Morgunblaðið - 19.10.2019, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. OKTÓBER 2019
✝ Guðfinna Stef-ánsdóttir
fæddist 8. júní
1923 í Skuld í
Vestmannaeyjum
og ólst þar upp.
Hún lést á Dvalar-
heimilinu Hraun-
búðum 10. október
2019.
Foreldrar henn-
ar voru Stefán
Björnsson, f. 16.
júlí 1878, d. 10. mars 1957, og
Margrét Jónsdóttir kona hans,
f. 4. nóvember 1885 d. 29. sept-
ember 1980. Systkini Guðfinnu
sem upp komust voru Guðrún,
Guðríður Eygló og Kolbeinn.
Eiginmaður hennar er Egill
Egilsson. Þau eiga þrjá syni,
Hugin Magnús, Jóhannes og
Davíð. 3) Tómas, f. 1956,
kvæntur Fanneyju Björk Ás-
björnsdóttur. Börn þeirra eru
Tinna, Thelma Ýr, Tanja og
Tómas Orri. 4) Stefán Haukur,
f. 1959, kvæntur Halldóru M.
Hermannsdóttur. Börn þeirra
Agnes, Einar Hrafn og Stef-
anía. 5) Ingunn Lísa, f. 1961.
Eiginmaður hennar var Valtýr
Þór Valtýsson, d. 2002. Börn
þeirra eru Valur, Erna og Ar-
on. Sambýlismaður Ingunnar
er Sveinbjörn Guðmundsson. 6)
Iðunn Dísa, f. 1961. Eigin-
maður Ágúst Einarsson. Börn
þeirra eru Minna Björk og
Birkir. Barnabarnabörnin eru
orðin 32.
Útför Guðfinnu verður gerð
frá Landakirkju í Vestmanna-
eyjum í dag, 19. október 2019,
og hefst athöfnin kl. 13.
Þau eru öll látin.
Eiginmaður
Guðfinnu var Jó-
hannes Tómasson,
f. 13. mars 1921, d.
18. júlí 2016.
Heimili þeirra stóð
alla tíð í Fífilgötu
8 í Vestmanna-
eyjum þar til þau
fluttu að Dval-
arheimilinu Hraun-
búðum í desember
2014. Börn þeirra eru: 1) Mar-
grét Rósa, f. 1948. Eiginmaður
hennar er Gylfi Tryggvason.
Þau eiga þrjá syni, Daða Jó-
hannes, Kára Tryggva og
Gylfa Mar. 2) Erna, f. 1950.
Ung kynntist ég Guðfinnu
Stefánsdóttur, Minnu, í Portúgal
sumarið 1985. Það var mín gæfa.
Við náðum saman frá fyrstu
stundu. Í henni eignaðist ég góða
vinkonu, fyrirmynd og tengda-
móður.
Varla er hægt að nefna Minnu
án þess að nefna Jóhannes, mína
yndislegu tengdaforeldra á Fífil-
götu 8, eins samrýnd og þau voru.
Heimili Minnu og Jóhannesar,
Fífó, var þungamiðja stórfjöl-
skyldunnar og litla eldhúsið hjart-
að. Þær eru óteljandi samveru-
stundirnar við eldhúsborðið í
spjalli yfir kaffi í litríkum blóma-
bolla frá ömmu, með dýrindis flat-
kökum, kleinum og pönnukökum.
Eða málsverðirnir þar sem boðið
var upp á bestu kjötsúpu í heimi
eða fiskibollur að hætti hússins.
Fífó var umferðarmiðstöð fjöl-
skyldunnar, úr og í bæinn. Til og
frá Eyjum.
Börn, tengdabörn og barna-
börn sóttust eftir að koma við hjá
þeim. Alltaf pláss og alltaf ein-
hver að líta inn. Þröngt setið jú,
en alltaf pláss fyrir aukasæti.
Stóran hluta af ævi okkar höf-
um við búið erlendis. Fífó stóð
okkur alltaf opið og var fastur
punktur í tilveru okkar. Þar átt-
um við athvarf og börn okkar áttu
þar rætur.
Það var ávallt tilhlökkunarefni
að koma heim á Fífó. Og alltaf var
jafn notalegt að fá þau til okkar í
heimsókn, með þeirra þægilegu
nærveru. Þegar ég eignaðist son
minn í Sviss voru Minna og Jó-
hannes hjá okkur. Atlætið og um-
vefjandi stuðningurinn sem hún
sýndi mér fæ ég aldrei fullþakkað.
Minna fór í gegnum lífið í stó-
ískri ró. Hún var æðrulaus, hlý og
fordómalaus með einstaklega gott
geðslag. Skemmtileg, með leiftr-
andi húmor.
