Morgunblaðið - 19.10.2019, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. OKTÓBER 2019
Kær vinur burt
kallaður. Söknuður,
eftirsjá – hugur
reikar. Slíkum dap-
urlegum kringumstæðum stendur
maður frammi fyrir í auknum
mæli með hækkandi aldri.
Við Elli sáumst fyrst veturinn
1960-1961 þegar kærustur okkar,
og síðar eiginkonur, Valgerður
Anna, Bíbí hans Ella, og Þuríður
Anna, hún Þurý mín, stunduðu af-
ar hagnýtt nám í Húsmæðraskól-
anum á Varmalandi og voru sam-
an í herbergi með tveimur öðrum
skólasystrum.
Ekki kynntist ég Ella mikið á
þessum tíma, en talsvert löngu
síðar lágu leiðir saman á badmin-
tonvöllum nokkurra íþróttahúsa.
Sá góði tími stóð yfir í nokkra ára-
tugi og til varð einlæg vinátta,
sem aldrei bar skugga á, og ég er
afar þakklátur fyrir. Þessum vel
mönnuðu badmintonhópum, sem
eins og gengur tóku einhverjum
breytingum í áranna rás, fylgdu
skemmtileg samskipti svo sem
sögustundir í búningsherbergjum
og gufuklefum. Utan vallar gagn-
kvæmar heimsóknir, og minnist
ég sérstaklega árlegra þorra-
blóta, lengi vel.
Elli vinur minn var ekki æs-
ingamaður þótt skaplaus væri
hann ekki. Minnist ég í því sam-
bandi margra klaufabolta minna á
vellinum sem hann sem samherji
gerði aldrei athugasemdir við.
Allt svona skiptir máli þegar
menn eru fyrst og fremst að iðka
íþróttir fyrir sjálfa sig og sigur
ekki forgangsatriði. Þetta var
greinilega lífsstefna hans, gamla
keppnismannsins úr Val, sem ef
ég man rétt var formaður knatt-
spyrnudeildar félagsins árið 1968
þegar liði hans tókst að ná jafn-
tefli við Benfica. Þá yfirgaf maður
Laugardalsvöllinn eins og þar
hefði unnist stórsigur. Minn mað-
ur auðvitað yfir sig stoltur og
ánægður, og mátti vera það.
Þegar ég heimsótti Ella síðast
á Sóltún hafði allmikið af honum
dregið, þótt í mínum huga væri
það ekki inni í myndinni að ég
væri að kveðja hann hinsta sinni.
Við Þurý sendum Önnu, eins og
Valgerður Anna var ávallt nefnd á
Varmalandi, innilegar sam-
hryggðarkveðjur, svo og fjöl-
skyldunni allri. Minning Elíasar
Hergeirssonar er birtu vafin –
góður drengur hefur kvatt.
Óli H. Þórðarson.
Kveðja frá Knattspyrnu-
félaginu Val
Elías Hergeirsson var Knatt-
spyrnufélaginu Val dýrmætur.
„Gullklumpur félagsins“ eins og
Pétur Sveinbjarnarson, formaður
Vals á sínum tíma, tók réttilega til
orða. Hann sagði enn fremur:
„Nokkrir menn stóðu við hlið mér
eins og björg. Þetta voru menn
sem haggast aldrei.“ Þannig mun-
um við öll Ella Hergeirs, eina af
styrkustu stoðum félagsins, hvers
manns hugljúfi og með Valshjarta
úr gulli.
Sjálfur kynntist ég Elíasi þegar
ég gekk í Val árið 1979. Einstakt
ljúfmenni sem hafði enga þörf fyr-
ir athygli en lét verkin tala. Í 100
ára sögu Vals, bókinni Áfram
hærra, blasir fyrirsögnin við:
„Tryggðatröllið Elías Hergeirs-
son“. Það eru orð að sönnu.
