Heimsmynd - 01.04.1992, Blaðsíða 81

Skautafélagsballið fór fram í Hótel Reykjavík í Austurstræti 12.
Myndin er tekin fyrir framan hótelið við konungskomuna 1907. í
kjallaranum var krá og sást inngangurinn í hana til vinstri. Hún
gekk undir nafninu Pumpan í daglegu tali. Hótel Reykjavík brann
árið 1915.
Aárunum 1900 til 1914 kom fyrst dálítill borgarbragur á Reykjavík. Mikill uppgangur var í
bænum, vélaöld var að ganga í garð og íslendingar í fyrsta sinn að kynnast undrum iðnbylt-
ingar. Landið fékk heimastjórn árið 1904 og peningar teknir að velta í hinum litla höfuðstað
íslands. Þessu fylgdi mikil bjartsýni og skyndilega voru stræti og götur Reykjavíkur orðin
ysmikil og full af ungu fólki sem tamdi sér borgaralega háttu og reyndi eftir fremsta megni
að fylgja útlendri tísku í klæðaburði, fasi og skemmtunum. Rúnturinn frægi varð til og þar
gengu ungir menn og ungar konur í smáhópum og virtu fyrir sér úrvalið á trúlofunar- og
giftingarmarkaðnum. Slegið var upp dansleikjum og böllum um hverja helgi, en fínustu
böllin voru á vegum félaga í bænum svo sem Verslunarmannafélagsins og Iðnaðarmannafé-
lagsins. Skautafélag hafði verið stofnað í Reykjavík árið 1892 og frá um 1908 til um 1915
varð það einn helsti vettvangur ungs fólks af yfirstétt og millistétt til að fá skemmtanaþörf-
inni fullnægt. Skautafélagið varð ekki síður frægt á þessum árum fyrir fjölmenna reiðtúra á
sumrin og blysfarir og dansleikjahald á veturna en sjálfa skautaíþróttina. Þegar íþróttasamband íslands
var stofnað árið 1912 var Skautafélag Reykjavíkur langfjölmennasta aðildarfélagið með 350 félaga. Um
þær mundir vakti hið árlega Skautafélagsball á Hótel Reykjavík meiri athygli en önnur böll í höfuð-
staðnum. Það er tilefni þessarar greinar.
Skautafélag Reykjavíkur var stofnað 24. nóvember 1892 og var aðalhvatamaður að stofnun þess og
fyrsti formaður Axel Túliníus, nýútskrifaður lögfræðingur frá Kaupmannahöfn. Skautaíþróttin hafði þá
um langan aldur verið einhver helsta vetrarskemmtun Reykvíkinga enda gaf Tjörnin hið ákjósanlegasta
færi á að stunda þessa íþrótt. Þar renndu sér ungar stúlkur og piltar. Á næstu árum gekkst Skautafélag-
ið iðulega fyrir því að afgirt var svæði á Tjörninni fyrir skautafólk, dælt á það vatni og gjarnan lýst upp
með olíuluktum. Upp úr 1895 færðist þó deyfð yfir starfsemina og var meðal annars hlýnandi veðurfari
kennt um.
eftir GUÐJÓN FRIÐRIKSSON
HEIMSMYND 81