Minna kenndi mér og börnum
mínum svo margt bæði með orð-
um og atlæti. Og Jóhannes og
Minna með sínu einstaka og kær-
leiksríka sambandi voru fyrir-
mynd fyrir okkur öll. Þau eign-
uðust stóran hóp barna,
tengdabarna, barnabarna og
barnabarnabarna. Þau sáðu kær-
leik og uppskáru kærleik. Á ævi-
kvöldinu heima í Eyjum var hún
umvafin börnum sínum og
niðjum.
Ég vil þakka henni fyrir allt.
Ég þakka forsjóninni fyrir að hafa
séð til þess að ég kynntist þessari
einstöku konu. Með andláti Jó-
hannesar fyrir þremur árum og
nú Minnu er stærsta kafla í sögu
Fífilgötufjölskyldunnar lokið. Við
söknum þeirra og syrgjum. En
þau gáfu okkur ríkulegt veganesti
og hlýjar minningar sem lifa.
Halldóra Hermannsdóttir.
Amma Minna er fallin frá og
sameinuð afa Jodd sem hún sakn-
aði svo mikið í draumalandinu.
Amma Minna var og verður
ávallt fyrirmynd okkar á svo
mörgum sviðum. Alltumvefjandi
umhyggjusemin, hjálpsemin og
kærleikurinn einkenndi þessa
einstöku konu sem snerti okkur
barnabörnin með margvíslegum
hætti. Við eigum eftir að sakna
hennar sárt en um leið ylja okkur
við allar ánægjulegu minning-
arnar.
Handverkskonan: Þegar hún
sat löngum stundum í hæginda-
stólnum inni í stofu og prjónaði
lopapeysur eða heklaði bangsa,
teppi, dúkku- og barnaföt fyrir
litlu börnin.
Tónlistarkonan: Þegar hún
settist niður við píanóið og spilaði
af hjartans innlifun blaðlaust og
nótnalaust eins og hún hafði
kennt sér sjálf á barnsaldri.
Listakonan: Þegar hún gæddi
fjörusteinana lífi með litríkum og
fallegum málverkum og skapaði
heilu fjölskyldurnar sem hún
stillti upp hjá vinum og vanda-
mönnum án þeirra vitundar.
Bakarinn: Þegar hún setti
viskastykkið yfir hárið og bakaði
heimsins bestu flatkökur og
pönnukökur og leyfði öllum þeim
sem vildu gæða sér á kræsingun-
um að borða eins mikið og maginn
leyfði.
Dönskukennarinn: Þegar hún
las dönsku blöðin spjaldanna á
milli og hjálpaði okkur með
dönskuverkefnin í skólanum.
Dýravinurinn: Þegar hún fór
út á köldum vetrarmorgnum með
brauðmylsnu og annað góðgæti
sem hún hafði blandað saman og
gaf fuglunum með því að dreifa
um lóðina.
Skvísan: Þegar hún vildi alltaf
vera fin og sæt og hafði varalitinn
alltaf við höndina. Enga mynd
mátti taka nema búið væri að laga
sig til og ekki vildi hún hitta lækn-
inn, þegar hún þurfti eitt sinn að
leggjast inn á spítalann, án þess
að búið væri að setja lit á varirn-
ar.
Sundkonan: Þegar hún fór á
hverjum morgni í sund með afa og
í kjölfarið góðan bíltúr um Eyj-
una.
Súperamman: Þegar hún útbjó
hádegissnarl á Fífó og sendi
mann upp í rauða sófann á eftir til
að taka sér kríu áður en haldið var
aftur til vinnu. Best af öllu var þó
þegar hún breiddi teppi yfir til að
halda á manni hita.
Sú hjartagóða: Þegar hún
hvatti okkur til að fara í skálina
uppi á skenk og næla okkur í einn
sælgætismola.
Eiginkonan: Þegar hún gaf afa
alla þá ást og umhyggju sem hún
átti og sýndi okkur í verki mik-
ilvægi þess að rækta sambandið
við okkar nánustu og halda lífi í
ástareldinum sama á hvaða aldri
þú ert. Hún var sannarlega klett-
urinn í lífi afa sem okkar allra.
Nú kveðjum við þig elsku
amma, þú hefur markað líf okkar
sem og fjölda annarra. Sá sem
auðgar líf annarra hefur vissulega
lifað góðu og þýðingarmiklu lífi.
Minning þín mun lifa í hjarta
okkar og munum við deila öllum
skemmtilegu sögunum af þér með
börnum okkar.
Í okkar huga er eins og heimili
afa og ömmu á Fífó hafi verið
fyrrimynd bestu handrita um afa
og ömmur, þannig heimili langar
okkur einnig að skapa.
Takk fyrir samveruna, gleðina
og umhyggjuna.
Fyrir hönd barnabarna Minnu,
Jóhannes Egilsson.
