Heimsmynd - 01.05.1990, Síða 18

hafa aðgang að sjóðum en það gildir
ekki lengur." Úr herbúðum stuðnings-
manna Víglundar í þessum kosningum
heyrist hins vegar að Valfells- og Vífil-
fellsblokkin hafi lagt upp með tólf pró-
sent atkvæða og þá hafi aðeins bæst við
önnur tólf prósent.
„Eg var nokkurn veginn öruggur með
að fá fjórðung atkvæða. Vinir mínir
töldu það sigur fyrir mig ef ég fengi yfir
tuttugu af hundraði. Það eru um tvö
hundruð aðilar skráðir í Félagi íslenskra
iðnrekenda en 150 greiddu atkvæði í for-
mannskjörinu. Eftir
á að hyggja var þetta
prúðmannlegur slag-
ur og Víglundur er
ágætur maður. Það
væri betra að hafa
hann hérna megin
rimlanna en hinum
megin,“ bætir hann
svo við glott-
andi. Hann segist
vilja fá frið til að
reka fyrirtæki sitt
heiðarlega í sam-
keppni við aðra.
„Ég vil fá frið fyrir
þessum donkíkótum
sem eru alltaf að at-
ast í okkur. Þegar
Davið setti þessa
verksmiðju á stofn
var þess farið á leit
við okkur að við
gæfum eftir tíu pró-
sent af okkar mark-
aðshlutdeild. Ég
spurði forsvarsmann
hjá Sjóvá/Almenn-
um hvort hann
myndi vera tilbúinn
að gefa Reykvískum
endurtryggingum
eftir tíu prósent af
sinni markaðshlut-
deild. Hvað eru
þessir menn að
hugsa? Þetta er svo
lítið land að ef einn
er hann kominn upp í nasimar á næsta
manni.
Hann spyr mig hvemig mynd verði
dregin upp af honum í HEIMSMYND.
„Þú mátt ekki segja að ég sé í ítölskum
jakkafötum eins og Svavar Egilsson,“
segir hann brosandi og vísar í viðtal við
hinn nýja spútnikk í viðskiptalífinu sem
var í þessu blaði síðastliðið haust. „Ann-
ars held ég að manninum í ítölsku jakka-
fötunum ætli jafnvel að takast að bjarga
Arnarflugi,“ heldur hann áfram með
viðurkenningu í röddinni. „Ég held að
hann sé svolítill ofurhugi. Hið eina skyn-
samlega í stöðunni fyrir Arnarflug er að
fá Flugleiðir til að kaupa félagið. Fyrir
hans tilstilli gerðist Vífilfell hluthafi að
Arnarflugi á sínum tíma þótt hann viður-
kenni nú að félagið sé „alger bömmcr"
fjárhagslega. „Okkur fannst þetta þjóð-
þrifaverk en Arnarflugi var aldrei ætlað
að skila arði. Eina vitið hefði verið fyrir
Flugleiðir að kaupa Arnarflug þegar
þeim stóð það til boða í fyrra,“ segir
hann hreinskilnislega.
Það eru fleiri fjárfestingar sem Lýður
hefur staðið í sem ekki hafa skilað Vífil-
felli arði fyrir utan smjörlíkisgerðina
Akra og Arnarflug. Snakkiðjan, fram-
leiðsla á laukhringjum og fleira snakki
sem ekki var steikt upp úr olíu, var mis-
tök og hann viðurkennir það. „Minute
Maid ávaxtasafinn mætti ganga betur.
Eimskip keypti af okkur skipafélagið Ok
sem við höfðum keypt hlut í ásamt Hag-
kaupsmönnum í fyrra og borguðu vel.
Auðvitað hef ég gert ýmis mistök. Þegar
lögfræðingur þeirra sem stóðu í málaferl-
um við Pétur á sínum tíma þóttist hróð-
ugur geta bent á að ég hefði nú gert þessi
og hin mistökin varð ég fyrstur til að við-
urkenna það. Ég sagði honum að þessi
mistök sýndu að ég væri mannlegur.“
Hann segir Kóka kóla fyrirtæk-
ið orðið það sterkt á mark-
aðinurn hér, „að það er erfitt
að hringla með okkur leng-
ur.“ Hann viðurkennir að
auðvitað hafi Kók reynt að
hafa áhrif í af pólitík. „Al-
bert Guðmundsson var til
dæmis á sínum tíma okkar tengiliður við
Sjálfstæðisflokkinn. En það má segja að
okkur þyki akkur í því að hafa það mikil
áhrif að við getum dregið úr skaðlegum
áhrifum."
„Það er satt að hluta,“ segir hann að
pólitíkin sé sá vettvangur sem fyrirtækin
bítist á. „Kóka kóla fyrirtækið hefur al-
þjóðlega ímynd og því reyna margir að
koma höggi á það. Oft er sagt að Kóka
kóla sé kóróna kapítalismans og því
verði það frekar fyrir árásum á meðan
önnur fyrirtæki geta haldið sig í skuggan-
um. Núverandi ríkisstjórn hefur leikið
lausum hala í hálft annað ár með þeim
afleiðingum að gosdrykkir og neysla
þeirra sætir meiri skattlagningu en nokk-
urs staðar annars staðar í heiminum.
Kók er almenn neysluvara. Það er óá-
fengt og ekki stétt-
skiptur vamingur.
Jafnt háir sem lágir
geta veitt sér að
drekka Kók óháð
efnahag og því er
fáránlegt að skatt-
leggja neysluna
svona mikið.“
Skrifstofa Lýðs í
höfuðstöðvum Vífil-
fells í Haga á Hofs-
vallagötu er í hom-
herbergi á efstu
hæðinni. Handan
gangsins er skrif-
stofa Péturs Björns-
sonar en í herbergi á
milli þeirra situr
einkaritarinn. Uppi
á vegg á skrifstofu
Lýðs hanga inn-
römmuð prófskír-
teini og málverk eft-
ir Kjarval, Helga
Þorgils bróður hans
og Pétur Björnsson,
forstjóra Kók, auk
ljósmynda af dætr-
unum. Við fundar-
borð eru sex svartir
dúnmjúkir leðurstól-
ar og gamaldags
kókkælir í hominu.
Rosa Danica vindla-
pakki er á skrifborð-
inu og kaffikanna.
Hann drekkur um
tvo lítra af kaffi á dag og reykir tíu stóra
vindla. „Það er ógeðsleg tilhugsun,“ seg-
ir hann.
Það hvarflar að manni hvernig stjórn-
andi þessi ungi maður er. Hann hefur
þegar sagt mér að stefna hans hjá Kók sé
að borga fólki betur en almennt gerist í
einkageiranum. „Kannski borgum við of
há laun. Ég veit það ekki en hitt er víst
að ég geri líka miklar kröfur. Það er erf-
itt að vinna fyrir mig. Það má kalla þess-
ar yfirborganir óþægindaálag. Ég geri
þær kröfur að fólk vinni mikið og leggi
mikið á sig. Ég hika ekki við að hringja í
starfsfólk mitt á kvöldin og um helgar
enda er sýnt að afköst á hvem starfs-
mann hér eru hærri en gerist og gengur.
Keppinautar hafa reynt að ræna frá okk-
ur fólki en við reynum líka að gera vel
við okkar starfsmenn og viljum engan
reka. Nú er svo komið að við erum með
hæstu framleiðni Kókfyrirtækjanna á
Norðurlöndum. Á fundarborðinu liggja
bæklingar í rauðum kápum sem Lýður
Á skrifstofunni ásamt samstarfskonunum Hrafnhildi og Kristbjörgu.
18 HEIMSMYND