Heimsmynd - 01.04.1992, Qupperneq 93

Spurningin sem við stöndum uppi með
er einfaldlega þessi: Eru hér á ferðinni
tveir ósamrýmanlegir heimar þar sem
annar er dæmdur til að lúta í lægra haldi
eða geta þeir lifað í sátt og samlyndi og
trú, „á sauðkindina og heilaga jómfrú“?
Omengúð fortíðarhyggja er auðvitað
best geymd á minjasafni. Eins er hætta á
að hin nútímalega tæknihyggja, með allri
sinni glerhýsadýrkun, muni hrynja til
grunna eða stirðna sem saltstólpi, sæki
hún sér ekki andlegan styrk í fortíð, sögu
og menningu þjóðanna.B
Barnið í forsjá. . .
framhald af bls. 35
að leita þarf samþykkis aðila utan heim-
ilisins þegar ákvarðanir eru teknar um
hagi barnsins?. Því verður ekki neitað að
barnið hlýtur að mynda sterkustu tilfinn-
ingatengslin við það foreldri sem það býr
hjá mestan hluta ársins. Þá er hugsanlegt
að ósætti um hvernig haga skuli uppeld-
inu leiði til togstreitu sem síðan kemur
niður á barninu.
Ef til vill er hér ekki um að ræða
stökkbreytingu frá ríkjandi fyrirkomu-
lagi. Abyrgð og dagleg umönnun er enn
á hendi annars aðila, í flestum tilfellum
móðurinnar. Það er hún sem fylgist hvað
nánast með þroska og þeim breytingum
sem verða hjá barninu. Væntanlega væri
það hennar að hafa samband við föður-
inn, sem í flestum tilfellum væri fyrrver-
andi maki eða sambýlismaður, og bera
mál upp við hann. Þetta kann að vera
æði tímafrekt, jafnvel kostnaðarsamt og
getur valdið óþarfa tilfinningaflækjum.
Það getur verið afkáralegt fyrir aðila sem
hafa tekið ákvörðun um að slíta samvist-
um að þurfa að hafa mjög mikil sam-
skipti og það væri bagalegt ef raunin yrði
sú að kona væri meira og minna bundin
af vilja þess manns sem hún hefur slitið
samvistum við vegna réttar hans til að
hlutast til um uppeldi barnsins. Þá má
benda á að ákvæði sem þetta getur sett
frelsi þess foreldris skorður sem barnið á
lögheimili hjá. Vilji það til dæmis fara ut-
an til náms verður það væntanlega að fá
samþykki fyrrum maka því samþykki
hans þarf fyrir búseturöskun barnsins.
Atriði sem þessi verður vissulega að
gaumgæfa þótt ætíð skuli bera hag barns
fyrir brjósti.
Réttarstaða þess foreldris sem barnið
býr að jafnaði hjá verður eins og ein-
stæðs foreldris til dæmis hvað skattalög
og forgang að dagvistarrými varðar. Það
tekur líka við meðlagsgreiðslum nema ef
foreldrar vilja semja sérstaklega um ann-
að.
Sameiginleg forsjá er valkostur sem
foreldrum stendur til boða. Það verður
enginn neyddur til að ganga að slíku
samkomulagi, né heldur skuldbundinn til
að lúta því ef á daginn kemur að það
reynist ekki heppilegt. Engu að síður má
benda á að því geta fylgt vankantar ef
þess er ekki nægilega gætt að uppfylla
þörf barnsins til að tilheyra og vera hluti
af heimili. Þá verður að gæta þess að
setja ekki frelsi einstaklinga sem ákveðið
hafa að slíta samvistum of þröngar
skorður.B
Sigga ■ ■ ■
framhald af bls. 55
vinna hjá pabba þegar maður var að
byrja tónlistarferilinn, upp á það að geta
fengið frí til þess að sinna tónlistinni."
Og hún segir frá leyndarmáli sem hún
hefur ekki opinberað áður: „Það er ekki
bara Bjarni Arason sem hlustaði á Elvis
Presley í æsku ég gerði það einnig,“ segir
hún með áherslu. „Ég hlustaði rosalega
mikið á hann þegar ég var að æfa mig
sjálf heima í stofu. Ég reyndi að ná upp
samskonar víbring í röddina og hann
gerði. Hann var einnig mín fyrirmynd að
mörgu öðru leyti þó ég hafi aldrei látið
það uppi. Ég held að ég hafi átt hátt í 40
plötur bara með honum en ég vildi aldrei
tala um þennan áhuga minn sennilega af
því ég skammaðist mín fyrir að vera
hlusta á svona gamlan karl. Það geri ég
ekki lengur enda var maðurinn snilling-
ur.“
Sigríður hefur alla tíð verið haldin
krónískri bfladellu. Allt frá því að hún
fór að hafa burði til pantaði hún að fá að
þvo bfla föður síns. Sérstaklega fannst
henni gaman að þrífa bflinn og bóna
þegar hann var grútskítugur eftir sumar-
ferðalögin. Og hún var ekki orðin 17 ára
gömul þegar hún eignaðist sinn fyrsta bfl
- Fiat 127: „Ég hef ekki tölu yfir allan
þann fjölda bifreiða sem ég hef átt í gegn
um árin. Þeir eru örugglega orðnir 15, ef
ekki fleiri.“
Hún er af þeirri kynslóð sem hélt við á
Hallærisplaninu um helgar, kynslóðinni
sem hafði í engin skemmtihús að venda
og varð því að ganga eða aka hring eftir
hring um miðbæinn í leit að fjöri: „Ég
minnist þess þegar við vinkonurnar sótt-
um Hallærisplanið stíft hér á árum áður.