Elías byrjaði að sparka bolta á
Framnesvellinum en hann gekk í
Val og hóf knattspyrnuferilinn í 4.
flokki, 13 ára gamall, varð þríveg-
is Íslandsmeistari í yngri flokkun-
um og var fyrst valinn í meistara-
flokk árið 1956, aðeins 18 ára
Elías Hergeirsson
✝ Elías Her-geirsson fædd-
ist 19. janúar 1938.
Hann lést 7. októ-
ber 2019.
Elías var jarð-
sunginn 16. októ-
ber 2019.
gamall. Það ár varð
hann Íslandsmeist-
ari með liðinu. Hann
lék sem framvörður,
„vinstri-half“, og
ávallt í peysu nr. 6.
Keppnisleikirnir
með meistaraflokki á
árunum 1956-’62
urðu 100 talsins en
Elías lagði skóna á
hilluna 26 ára. Þá
tóku félagsmálin og
þjónusta við Val yfir. Á tímabili
þjálfaði hann yngri flokka félags-
ins, m.a. Hemma okkar Gunn í 5.
flokki og átta árum síðar urðu þeir
saman Reykjavíkurmeistarar.
Elli Hergeirs var í fyrsta ung-
lingaráði Vals árið 1958, í fyrstu
stjórn knattspyrnudeildar Vals
1959 og formaður knattspyrnu-
deildar 1966 til 1969, árin sem
meistaraflokkur blómstraði og
var nánast áskrifandi að Íslands-
meistaratitlinum. Flestir Íslend-
ingar muna eftir leiknum gegn
Benfica 1968 en fyrir þann leik
var í mörgu að snúast hjá Elíasi
og stjórninni. „Það var svo mikil
ásókn í miða á leikinn að við feng-
um að setja stóla á hlaupabraut-
ina,“ sagði formaðurinn í viðtali.
Elías sat í aðalstjórn Vals í fjöl-
mörg ár, í stjórn Knattspyrnuráðs
Reykjavíkur í átta ár fyrir hönd
félagsins og var í stjórn KSÍ í ára-
tug. Þá var hann gjaldkeri KSÍ í
átta ár. Eftir keppnisferilinn tók
hann dómarapróf en dæmdi lítið
vegna anna við stjórnarstörf fyrir
Val en tók fram flautuna þegar
dómarahallæri ríkti hjá félaginu.
Elías vildi aldrei taka að sér for-
mennsku í Val þótt til hans væri
leitað því hann sagðist nýtast bet-
ur í öðrum störfum á Hlíðarenda.
Hann var m.a. í bygginganefnd
um nýja íþróttahúsið sem var árið
vígt 19. september 1987.
Elías sat í fyrstu stjórn Vals-
manna hf. og hann var fenginn til
að lesa yfir 100 ára sögu Vals áður
en bókin fór í prentun. Fáir voru
bónbetri en Elli Hergeirs. Árið
2010 var hann spurður um þró-
unina í Val og svarið lét ekki á sér
standa: „Lið vinnur sjaldnast titla
í meistaraflokki nema kjarninn sé
uppaldir leikmenn. Ástríðufullir
þjálfarar samhliða öflugu fé-
lagsstarfi er lykillinn að árangri.“
Við í Val söknum Ella Her-
geirs. Hann var ein af grunnstoð-
um félagsins og naut þess að
koma á leiki á Hlíðarenda. Hann
lét lítið fyrir sér fara en augnaráð-
ið, brosið og viðmótið sögðu meira
en þúsund orð. Þakkir eru færðar
þessum heiðursmanni sem allir
vildu umvefja kærleika og hlýju af
því hann endurspeglaði hvort
tveggja. Um leið og við kveðjum
„tryggðartröllið“ vottum við Val-
gerði Önnu, börnum hans, afa-
börnum, vinum og ættingjum
okkar dýpstu samúð. Afkomend-
ur Elíasar bera honum fagurt
vitni.
F.h. Knattspyrnufélagsins
Vals,
Þorgrímur Þráinsson.
