Heimsmynd - 01.04.1992, Síða 62

GRÁAR FJAÐRIR
til
Nú ætti bleyjuinnkaup og leikskólabasl að vera að
baki og farið að sjá fyrir endann á greiðslum af
lánum til húsnæðiskaupa. Þegar loks gefst tóm til
að líta upp fyrir önnum rennur sú staðreynd upp
fyrir mörgum að starfsævin er að verða hálfnuð og
draumarnir hafa sjaldnast ræst að fullu. Vonbrigði
kunna að grípa um sig meðal þeirra sem ekki hafa
náð jafn langt í starfi og þeir hefðu kosið því yngri menn
og konur, full metnaðar, hafa bæst í hóp þeirra sem slást
um bitana á vinnumarkaðnum. Það tóm sem skapast verð-
ur mörgum tilefni til að staldra við, líta yfir farinn veg og
huga að framtíðinni. Örvæntingafull tilraun sumra til að
grípa síðasta tækifærið til að teyga af brunni æskunnar get-
ur orðið allt að því hjákátleg og á tæplega upp á pallborðið
nú á dögum. Þessi árátta hefur þótt loða við karlmenn um
fimmtugt og oft verið nefnd „grái fiðringurinn“, sérkenni-
leg tilraun til að upplifa tíma sem er liðinn og sanna fyrir
sjálfum sér og öðrum að þeir séu ennþá ungir. í dag er í
tísku að horfast í augu við aldurinn en gera það sem hugur-
inn býður burt séð frá því hvað kennitalan segir. I þessari
afstöðu til sjálfs sín og aldurins felst ef til vill helsta að-
dráttarafl þessa aldurshóps.
Þetta er kynslóðin sem var á unglingsárunum þegar John
F. Kennedy var skotinn til bana og fylgdist með blóðbað-
inu því sem Bandaríkjamenn stóðu að í Asíu. Sambúð
austurs og vesturs hafði kólnað mjög eftir síðari heimstyrj-
öldina og Kaldastríðið var í algleymingi. Aðeins þeir
yngstu tóku þátt í róstrum hippakynslóðarinnar, hinir
fylgdust aðeins með. Þetta voru bítlabörnin. John, Paul,
George og Ringo, voru fyrir mörgum nánast heilagar kýr.
Það er tímanna tákn að fólk í þessum aldurshópi sem ekki
finnst það hafa fengið það út úr lífinu sem það hefði kosið,
telur sig hafa möguleika á að hefja nýjan starfsferil, jafnvel
nýtt líf. Þetta fólk er ekki tilbúið til að eldast á sama hátt
og foreldrar þess gerðu. Það þykir sjálfsagt að halda sér í
formi, klæðast samkvæmt tískunni hverju sinni, þótt með
árunum þyki við hæfi að klæðast vandaðri fatnaði úr betri
efnum. Þá má ekki gleyma andlitslyftingunum, sem reynd-
ar eru ekki lengur ókeypis hér á landi, en þykja ekki lengur
tiltökumál. Hvers vegna ekki að notfæra sér þá möguleika
sem vísindin bjóða upp á ef það má verða til þess að auka
lífshamingjuna?B
62 HEIMSMYND