Nú hafa orðið kynslóðaskipti í
ættinni. Guðfinna Stefánsdóttir,
Minna, eins og hún var jafnan
kölluð, var yngsta barn hjónanna
Margrétar og Stefáns í Skuld í
Vestmannaeyjum. Á slíkum vega-
mótum staldra menn við, gera sér
grein fyrir gangi lífsins og nálægð
dauðans, þakka genginni kynslóð
umhyggju og leiðsögn og minnast
þess er vel tókst.
Móðir mín kallaði yngstu syst-
ur sína Minnu, þar sem hún var
minnst, og festist þetta gælunafn
við hana. Svo sterkt var það að
hún var eina konan auk einnar
mágkonu minnar sem ég kallaði
gælunafni sínu.
Minna var góð frænka. Það
fékk ég að reyna þegar mér var
komið í fóstur til þeirra hjóna,
fjögurra ára gömlum, hálfgerðum
vandræðagrip vegna frekju og of-
stopa.
Ég notaði fyrsta tækifærið og
strauk, en komst ekki langt. Allt
leystist þetta og fór svo að ég undi
hag mínum vel. Dætur hennar
reyndust mér einnig vel og stjön-
uðu við þennan litla, hálfbrjálaða
frænda sinn, sem þótti undur
vænt um þær og virti systurnar
mikils.
Árið 1956 höfðu þau hjónin
keypt ný hljómtæki og var hægt
að hljóðrita samtöl við fólk. Minna
tók fyrsta viðtalið við mig og var
ég afar stoltur. Var það í fram-
haldi af því að ég missti tönn á
meðan ég var í fóstrinu og þótti
það stórmerkilegt.
Samskipti fjölskyldunnar voru
mikil enda stóð vinfengið á traust-
um grunni. Jóhannes Tómasson,
eiginmaður Minnu, var einnig
mjög barngóður og löðuðust börn
ekki síður að honum.
Þegar á leið ævina fækkaði
ferðum til Vestmannaeyja og
samskiptin urðu þar af leiðandi
minni. En gott var að vita af móð-
ursystur minni þar og samheld-
inni fjölskyldu hennar.
Við hjónin þökkum liðnar
stundir og biðjum Minnu blessun-
ar á því sviði er hún flýgur nú um.
Arnþór Helgason.
Örlög og skapanornir vefa und-
arlega þræði fyrir mannfólkið.
Það var ungur maður, sem flutti
að lokum að heiman, þegar hann
flutti í annan bæ, eignaðist þar
allt í einu ekki minna en þrjár fjöl-
skyldur og tvíburadætur manns-
ins, sem fæddust snemma í nýju
vistinni, eignuðust þrjár auka-
ömmur og tvo aukaafa.
Nú kveður ein amman og kona
sem gekk mér sem næst í móð-
urstað.
Guðfinna Stefánsdóttir var hlý
kona og hjartahrein. Allt hennar
líf var bjart og fallegt. Hún var
stoð og stytta mannsins síns, sem
hét hjá henni Diddi minn en hjá
öðrum Jodd eða Jóhannes í bank-
anum eða í Höfn. Sjálf varð hún
rödd Útvegsbankans í Vest-
mannaeyjum á morgnana.
Væntumþykju hennar fyrir
börnum og tengdabörnum þarf
ekki að útskýra fyrir þeim er
nærri standa. Við áttum mikla
samstöðu í tvíburauppeldinu.
Ekkert barnanna flutti al-
mennilega til Reykjavíkur en tvö
hafa dvalið langdvölum erlendis.
Því var óþarfi að fara til Reykja-
víkur, nema ef vera skyldi til að
fara til Keflavíkur á leið til Lúx,
Genf eða Brussel.
Guðfinna sagði aldrei mikið, en
það sást á henni hvað hún hugs-
aði. Hún bar harma fjölskyldunn-
ar í hljóði og tók gleðina einnig
hljóðlátt. Minna og Jodd voru
samrýnd hjón. Það sást best þeg-
ar þau sváfu í sjónvarpsstólunum
sínum.
Ég og fjölskylda mín erum for-
sjóninni þakklát fyrir að hafa átt
kynnin við Guðfinnu og Jóhannes
í full fjörutíu ár. Eftir situr minn-
ing, sem verður okkur til gleði og
lífsfyllingar.
Hugur minn er hjá börnum
hennar Guðfinnu og Jóhannesar
og fjölskyldum þeirra.
Góðu lífi er lokið en eftir lifir
minningin um Guðfinnu Stefáns-
dóttur, hana Minnu. Verði minn-
ing hennar Guði falin.
Megi Guðfinna Stefánsdóttir
heiðrast í vitund þinni.
Vilhjálmur Bjarnason.
Nú í dag er borin til grafar
mikil sómakona, Minna í Skuld,
sem ég var svo lánsöm að kynnast
í gegnum vinkonu mína Möggu
Rósu.
