Heimsmynd - 01.04.1992, Síða 75

Atli Eðvaldsson
lýsir baráttunni við hlið föður
síns sem sakaður er um
stríðsglæpi í síðari heimstyrjöldinni og þeim þrautum sem fjölskylda
hans hefur þurft að þola. Hann sakar fjölmiðla um mannorðsmorð og
spyr hver tilgangur þessara ofsókna á hendur föður sínum sé.
Hann er
Faðir minn
„Ég var hjá
honum allar
nætur eftir
að ásakan-
irnar komu
fram og fer
alltaf til
hans á
kvöldin og
sit hjá
honum til
eitt eða
tvö ánæt-
urnar. "
Atli mætir til leiks að því er virðist öruggur og yfirvegaður, en þegar
við hittumst aftur nokkrum dögum seinna má sjá á honum merki
þreytu og kvíða þótt hann beri sig vel. Stöðugt er verið að draga fram
ný gögn í máli föður hans, Eðvalds Hinkrikssonar, sem nú er ásakað-
ur í þriðja sinn á fimmtíu ára tímabili um að hafa drýgt stríðsglæpi í
síðari heimstyrjöldinni. Þjóðin þekkir Atla Eðvaldsson sem ódrepandi
baráttujaxl og landsliösfyrirliða til margra ára. Nú heyr hann annars
konar baráttu, mun persónulegri, sem hann sjálfur segir tæplega
hægt að vinna sigur í. Mannorö föður hans hafi þegar verið eyðilagt
og þar með fjölskyldu hans og afkomenda. Hann spyr hver tilgangur-
inn sé? Hann ásakar fjölmiðla um að hafa sýnt ósanngirni og dóm-
hörku. Því meira sem hann talar um atburði liðinna vikna má sjá
hvernig reiðin brýst fram og baráttuandinn nær tökum á honum. Atli
er sannfærður um sakleysi föður síns. Hann hefur stutt dyggilega við
bakið á honum og sýnt ótrúlegt úthald í þessum hremmingum. Hann
tekur þó fram að sér fyndist það engin skömm að brotna saman undir
því álagi sem fjölskylda hans hafi þurft að þola að undanförnu og lýsir
því hvernig hann var að því kominn að bresta í grát þegar hann horfði
upp á aldraðan föður sinn reyna að skilja spurningar fjögurra frétta-
manna sem helltu sér yfir hann og gerðu grín að honum í laumi þegar
hann gat ekki svarað þeim á fullkominni íslensku.
eftir LAUFEYJU ELÍSABETU LÖVE
HEIMSMYND 75