Kveðja frá Knattspyrnu
sambandi Íslands
Fótboltinn á Íslandi á sínar
hetjur, bæði innan vallar og ekki
síst utan hans. Elías Hergeirsson
eða Elli Hergeirs, eins og hann
var gjarnan kallaður, var einn af
þessum hetjum sem báru uppi
starfið í íslenskum fótbolta til svo
margra ára. Elli byrjaði sem leik-
maður með Val bæði í yngri flokk-
um og í meistaraflokki þar sem
hann varð m.a. Íslandsmeistari
árið 1956.
Eftir að fótboltaferlinum lauk
gerðist hann stjórnarmaður í Val
og var m.a. formaður knatt-
spyrnudeildar um fjögurra ára
skeið. Einnig sat hann í stjórn
Knattspyrnuráðs Reykjavíkur áð-
ur en hann tók sæti í stjórn KSÍ
árin 1987-1999, lengst af sem
gjaldkeri.
Það var alltaf hægt að reiða sig
á Ella til hinna ýmsu starfa hvort
sem það var sem stjórnarmaður
eða grípa í flautuna þegar vantaði
dómara í yngri flokkunum. Elli
stökk þá til og reddaði hlutunum.
Hann var með eindæmum bón-
góður og alltaf boðinn og búinn til
starfa og gaf mikið af sér. Elli var
ljúfur og hlýr maður sem auðvelt
var að þykja vænt um og við mun-
um sakna hans nú þegar hann
kveður okkur eftir erfið veikindi
síðustu ára.
Elli skilaði góðu ævistarfi og
vann hjá Vélsmiðjunni Héðni nán-
ast allan sinn starfsferil, lengst af
sem yfirbókari. Hann kom einnig
víða við í félagsstörfum sínum eins
og áður er getið. Fyrir þessi störf
hlaut hann m.a. silfur- og gull-
merki KSÍ ásamt heiðurskrossi
ÍSÍ. Hann var þó fyrst og fremst
fjölskyldumaður og hefur fjöl-
skyldan fetað í hans fótspor og
hafa m.a. dætur hans, Margrét og
Ragnheiður, starfað í áratugi hjá
knattspyrnusambandinu.
Við öll hér á KSÍ og knatt-
spyrnuhreyfingin í heild sinni
þökkum á þessari stundu Ella fyr-
ir sitt mikla og góða starf fyrir fót-
boltann í landinu.
Það sem eftir stendur nú er
minningin um góðan mann, félaga
og vin sem við kveðjum með sökn-
uði og virðingu.
Ég vil votta Valgerði Önnu,
eiginkonu Elíasar, og börnum
þeirra Hergeiri, Margréti, Ragn-
heiði og Jónasi, barnabörnum og
ástvinum hans öllum okkar inni-
legustu samúð.
Blessuð sé minning Ella Her-
geirs.
Guðni Bergsson,
formaður KSÍ.
„Elli er kominn,“ kallaði
mamma og þeir sem voru heima í
bragganum þetta síðdegi vissu
hvað klukkan sló. Ég þeytti
íþróttafötunum og fótbolta-
skónum niður í tösku og hentist út
fullur eftirvæntingar. Elías var
engin gunga. Hann þorði að
ganga í gegnum braggahverfið í
Camp Knox og mæta kjaftforum
gaurum. Þar var ekkert að óttast.
Hann kom við hjá mér eins og oft
áður og við urðum samferða á fót-
boltaæfingu hjá 4. flokki í Val. Við
gengum og skokkuðum upp
Hofsvallagötu og hlupum við fót
eftir Hringbrautinni sem leið lá
austur á Hlíðarenda. Þegar við
komum á æfingu höfðum við þeg-
ar skokkað 4-5 kílómetra! Það jók
úthaldið.
Foreldrar okkar höfðu oft nefnt
það við okkur systkin að góður
vinur væri dýrmætari en auður og
gull. Við hugsuðum kannski ekki
svo oft um það í hita og þunga
dagsins en fengum svo sannarlega
að reyna það á eigin skinni þegar
árin liðu.