Við bjuggum í Lúxemborg og
voru hjónin Minna og Diddi oft í
heimsókn hjá Möggu og Gylfa í
gegnum árin, sem eru orðin æði
mörg.
Alltaf var Minna jafn falleg, ut-
an sem innan, og aldrei féll henni
verk úr hendi, alltaf að prjóna eða
hekla. Róleg og yfirveguð kenndi
hún mér að lykkja fyrir löngu
sem ég hef aldrei gleymt, rómur
hennar kemur í huga mér er ég
hugsa til þeirra ánægjustunda
sem við áttum saman.
Okkur hjónum lánaðist að
heimsækja heiðurshjónin á Fífil-
götu einu sinni og var okkur tekið
með kostum og kynjum.
Mikið var gaman að koma og
skoða eyjuna sem ég hafði heyrt
svo mikið talað um í gegnum tíð-
ina.
Elsku Magga mín, Erna,
Tommi, Stebbi, Iðunn og Ingunn,
með sorg og gleði í hjarta votta
ég ykkur öllum samúð en ég veit
að þið eigið margar góðar minn-
ingar sem lifa í hjörtum okkar
allra.
Takk fyrir allt,
Matthildur (Matta).
Guðfinna
Stefánsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Í dag kveðjum við Minnu
tengdamóður mína. Með
þakklæti í huga minnist ég
hennar og okkar einlægu
vináttu. Hún tók mér vel frá
fyrstu kynnum. Ég var eins
og eitt af hennar börnum en
við vorum líka meira en
tengdadóttir og tengda-
mamma, við vorum vin-
konur. Við áttum einlægt tal
saman um það sem á okkar
daga hafði drifið. Hún sagði
mér frá reynslu sinni og
hlustaði á mína. Við eigum
öll eftir að sakna þín elsku
Minna mín. Takk fyrir allt.
Fanney Björk
Ásbjörnsdóttir.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær móðir okkar, amma og langamma,
ERNA RUTH KONRÁÐSDÓTTIR,
Reykjavík,
lést á Hjúkrunar- og dvalarheimilinu
Barmahlíð þriðjudaginn 15. október.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu
fimmtudaginn 24. október klukkan 11.
Rakel Sigurgeirsdóttir
Þórir Sigurgeirsson
Sturla Sigurgeirsson
Konráð Jón Sigurgeirsson
Telma Eir Aðalsteinsdóttir Tinna Eik Rakelardóttir
Sunna Rut Óskardóttir Þórisdóttir
Sigurgeir Bjartur Þórisson Heiðdís Árný Þórisdóttir
og barnabarnabörn
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi,
langafi og langalangafi,
HJÁLMAR SIGMARSSON,
Hólkoti,
Unadal,
lést sunnudaginn 13. október á
Heilbrigðisstofnun Norðurlands á
Sauðárkróki. Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju
laugardaginn 26. október klukkan 13. Hann verður jarðsettur á
Hofi á Höfðaströnd. Blóm og kransar eru vinsamlegast
afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er bent á
Heilbrigðisstofnun Norðurlands á Sauðárkróki.
Steinunn Hjálmarsdóttir Hafsteinn Ragnarsson
Kristjana S. Hjálmarsdóttir Valdimar H. Birgisson
Guðmundur U.D. Hjálmars. Erla Sigurðardóttir
Halldór Ingólfur Hjálmarsson Hulda Gísladóttir
Ingibjörg Ásta Hjálmarsd. Sigurður Þorleifsson
Guðrún Hjálmdís Hjálmarsd. Grétar Jakobsson
Jakobína Helga Hjálmarsd. Þórarinn Þórðarson
Guðfinna Hulda Hjálmarsd. Steen Johansson
Haraldur Árni Hjálmarsson María Pétursdóttir
Hjálmar Höskuldur Hjálmars. Linda Friðriksdóttir
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn
Okkar ástkæra
GUÐBJÖRG GÍSLADÓTTIR,
Miðtúni 12, Selfossi,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Ljósheimum
á Selfossi þriðjudaginn 8. október.
Jarðsungið verður frá Selfosskirkju
fimmtudaginn 24. október klukkan 14.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Vinafélag Foss- og Ljósheima.
Gísli Skúlason Elísabet Valtýsdóttir
Skúli Gíslason
Hákon Gíslason
Kári Hrafn Kjartansson Guðrún Valdimarsdóttir
Berglind Emilía, Adríana Andrá, Arnhildur,
Oddný og Bergur Einir
Móðir mín, tengdamóðir okkar og systir,
SIGURRÓS EYJÓLFSDÓTTIR,
lést á Droplaugarstöðum þriðjudaginn
15. október.
Viðar Gunngeirsson Halla Guðmundsdóttir
Friðrik Björnsson
Sigríður Eyjólfsdóttir
og fjölskylda hinnar látnu