Heimsmynd - 01.06.1992, Síða 86

Mún er móðir átta ára stúlku sem í þrjú ár var mis-
notuð kynferðislega af karlmanni nákomnum fjöl-
skyldunni. Þar til fyrir röskum þremur mánuðum
bar dóttir hennar harm sinn í hljóði. Eftir að upp
komst hefur hún með hjálp foreldra sinna hafið
glímuna við draug fortíðarinnar en hún getur ver-
ið löng og ströng. Móðirin er tilbúin að segja sögu
dóttur sinnar í von um að það megi opna augu
einhverra fyrir þeirri andlegu og líkamlegu niður-
lægingu sem þau börn sem verða fyrir kynferðis-
legri misnotkun verða að þola. Hún vill hins vegar
ekki að nafn hennar komi fram af ótta við að það
kunni að skaða dótturina og
auka enn á vanlíðan hennar.
Við mælum okkur mót á ró-
legu kaffihúsi í borginni. Móð-
irin er hávaxin og grönn,
klædd í svart pils og gulan
jakka. Hún virðist hvorki
hrædd né buguð og það er létt
yfir henni þegar við spjöllum
um daginn og veginn og sum-
arið sem er á næst leyti. Þegar
við erum sestar og hún farin
að rekja hörmungar dóttur
sinnar hrynur brynja léttleika
og kátínu og á móti mér situr
móðir sem berst við hlið átta
ára dóttur sinnar. Reiðin ólgar
undir niðri, reiðin í garð þessa
manns sem hún treysti og áleit
náinn vin en notfærði sér varn-
arleysi og æsku dóttur hennar
til að fullnægja kynórum sín-
um. Henni finnst það fyllilega
réttlætanlegt að nafn hans
komi fram, því hún segir hann
hættulegan öðrum börnum, en
kýs að gera það ekki af tillits-
semi við syni hans og konu,
sem eru náin skyldmenni dótt-
ur hennar.
„Dóttur minni líður mjög illa.
Hún fær martraðir og stundum
þorir hún ekki að opna augun <
á morgnana af því að hún er'Sj
svo hrædd um að einhver hafi i
gleymt að læsa og að hann hafi s
komist inn. Hún á það til þeg-1
ar hún er komin upp í rúm á =
„Hún íœr martraðir og
stundum þorir hún
ekki að opna augun á
morgnana ai því að
hún er svo hrœdd um
að einhver haíi
gleymt að lœsa og að
hann hati komist inn. “
kvöldin, búin að bursta tennurnar og fara með bænirnar, að
fara fram til að athuga hvort hurðin sé ekki örugglega læst.
Það er sorglegra en orð fá lýst að þurfa að horfa upp á barnið
sitt svona þjakað af hræðslu. Ég held að þetta sé mesta áfall
sem maður getur orðið fyrir í lífinu sem móðir, þó hef ég lent í
ýmsu. Ég þurfti til dæmis að fara með son minn til London í
mjög alvarlega hjartaaðgerð. Ég vissi ekki hvort hann myndi
lifa eða deyja eða hvort hann yrði eðlilegur á eftir en það var
samt ekkert miðað við að þurfa að horfast í augu við að barn-
ið manns hafi þurft að upplifa svona hrylling og kúgun árum
saman án þess að maður vissi af því eða gæti eitthvað gert til
hjálpar.“ Þegar hún lýsir raunum dóttur sinnar sést hvernig
reiðin hefur búið um sig innra
með henni. Augun neista þeg-
ar hún talar um hann, en hún
virðist búa yfir ótrúlegu bar-
áttuþreki og er ákveðin í að
berjast við hlið dóttur sinnar
þar til hún hefur komist yfir og
lært að lifa með því sem gerð-
ist. „Næturnar eru erfiðastar,
það var oftast að næturlagi
sem hann leitaði á hana þegar
hún var í pössun á heimili
hans. Hann beið þangað til
börnin voru sofnuð, strákarnir
þeirra tveir, dóttir mín og
bróðir hennar, sem sváfu öll
fjögur í sama herbergi. Þá
læddist hann inn, tók hana úr
og fór að eiga við hana.“ Það
kemur sennilega mörgum á
óvart hversu kynferðisleg mis-
notkun barna getur farið leynt
og er ekki nauðsynlega eitt-
hvað sem á sér stað í skjóli
nætur. „Það sem dóttur minni
þótti verst var þegar hann mis-
notaði hana fyrir framan hina
krakkana án þess að nokkur
tæki eftir því. Þau frændsyst-
kinin voru öll að lita við borð
og hann tók sér stöðu fyrir aft-
an hana beygði sig yfir hana
þannig að strákarnir sáu ekki
og setti tunguna upp í hana. Á
slíkum stundum upplifði hún
varnarleysi sitt algjört. Þarna
sátu allir saman en samt gat
hann gert það sem hann vildi
86 HEIMSMYND