Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2019, Blaðsíða 39

unar eru endalaus viðfangsefni og verkefnin fjölbreytt. Á hverjum degi finnur maður
fyrir þakklæti sjúklinga og þeirra aðstandenda og þá finnur maður hversu mikilvægt
starfið er.“
fjölbreytni hjúkrunarstarfsins hentar einnig guðrúnu Maríu Þorsteinsdóttur en
hún starfar á sjúkradeild hSu í Vestmannaeyjum. Þrátt fyrir að möguleikarnir séu
takmarkaðri í Eyjum en á höfuðborgarsvæðinu er starfið mjög fjölbreytt og skemmti-
legt og enginn dagur eins. „Mér finnst starfið mitt líka mjög þýðingarmikið, bæði fyrir
mig, sjúklingana mína og samfélagið í heild sinni, og ég ber mikla virðingu fyrir því
og það er mjög gefandi fyrir mig.“
Þorsteinn Bjarnason er einn þeirra sem vissu lítið sem ekki neitt um störf hjúkr-
unarfræðinga en hann hafði aldrei unnið við umönnunarstörf þegar hann hóf nám í
hjúkrunarfræði. Þar af leiðandi var að hans sögn starfið á námsárunum oft erfitt og
ólíkt öllu því sem ég hafði reynt áður. „En eftir þessari ákvörðun minni hef ég aldrei
séð enda starfið mjög fjölbreytt, þroskandi og skemmtilegt, en hann er skólaheilsu-
gæsluhjúkrunarfræðingur við grunnskóla fjallabyggðar og hjúkrunarfræðingur hjá
heilbrigðisstofnun norðurlands í fjallabyggð. „Það er enginn dagur eins og alltaf
eitthvað nýtt að takast á við. Það er mikil fjölbreytni og mér leiðist aldrei.“
Hjúkrun var ekki á dagskránni!
Töluverður fjöldi hjúkrunarfræðinga með erlent ríkisfang starfar á Íslandi og hefur
þeim farið ört fjölgandi undanfarið. anna hayes, hjúkrunarfræðingur og ljósmóðir á
Vökudeild, er einn þeirra en hún flutti hingað til lands fyrir 44 árum. anna hafði upp-
haflega ekki ætlað að læra hjúkrun og að sögn hennar slysaðist hún í námið og stuttu
eftir útskrift flutti hún til Íslands. „Ég fékk gríðarlegt menningarsjokk við að flytja til
Íslands. Það var ekki bara veðrið, tungumálið og lítið úrval í búðum sem ollu því,
heldur var menningin inn á spítalanum svo gjörólík því sem ég var vön á Englandi,“
segir anna og tiltekur sérstaklega mikinn mun á klæðaburði. „hér á Íslandi var ekki
óalgengt að sjá stutta kjóla, hnéháa sokka og sandala sem var alls ekki talið vera við
hæfi á spítölum á Englandi. Þar máttu kjólar hvorki vera fyrir ofan hné né fyrir neðan,
sokkabuxur áttu að vera í dekkri kantinum og skórnir svartir, pússaðir og vel reimaðir
og hárið mátti alls ekki snerta kragann á búningnum. algengt var að heyra yfirhjúkr-
unarfræðinginn segja: „Þetta er sjúkradeild, ekki tískusýning.“ anna segir að það hafi
tekið hana dágóðan tíma að aðlagast og læra íslensku. „Þetta tímabil var mjög erfitt,“
en á þessum tíma gátu flestir bjargað sér betur á dönsku en ensku.
lykilorðið er fjölbreytni í starfi hjúkrunarfræðinga
tímarit hjúkrunarfræðinga • 2. tbl. 95. árg. 2019 39
Anna Hayes.Þorsteinn Bjarnason.Guðrún María Þorsteinsdóttir.Halldóra Hálfdánardóttir.
Þorsteinn Jónsson.