Elías var einn af þessum góðu
og traustu vinum, heilsteyptur,
hlýr, ákafur og rólegur í senn og
skemmtilegur. Það var unun að
horfa á hann í leik. Hann gafst
aldrei upp, hélt alltaf áfram þang-
að til leik var lokið. Og minning-
arnar með góðum dreng hrannast
upp: Allar æfingarnar með ís-
lenskum og erlendum þjálfurum,
allar keppnisferðirnar norður á
Akureyri, Sauðárkrók og Siglu-
fjörð, fótboltaleikir á Framnes-
vegsvellinum með KR-ingum, vin-
um okkar, ævintýravika í
Vatnaskógi, haustmótin, Reykja-
víkurmótin, Íslandsmótin – já, fé-
lagslífið var í fullum gangi á þess-
um árum og það var gott að eiga
góða að eins og Frímann Helga-
son, Grímar Jónsson í Varmá, Pál
Guðnason æskulýðsleiðtoga og
Úlfar Þórðarson lækni. Ég man
sérstaklega eftir spennandi úr-
slitaleiknum 1951 þegar við rétt
töpuðum fyrir Þrótti – en fögnuð-
um þeim svo vel að loknum leik því
að meðal þeirra áttum við margan
góðan félaga sem áttu heima í ná-
grenni við okkur í Vesturbænum.
Og nú á Þróttur 70 ára afmæli!
Félagslífið og vináttuböndin
urðu okkur meira virði en við
gerðum okkur grein fyrir í þrótt-
mikilli æsku okkar og eldmóði
bernskunnar. Minningarnar um
Elías urðu sífellt fleiri eftir því
sem við uxum úr grasi. Hann var
hlýr og traustur, einlægur og
hreinskiptinn. Ég hafði eignast
góðan vin.
Ég horfi um öxl og þakka ein-
læga og eftirminnilega samfylgd
um leið og ég votta fjölskyldu hans
og ástvinum einlæga samúð mína.
Þórir S. Guðbergsson.
Sigurfinna móð-
ursystir mín hefur
fengið hvíldina,
enda orðin slitin
eftir langan vinnu-
dag. Það verður væntanlega vel
tekið á móti henni af þeim
sómamönnum Sveini og Valtý.
Finna, eins og hún var kölluð,
var hörkudugleg, ósérhlífin og
settist iðulega á aftari bekk til
að hleypa hinum að og skyggja
ekki á, ekkert fyrir að trana sér
fram. Undir alvarlegum svip
var mikil hlýja og stutt í glens-
ið. Finnu var umhugað um sitt
fólk og sannur dýravinur. Þann-
ig er minningin um Finnu
frænku.
Hún var elst af fjórum systk-
inum, næst kom Kristjón, svo
Lára og yngst var Una, mamma
mín. Mikill var systrakær-
Sigurfinna
Pálmarsdóttir
✝ SigurfinnaPálmarsdóttir
fæddist 16. ágúst
1925. Hún lést 1.
október 2019. Útför
hennar fór fram 11.
október 2019.
leikurinn og stóðu
þær vaktina yfir
bróður sínum þeg-
ar annarra naut
ekki við.
Ég hef alltaf
hugsað með hlýju
til Finnu frænku
því hún bjó til
dásamlegar minn-
ingar með því að
leyfa níu ára borg-
arbarninu að dvelja
í sveitinni í heila viku þótt hún
hafi haft í nógu að snúast með
fimm börn og stórt bú.
Seinni árin þegar við kíktum
í heimsókn til Finnu austur í
Unhól sögðumst við koma við i
bakaríi á leiðinni en samt var
ekki bara heitt á könnunni held-
ur búið að bera fram heljarinn-
ar býsn af góðgæti þótt Finna
væri vart göngufær.
Síðustu misseri hafa verið
Finnu erfið en hún tók öllu af
æðruleysi með góða skapið að
vopni.
Megi minningin um Finnu
frænku lifa.
Sigríður Guðmundsdóttir.