Þá átti ég bflgræjur sem voru örugglega
helmingi dýrari en bílinn minn. Ég er al-
veg hissa að þeim hafi ekki verið stolið
úr bflnum. Við keyrðum ævinlega niður í
bæ um helgar með galopna glugga og
tónlistina í botni og ærðum alla nær-
stadda. Við vorum stundum reknar af
Hallærisplaninu af löggunni því bílinn
var farinn að menga svo umhverfi sitt.
Slíkir bflar væru teknir úr umferð í dag.“
Hún er nýbúinn að skipta um bfl en
það var vegna litsins á þeim gamla sem
henni líkaði aldrei. Hann var grásanser-
aður. I dag ekur hún um á glænýjum
Colt, dökkbláum að lit. Hann stóð glans-
andi fyrir framan íbúðina hennar sem er
í nýrri en lítilli blokk. Eini karlmaðurinn
sem býr í þeirri blokk er einnig tónlistar-
maður. Hann er veitingamaður á Tveim-
ur vinum og söngvari í hljómsveitinni Is-
landsvinunum. Allir aðrir sem þar búa er
makalausar konur, ungar sem aldnar.
Næsta stóra verkefni Siggu Beinteins
nálgast óðfluga en það er auðvitað Júr-
óvisjónkeppnin sem haldin verður í Mal-
mö í Svíþjóð 9. maí: „Það verður erfitt
að standa undir fjórða sætinu. Nú ætlast
fólk til meira af manni en áður. Við ætl-
um auðvitað að reyna gera þetta eins vel
og hægt er og höfum fengið til liðs við
okkur enskan útsetjara sem tekur að sér
að lagfæra lagið, útsetja það og stjórna
því í keppninni. Hann kemur til með að
hraða laginu og þar af leiðandi þarf að
hanna nýtt myndband. Við þurfum því
að hafa hraðann á.“
Það verður nóg að gera hjá henni
næstu daganna því auk þessa er hún á
fullu í plötuupptökum með Stjórninni
sem tekið hefur stakkaskiptum og fengið
reyndari liðsmenn í sínar raðir þá Friðrik
Karlsson og Jóhann Asmundsson úr
Mezzoforte og Halldór Hauksson sem er
trommuleikari að norðan. „Við vildum
fá eldri og reyndari tónlistarmenn til liðs
við okkur sem væru til í að leggja mikið
á sig og skilja að þetta er ekkert nema
vinna og aftur vinna ef maður ætlar að
ná árangri. Við stefnum hátt,“ segir hún
ákveðin í að ná árangri fyrir utan land-
steinanna enda verður varla hærra kom-
ist á Islandi. En hvernig hafa tónlistar-
menn það hér á Islandi? Hún segist ekki
þurfa kvarta á meðan nóg sé að gera:
„Venjulegur meðaltónlistarmaður hefur
hins vegar ekki mikið meira en verka-
mannalaun á mánuði. Sé maður þekkt
andlit fær maður ýmis auglýsingatilboð
en ég vil alls ekki leika né syngja í of
mörgum auglýsingum. Þá fær fólk leið á
manni.“
Hljómsveit Sigríðar, Stjórnin, mun
verða baksviðs í Malmö og kemur Grét-
ar Örvarsson til með að verða meira inn
á sviðinu en í upphaflegu útgáfunni. Nú
vita þau Grétar að hverju þau ganga og
ætla þau því að vera duglegri við að
koma sér á framfæri en síðast. Hún telur
þarna þurfi að fara fram svipuð kynning
og Friðrik Þór var með þegar hann
kynnti Börn náttúrunnar dómnefndar-
mönnum vegna Óskarsverðlaunaafhend-
ingarinnar. „Maður þarf að reyna að fá
sem mesta athygli alls staðar frá.“ Og
hún laumaði því að mér að spákona ein
hefði sagt við sig að hún og Sigrún Eva
Ármannsdóttir, sem sumir hafa viljað
líkja við hina norsku Júróvisjón sigur-
vegara Bobbysoks, ættu eftir að komast
ofar en í fjórða sætið. Sigga Beinteins
trúir nefnilega á forlögin en mátulega:
„Það er ótrúlega margt sem þessi spá-
kona sagði við mig sem nú er að koma
fram. Ég trúi ekki mikið á spádóma en
þessi hefur verið ansi nösk.“ Það væri
gaman ef Júróvisjón spádómurinn rætt-
ist.B
HEIMSMYND 93