðan þessi mál voru ekki út-
kljáð skyldi hagur fyrirtækisins ekki líða
fyrir þennan málarekstur. Á meðan
þetta mál var fyrir dómstólum var fyrir-
tækið milli skers og báru og málin kom-
ust ekki á hreint í hálfan áratug. Pétur
var orðinn þreyttur á þessum eilífu skær-
um og ófriði og vildi að ég tæki við hin-
um daglega rekstri. í dag ríkir sátt í fyr-
irtækinu."
Þegar HEIMSMYND fór þess á leit
við Lýð Friðjónsson að hann kæmi í við-
tal var hann á báð’ tn áttum. Nokkrum
mánuðum áður haföi hann farið í stutt
viðtal við Pressuna og vakið athygli í
umræddri sjónvarpsauglýsingu. „Hvem-
ig kom ég fyrir,“ spurði hann vin sinn
hálftaugaóstyrkur. „Mjög vel,“ svaraði
hinn en Lýður horfði á hann hálfvan-
trúa. „ímyndin skiptir miklu máli,“ sagði
hann við mig. „Eg má ekki skaða ímynd
Samkvæmt stjörnuspekinni á þetta hjónaband alls ekki að geta gengið.“ Ásta og Lýður
fyrir framan málverk eftir Helga Þorgils.
14 HEIMSMYND