Ég vil hér með
nokkrum orðum og
miklu þakklæti í
huga minnast ynd-
islegrar konu sem faðmaði
breitt, fyrir utan sína stóru fjöl-
skyldu. Ég kynntist Pöllu og
Sveini þegar Jóhanna dóttir
þeirra og ég urðum bestu vin-
konur meðan við vorum nemend-
ur í gagnfræðaskóla Garða-
bæjar. Þau voru ófá skiptin sem
ég gisti hjá þeim, og við stelp-
urnar nutum þess að fá kakó og
meðlæti um morguninn áður en
við fórum í skólann. Gestrisni
þeirra og hlýja gagntók mann.
Þegar ég svo fluttist til Dan-
merkur komum við fjölskyldan
oft í heimsókn til Íslands á jólum
og í sumarfríum. Þá heimsóttum
við Pöllu og nutum góðs af gest-
risni hennar, ljúffengum kökum
og góðum mat. Og þegar við
kvöddum eftir yndislega sam-
veru fengum við nesti með, með-
al annars hennar frábæru flat-
kökur og lifrarpylsu. Palla var
dugleg hannyrðakona og lék allt
í höndum hennar.
Það var svo fjörugt og
skemmtilegt að vera með Pöllu,
Pálhanna Þuríður
Magnúsdóttir
✝ Pálhanna Þur-íður Magnús-
dóttir fæddist 16.
febrúar 1928. Hún
lést 6. ágúst 2019.
Útför hennar fór
fram 15. ágúst
2019.
við náðum svo vel
saman. Ég minnist
sérstaklega ferðar í
Bjarkalund þar sem
við sungum alla leið
meðan við sátum á
kössum aftan í
Landróvernum sem
pabbi keyrði. Þetta
var yndisleg ferð í
alla staði og Inga á
Hótel Bjarkalundi
tók svo vel á móti
okkur. Það sem einkenndi Pöllu
mest í sínu starfi á vinnumark-
aðnum var einstök samvisku-
semi, vinnusemi og orka. Þeir
voru lánsamir sem höfðu hana
sem starfsmann. Hún var í ess-
inu sínu þegar fjölskyldan var
samankomin og ljómaði eins og
sól þegar talið barst að barna-
börnunum og langömmubörnun-
um. Samt var alltaf pláss fyrir
vini og vandamenn eins og mig
og mína fjölskyldu. Við munum
varðveita minninguna um þessa
elskulegu heiðurskonu í hjörtum
okkar. Blessuð sé minning henn-
ar. Ég vil kveðja kæra vinkonu
með þessu litla ljóði eftir móður
mína. Elsku Jóhanna mín, sam-
úðar kveðja til þín og allrar fjöl-
skyldunnar.
Signdu mig sól og sendu geisla þína
mín sár að græða og veit mér hugarfró,
Drottning allsherjar dásamlega bjarta
dýrð sé þér móðir lífs um jarðarból.
Anna Soffía Daníelsdóttir
og fjölskylda, Danmörku.
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Guðmundur Baldvinsson,
umsjón útfara
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför okkar ástkæru eiginkonu,
mömmu og systur,
INGIBJARGAR SIGMUNDSDÓTTUR,
Öldugötu 13, Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til allra sem komu að
hjúkrun hennar og umönnun.
Albert H.N. Valdimarsson
Óskar Bergmann Albertsson
Guðmundur H. Sigmundsson
Svavar Sigmundsson
Ragnheiður Sigmundsdóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát eiginmanns míns, föður,
tengdaföður, afa og langafa,
GUÐMUNDAR JÓNSSONAR,
fv. hæstaréttardómara.
Fríða Halldórsdóttir
Jón Guðmundsson Kristín Björk Gunnarsdóttir
Halldór Guðmundsson Valrós Sigurbjörnsdóttir
Árni Guðmundsson Guðrún Hannesardóttir
Einar Rúnar Guðmundsson Hildur Elín Vignir
barnabörn og barnabarnabörn